Μια νέα διεθνή αναγνώριση απέσπασε ο Δήμος Χαλανδρίου, αυτή τη φορά στα «Ευρωπαϊκά Βραβεία Καινοτομίας στην Πολιτική 2024» που πραγματοποιήθηκαν στις 2 Μαΐου στη Βαρκελώνη, υπό την αιγίδα της Γραμματείας του Συμβουλίου της Ευρώπης. Ο Δήμος Χαλανδρίου αναδείχθηκε μεταξύ των 10 φιναλίστ, στην κατηγορία της Κλιματικής Προστασίας για τη δημιουργία και λειτουργία της Μονάδας Αποτροπής Απωλειών Τροφών και Δημιουργίας Τροφικών Αποβλήτων.

Μπάμπης Δούκας. Ποια μπορεί να είναι η νέα ματιά στον πλούτο της ελληνικής κουζίνας που θα οδηγήσει στην περαιτέρω εξέλιξή της μέσω των ριζών της, στη δεύτερη "επανάστασή" της; Αυτό ήταν το μεγάλο ερώτημα που τέθηκε σχεδόν σε κάθε εκλεκτό καλεσμένο στο "Makedonia Palace" της Θεσσαλονίκης και την απονομή των Βραβείων Ελληνικής Κουζίνας 2024. Αλλά και πολύ πιο μακριά από εκεί.

Νίκος Γιαννόπουλος. Ο ομότιμος καθηγητής και επιστημονικός συντονιστής του Κέντρου Έρευνας & Εκπαίδευσης με στόχο την επιστημονική ανάλυση και την πολιτικοκοινωνική ανάδειξη σύγχρονων ζητημάτων Δημόσιας Υγείας, Πολιτικής Υγείας και Πρωτοβάθμιας Φροντίδας [healthpolicycenter.gr], healthpolicycenter.gr, Αλέξης Μπένος μιλά στην Εποχή για την τραγική υποχρηματοδότηση του ΕΣΥ, τους εκτός πραγματικότητας κυβερνητικούς ισχυρισμούς και πανηγυρισμούς για τις επιδόσεις της στον τομέα της υγείας και την επιτακτική ανάγκη ενίσχυσης κάθε δημόσιας υγειονομικής δομής.

Οι δημόσιες δαπάνες για την υγεία φαίνεται ότι ξεπερνούν το 5% του ΑΕΠ. Η κυβέρνηση παρουσιάζεται πολύ ικανοποιημένη γι’ αυτό. Εχει δίκιο;

Ηλίας Μαγκλίνης. Είστε ο κύριος Οστερ, σωστά;». Νύχτα, στο πάρκινγκ επί της Φιλελλήνων, περιμένω το αυτοκίνητό μου για να μεταφέρω τον Πολ Οστερ στο ξενοδοχείο του. Την επομένη έχουμε μαζί τη δημόσια συζήτηση στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, η οποία τον έχει προσκαλέσει στην Αθήνα. Εχουμε δειπνήσει στο New Hotel με τον Ελληνα ατζέντη του και ένας άγνωστος κύριος τον αναγνωρίζει και εκδηλώνει τον θαυμασμό του. Ο Οστερ, παρότι κουρασμένος από το ταξίδι, είναι ευγενής, προσηνής, άμεσος και ανθρώπινος.

Τότε, τον Νοέμβριο του 2014, ήταν 67 χρόνων. Δέκα χρόνια αργότερα, στα 77 του, είναι νεκρός, από καρκίνο του πνεύμονα.

Εύα Αναστασιάδου. Η γιορτή της κατάνυξης και του χριστιανισμού σφαγιάζει εκατομμύρια αρνιά κάθε χρόνο σε έναν παροξυσμό κρεατοφαγικής φιέστας που μόνο έθιμο δεν μπορεί να είναι σε αυτήν την υπερβολή. 

 Κάθε χρόνο από την 1η Σεπτεμβρίου έως την 1η Μαρτίου περίπου, ένα μεγάλο κυνήγι δελφινιών λαμβάνει χώρα στο μικρό χωριό Taiji της Ιαπωνίας, όπως εμφανίζεται στο βραβευμένο με Όσκαρ ντοκιμαντέρ “The Cove” το 2010. Κατά τη διάρκεια αυτής της εξάμηνης κυνηγετικής περιόδου, οι κυνηγοί δελφινιών χρησιμοποιούν διάφορες τεχνικές για να παρασύρουν τα δελφίνια στην ακτή, και να τα εγκλωβίσουν ώστε να τα πιάσουν ζωντανά ή να τα θανατώσουν.

Άρης Αλεξανδρής. Οταν η Βίκυ Φλέσσα, σε ομιλία της πριν από λίγες ημέρες, εξέφραζε την άποψη «τα παιδιά αυτά τα σκοτώσαμε όλες και όλοι μαζί», αναφερόμενη στο δυστύχημα των Τεμπών, μάλλον πίστευε ότι αποφόρτιζε το αντιδημοφιλές δόγμα της ατομικής ευθύνης που η κυβέρνηση υιοθέτησε και χρησιμοποίησε ως ερμηνευτικό αφήγημα της τραγωδίας (το περίφημο ανθρώπινο λάθος του σταθμάρχη). Δεν ήταν η πρώτη φορά, άλλωστε, που η Ν.Δ. πόνταρε σε αυτό: την περίοδο της πανδημίας, όποτε το κυβερνητικό σχέδιο για την εφαρμογή υγειονομικών μέτρων αποτύγχανε, η κυβέρνηση προωθούσε επίμονα το μοτίβο της ατομικής ευθύνης ως υποκατάστατο της ευθύνης που αδυνατούσε να αναλάβει η ίδια.

