Λουίζα Αρκουμανέα. Ακόμα μια τολμηρή μεταγραφή ενός κλασικού έργου, του Ντοστογιέφσκι αυτήν τη φορά, έχει ετοιμάσει ο πολυσυζητημένος σκηνοθέτης και ηθοποιός, τοποθετώντας το «Έγκλημα και Τιμωρία» στη σημερινή Ομόνοια και φέρνοντας τον ακραίο ρεαλισμό που χαρακτηρίζει τη δουλειά του στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση

 Ο Βασίλης Μπισμπίκης είναι χειμαρρώδης. Καθόμαστε στο Lotte, στο Κουκάκι, ένα κυριακάτικο απόγευμα. Μιλάει ελεύθερα, ακόμη και για τα πιο σκοτεινά χρόνια της ζωής του. Παραδέχεται τις ελλείψεις και τα λάθη του. Πιθανότατα θα συνεχίσει να τα κάνει, όπως θα συνεχίσει να κάνει θέατρο, σινεμά ή ό,τι άλλο τον ευχαριστεί.

Για τη νέα δουλειά του, πάντως, που ανεβαίνει σε λίγες μέρες στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, εκφράζεται με ασίγαστο πάθος: ο Ρασκόλνικοφ είναι ένας ήρωας που τον εμπνέει και τον συγκινεί βαθιά.

Στον έλεγχο της περιουσιακής κατάστασης όσων εμπλέκονται σε συμβάσεις έργων και προμηθειών της τελευταίας 15ετίας για το σιδηροδρομικό δίκτυο ανά την Ελλάδα θα διεξάγει η Αρχή για ξέπλυμα μαύρου χρήματος.

Την έρευνα θα πραγματοποιήσει ο επικεφαλής της Αρχής, πρώην αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου Χαράλαμπος Βουρλιώτης.

Πριν από δύο εβδομάδες, η Κομισιόν παρέπεμψε την Ελλάδα στο Δικαστήριο της ΕΕ, λόγω μη συμμόρφωσης με τους κανόνες για τις σιδηροδρομικές μεταφορές. Μια απόφαση που επανέρχεται στην επικαιρότητα μετά το πολύνεκρο δυστύχημα στα Τέμπη. 

Η ευρωπαϊκή οδηγία όριζε πως τα κράτη- μέλη έπρεπε να εξασφαλίσουν το αργότερο έως τις 16 Ιουνίου 2015 τη σύναψη συμβατικής συμφωνίας, ανάμεσα στην εθνική αρμόδια αρχή και τον διαχειριστή της σιδηροδρομικής γραμμής και τη δημοσίευσή της μέσα σε ένα μήνα.

ΜΑΡΙΑ ΚΡΥΟΥ. Ο Δημήτρης Καραντζάς, καλλιτεχνικός διευθυντής του θεάτρου Προσκήνιο, προσκάλεσε τον Ακύλλα Καραζήση να σκηνοθετήσει το κλασικό έργο «Ο παγοπώλης έρχεται» (από 25/2). Τους συναντήσαμε στις πρόβες της παράστασης, για μία ειλικρινή συζήτηση γύρω από το στοίχημα της συνάντησης διαφορετικών γενεών και τις αλλαγές που συντελούνται στο θέατρο.

Διανύουμε μια πλούσια καλλιτεχνική χρονιά, κατά την οποία το κοινό δίνει προβάδισμα στο θέατρο έναντι του σινεμά.

Πρόσφατα με την έκδοση του Προεδρικού Διατάγματος (ΦΕΚ 32/Δ/25-01-2023) εγκρίθηκε το Master Plan για το λιμάνι του Πειραιά. Στο ΠΔ περιλαμβάνονται πολλές προβλέψεις για τη λειτουργία και την περαιτέρω ανάπτυξη του λιμένα, οι λιμενικές ζώνες και υποζώνες, οι χρήσεις γης, οι όροι δόμησης εκεί που θα γίνουν οι κατασκευές –οι οποίες προσθέτουν υπέρμετρη επιβάρυνση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, για την οποία δεν προσφέρεται καμία λύση ούτε από το περιεχόμενο του ΠΔ, ούτε από τη Μελέτη Στρατηγικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) που εγκρίνεται από αυτό– οι νέες υποχρεωτικές και μη επενδύσεις, οι περιβαλλοντικές δεσμεύσεις κ.ά. Η σημαντικότερη περιβαλλοντική δέσμευση που έχει τεθεί, για την πλήρη εφαρμογή του ΠΔ, είναι η απαίτηση εκπόνησης ολοκληρωμένης κυκλοφοριακής μελέτης κατά το στάδιο της περιβαλλοντικής αδειοδότησης των έργων.

Δέσποινα Τριβόλη. ΤΟ ΠΡΑΓΜΑ ΠΑΕΙ ως εξής: ξεκινάς την ενήλικη εργασιακή σου ζωή σαν ένα χαριτωμένο αγνό κουταβάκι. Η ιδέα, κι αυτό που σου λένε όλοι, είναι πως πρέπει να μεγαλώσεις και να σκληρύνεις, να είσαι απόλυτα έτοιμος να παλέψεις στον βωμό της επιβίωσης.

Αυτό που δεν σου λέει κανείς είναι πως στην «κανονική ζωή» θα πρέπει να πασχίσεις και να δουλέψεις για το ακριβώς αντίθετο. Η μέση ηλικία, λίγο πριν, λίγο μετά τα σαράντα, είναι αμείλικτη.

Την ώρα που οι προσδοκίες διαψεύδονται, οι σχέσεις διαλύονται, οι γονείς μεγαλώνουν και πλέον είσαι ένας κανονικός, συνηθισμένος ενήλικας με (ή χωρίς) παιδιά και υποχρεώσεις το πιο εύκολο είναι να γίνεις σκληρός ή φθονερός.

Μυρσίνη Γκανά. Έπεσα τυχαία στην είδηση για το ατύχημα που είχε ο Βρετανός συγγραφέας και σεναριογράφος Χανίφ Κιουρέισι, τραυματίζοντας τη σπονδυλική του στήλη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί, προς το παρόν, να κουνήσει τα χέρια και τα πόδια του. Μου ήταν οικεία και το όνομα και το πρόσωπό του, και ένιωσα ένα μικρό σοκ και θλίψη στη σκέψη ότι βρίσκεται σε αυτή την κατάσταση, και στο μυαλό μου άρχισαν να παίζουν στη διαπασών όλες αυτές οι κλισέ φράσεις για το ότι «ποτέ δεν ξέρουμε τι μας ξημερώνει», ό,τι πρέπει για κρίση πανικού, μια που καθόλου δεν «πήγαινε γυρεύοντας», κάνοντας σκι, ξέρω γω, ή αλεξίπτωτο πλαγιάς. Το έπαθε στο σπίτι του. Τα περισσότερα ατυχήματα, ως γνωστόν, συμβαίνουν στο σπίτι μας ή σε οικείες διαδρομές, αλλά αυτό προτιμώ να μην το σκέφτομαι.