Μάλιστα, λίγες μέρες αργότερα, ο Στέφανος Ψημένος, ένας από τους πρώτους και πιο καταξιωμένους χαρτογράφους της χώρας μας, σχολίαζε κρατώντας χάρτη του Λευτέρη στα χέρια του: «Ξέρω από χάρτες, και καταλαβαίνω με πόσο κόπο και με πόσο μεράκι φτιάχτηκε. Τον έφτιαξε ο Λευτέρης Τσουρής που έχει την εταιρία Geopsis. Είναι ο ανταγωνιστής μου. Αλλά του βγάζω το καπέλο».

«Το κοινό μας με τον Στέφανο είναι το κλισέ πάθος για τη δουλειά μας. Η εξήγηση γι' αυτό είναι ότι σε παρακινεί κάτι μέσα σου, που δεν εξηγείται ούτε με τη λέξη φιλοδοξία, ούτε με τη φράση να βγάλω το ψωμί μου, ούτε με άλλα, κοινά για πολλούς, κίνητρα. Δεν μπορώ να το εξηγήσω, αλλά σίγουρα βγαίνει στην επιφάνεια μετουσιωμένο ως ποιοτική δουλειά χωρίς εκπτώσεις, με πρώτο μέλημα την σωστή, αισθητικά όμορφη και λειτουργικά ακριβέστατη αποτύπωση του χώρου. Πρόσφατα, σε μια συζήτηση με μια γερόντισσα σε ένα χωριό, άκουσα το εξής: όποιος χρειάζεται διακοπές απ' τη δουλειά του, μάλλον έχει τη λάθος δουλειά» λέει ο Λευτέρης ο οποίος βάλθηκε να καταγράψει με την ομάδα του αυτή την όχι και τόσο δημοφιλή οροσειρά της χώρας μας παρότι είναι η αρχαιότερη (γεωλογικά), κρύβει δεκάδες εντυπωσιακά, φυσικά και πολιτιστικά αξιοθέατα και διαθέτει ένα μεγάλο δίκτυο πεζοπορικών διαδρομών ήπιων κλίσεων. 

Ο Λευτέρης γεννήθηκε στα Ιωάννινα της Ηπείρου και έπειτα έζησε και μεγάλωσε στη Καβάλα. Με γονείς αρχαιολόγους, περιπλανήθηκε ως παιδί σε κάστρα, αρχαιολογικούς χώρους και άγνωστες πτυχές της ελληνικής υπαίθρου. «Ακολουθείς τους γονείς σου, ό,τι κι αν επαγγέλλονται» λέει ο ίδιος. «Εμπνέεσαι από αυτούς και βρίσκεις κάθε ευκαιρία να ζήσεις ένα παραμύθι. Βρες μου ένα παιδί στον πλανήτη που να μη θέλει να του πουν μια ιστορία. Οι δικοί μου δε μου είπαν απλώς ιστορίες, αλλά με κουβαλούσαν μέσα στις ιστορίες, σε κάθε νησί, λόφο, βουνό και παραλία που υπήρχε τοιχογραφία προς τεκμηρίωση». Ίσως από τότε ήταν που κόλλησε και το μικρόβιο της εξερεύνησης.

«Αποφάσισα να σπουδάσω Γεωγραφία νομοτελειακά. Ποια άλλη επιστήμη εκτός από αυτήν της εποπτείας του χώρου και της φύσης θα μου έλαχε, μ' αυτή τη δίψα για εξερεύνηση του χώρου και για ανακάλυψη της μεσογειακής φύσης; Σου ακούγεται παλαιά η γεωγραφία; Βγάλε από το ανθρώπινο οικοδόμημα την εποπτεία, διαχείριση και τεκμηρίωση του χώρου (αυτό είναι συν τοις άλλοις η Γεωγραφία) και παρακολούθησέ το να καταρρέει. Χωρίς Netflix θα ζήσουμε, χωρίς Γεωγραφία θα δυσκολευτούμε» λέει ο Λευτέρης ο οποίος σπουδάζοντας Γεωγραφία και ταξιδεύοντας σε ολόκληρη τη χώρα, απέκτησε την αντίληψή, πως οι μικροί ορεινοί τόποι και οι παραδοσιακοί τους τρόποι, αποτελούν μια μοναδική πηγή βιώσιμων και ήπιων προς το περιβάλλον πρακτικών, που τόσο έχει ανάγκη η κοινωνία μας σήμερα. 

Εξειδικεύτηκε στη χαρτογραφία στο πανεπιστήμιο. Έκανε ένα master που είχε από 3D γραφικά και γραφιστική, μέχρι σκηνοθεσία και μουσειολογία. Έκτοτε αφιερώθηκε στην παραγωγή βιβλίων, χαρτών, ψηφιακών χαρτών και μικρών εφαρμογών με στόχο την ανάδειξη ξεχασμένων ορεινών (και όχι μόνο) περιοχών με ιστορική και αισθητική αξία και ιδιαίτερο πεζοπορικό και ορειβατικό ενδιαφέρον. Κι επειδή η δίψα της νέας γνώσης δύσκολα σβήνει, παρακολουθεί κατά καιρούς εξ' αποστάσεως μαθήματα σε πανεπιστήμια, από ιστορία των Βίκινγκ μέχρι ανάπτυξη φωτογραφικής γλώσσας και international politics στην περιοχή του Καύκασου. Αν κανείς θελήσει να του βάλει ταμπελάκια θα χρειαστεί αρκετά: χαρτογράφος, γραφίστας, φωτογράφος, συγγραφέας outdoor εμπειριών.

Ο Λευτέρης σήμερα ζει τον μισό χρόνο στη Σουηδία και τον άλλο μισό στην Ελλάδα. Ο ίδιος λέει χαριτολογώντας ότι ζει σε απόλυτη ταύτιση με το όνομά του. Ελευθέριος ετυμολογικά σημαίνει αυτός που ενεργεί ως ελεύθερος άνθρωπος. «Έχω ανάγκη την ελευθερία να κινούμαι στο χώρο, κάτι που η φύση και τα βουνά προσφέρουν απλόχερα. Είναι απεριόριστα, αέναα, ελεύθερα και δημοκρατικά. Ό,τι σπούδασα, το έβαλα στην υπηρεσία της δουλειάς μου, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια προσπάθεια να μοιραστώ εμπειρίες, γνώσεις και ιστορίες, πράγματα από τα οποία η ελληνική φύση βρίθει». 

Ο ίδιος έχοντας περάσει όλη του ζωή εξερευνώντας την Ελλάδα επιβεβαιώνει ότι η χώρα μας είναι μια αστείρευτη πηγή ανακαλύψεων. «Δεν χορταίνεται και δεν τελειώνει. Μπορείς να ανακαλύπτεις την ελληνική φύση ξανά και ξανά, για μια ζωή» λέει και ξεκινά να περιγράφει κάποια στιγμιότυπα από μέρη της χώρας μας που αγαπά πολύ: 

Στο άρθρο αυτό (  εδώ  ) υπάρχουν σύντομες αναφορές στη Ροδόπη, στον ¨Ολυμπο, στα Βαρδούσια όρη, στο Παρθένο δάσος του Φρακτού, στο κάβο Πάπα στην Ικαρία, στο μονοπάτι της Πίνδου και πολλές φωτογραφίες όπως και άλλες γενικότερες παρατηρήσεις.