Κώστας Ρηγόπουλος. Tο ξέρουμε, η γκρίνια είναι το εθνικό μας σπορ. Σαν σ’ αυτή τη χώρα να μη γίνεται τίποτα σωστό. Πολλές φορές έχουμε δίκιο. Αλλά είμαστε πραγματικά δίκαιοι με τους εαυτούς μας; Ή μήπως πολλές φορές το παρακάνουμε και παραδινόμαστε σε ένα αέναο σπιράλ αυτοϋποτίμησης, που παραμορφώνει και τελικά αποσιωπά τις πολλές αλλά κατακερματισμένες κοιτίδες προόδου που θα μας εμψυχώσουν και θα μας πάνε ως κοινωνία και ως χώρα λίγο παρακάτω;

Κοιτάξτε τι συνέβη την περασμένη Τετάρτη το απόγευμα: στις 4 ώρα Ελλάδος ο γνωστός επιχειρηματίας και επενδυτής, Ραλφ ντε λα Βέγκα, θα ανακοίνωνε ποια ομάδα από τις ΗΠΑ, την Ευρώπη, τη Λατινική Αμερική, την Ασία, την Αφρική και τις Αραβικές χώρες θα κατακτούσε το Παγκόσμιο Βραβείο Μαθητικής Επιχειρηματικότητας του Junior Achievement.

Ξεκινήσαμε λοιπόν Κυριακή πρωί με διάθεση Φίνος Φίλμς γιά μία εκδρομή στην αρχαία Σικυώνα. Γαλανός ουρανός, τέλεια θερμοκρασία, ανοιξιάτικο φρέσκο αεράκι, ωραία μουσική στο ραδιόφωνο. Και ξάφνου, εκεί λίγο πριν το Κιάτο δεν έμπαινε η έκτη ταχύτητα και μύρισε καμμένο λάστιχο. Δίσκος. Σιγά-σιγά από τα 180 στα 40, μαλακά δεξιά στην ΛΕΑ και τηλέφωνο στην οδική βοήθεια. Μη σας τα πολυλογώ, βρεθήκαμε στο τραίνο των 14:59 Κιάτο-Αθήνα, με το αυτοκίνητο ασυνόδευτο κάπου σε χώρο φύλαξης στην Κόρινθο. Και βλέπουμε από αύριο, μιάς και η Ασφαλιστική φαίνεται πως αργεί τις Κυριακές.

Με ιδιαίτερη χαρά ανακοινώνεται ότι η ομάδα της Νομικής Σχολής Αθηνών, η οποία εκπροσώπησε την Ελλάδα στον Ευρωπαϊκό Γύρο του Διεθνούς Διαγωνισμού Εικονικής Δίκης στο Δίκαιο του Διαστήματος  «ManfredLachsSpaceLawMootCourtCompetition» (2024 EuropeanRounds), ο οποίος έλαβε χώρα από 8 έως 12.4.2024, στη Βιέννη (Αυστρία), μετά από σειρά εξαιρετικών εμφανίσεων, κατέκτησε την πρώτη θέση στην Ευρώπη, ενώ παράλληλα πήρε και όλα τα άλλα βραβεία του διαγωνισμού: το βραβείο για τα καλύτερα γραπτά υπομνήματα και το βραβείο για τον καλύτερο αγορητή, που έλαβε η Χρύσα Βορλόου!

Είναι η πρώτη φορά, σε διαγωνισμό εικονικής δίκης, που απονέμονται όλα τα βραβεία σε μια ομάδα!

Αμπωτις και πλημμυρίδα συναισθημάτων: στην τελευταία δεκαπενταετία βλέπουμε εφαρμοσμένες τις θεωρήσεις για ηγεμονία μέσω συναισθηματικών ταυτίσεων.

Καμιά σχισμή δεν διευρύνεται χωρίς τον πόθο της διευρύνσεως // Kαμιά φορά γινόμαστε κλεψύδρες // K’ οι σπόγγοι σφαδάζουν για την κάθε μας σταγόνα».

Σκέφτηκα αυτούς τους στίχους του Ανδρέα Εμπειρίκου (από τη «Στιγμή Πορφύρας»), προσπαθώντας να καταλάβω πώς τα σφοδρά συναισθήματα της παρελθούσας δεκαπενταετίας που συγκλόνισαν και παρακίνησαν τους Ελληνες της κρίσης, πώς αυτά τα πάθη, ο θυμός, η ελπίδα, ο σπασμός, από τα υπαρξιακά βεγγαλικά του Δεκέμβρη 2008 έως τα ποτάμια της Αγανάκτησης, έως το τρανό ουτοπικό Οχι, όλα ξεθύμαναν