Αν κάποιος από την ομήγυρη ανοίξει το στόμα του και αρχίσει να διηγείται τις αυθαιρεσίες που υπέστη πρόσφατα από κάποια από τις τηλεφωνικές ή τις ασφαλιστικές εταιρείες, τότε είναι αδύνατον να μην έχουν σχεδόν όλοι οι παρευρισκόμενοι να προσθέσουν τις δικές τους ταλαιπωρίες. Απ'ότι δείχνουν οι ενδείξεις οι περιπτώσεις συνεχώς όλο και πληθαίνουν οι συμπολίτες μας που όχι μόνο είναι δυσαρεστημένοι με τις υπηρεσίες που προσφέρουν ιδιωτικές εταιρείες σ'αυτούς τους τομείς, αλλά και αγανακτισμένοι από την αδυναμία τους να βρουν το δίκιο τους σε εύλογο χρόνο.
Ακολουθεί το άρθρο του Προκόπη Δούκα με αναφορά σε ενδεικτικά περιστατικά που αφορούν θύματα ασφαλιστικών εταιρειών.
Το πρώτο πολύ ανησυχητικό δείγμα ήρθε από μια ασφαλιστική εταιρεία που παρίστανε τη μεγάλη και ευρωπαϊκή. Ο φίλος είχε ασφαλίσει το μικρού κυβισμού αυτοκίνητό του, μεταξύ άλλων, για κλοπή, πυρκαγιά, θραύση κρυστάλλων και κακόβουλες ενέργειες. Μια ωραία πρωία το βρήκε χαραγμένο γύρω-γύρω με κλειδί - παντού, μόνον ο ουρανός ήταν άθικτος. Ο ορισμός του βανδαλισμού.
Σίγουρος ότι θα αποζημιωθεί, απευθύνθηκε στην εταιρεία του. Προς μεγάλη του έκπληξη πήρε την απάντηση ότι «ο βανδαλισμός με κλειδί εξαιρείται από τις κακόβουλες ενέργειες». Τι πάει να πει «εξαιρείται», απόρησε. Ένας γνωστός του ασφαλιστής του έσκασε το μυστικό. Σε όποιον τομέα έχουν υπέρβαση εξόδων, αρχίζουν τις εξαιρέσεις. Όπως τους βολεύει, έτσι, αυθαίρετα.
Ο ήρωάς μας εξανέστη: «Αν δεν είναι το χάραγμα με κλειδί κακόβουλη ενέργεια, τότε ποια είναι; Η βολή με μπαζούκας; Και γιατί δεν εξαιρείτε και τις μετωπικές, από τα τρακαρίσματα; Σίγουρα θα σας κοστίζουν πολλά». Έγραψε επιστολές, διαμαρτυρήθηκε - και με την απειλή της δημοσιότητας, η εταιρεία υποχώρησε και πλήρωσε τα περίπου 1500 ευρώ της ζημιάς, σε συνεργείο της προτίμησής της, χωρίς φυσικά τη λεγόμενη απαλλαγή των πρώτων 400 ευρώ, αυτή την εκπληκτική εφεύρεση των ασφαλιστικών εταιρειών, ώστε να μην καταφεύγεις αλόγιστα σε αυτές, για το παραμικρό.
Αν όμως ο πελάτης δικαιώθηκε για ένα τέτοιο - ασήμαντο για την εταιρεία - ποσό, δεν φαίνεται να είναι το ίδιο εύκολο για τις μεγάλες αποζημιώσεις. Λίγο καιρό μετά, η ίδια εταιρεία αρνήθηκε να πληρώσει την αποζημίωση για τη μητέρα της Μαρίας, που έμεινε για δυόμισι μήνες στην εντατική μεγάλου ιδιωτικού νοσοκομείου.
Παρά το γεγονός ότι υπήρχε κανονικά συμβόλαιο υγείας και τον πρώτο μήνα της θεραπείας η συνεργασία με τον εκπρόσωπο της ασφαλιστικής ήταν καθημερινή και άψογη, μόλις το ύψος του ποσού άρχισε να ξεφεύγει, παρενέβη κάποιος διευθυντής, που είδε προφανώς τους προϋπολογισμούς του να στριμώχνονται. Έτσι, απεφάνθη ότι «η κατάσταση ήταν προϋπάρχουσα». Με αυτή τη λέξη-κλειδί, τα αιτήματα των ασθενών εξαιρούνται - και πάλι. Αποτέλεσμα, το νοσοκομείο να ζητά το ιλλιγιώδες ποσό των 180 χιλιάδων ευρώ από την κόρη της θανούσης εν τω μεταξύ ασφαλισμένης, που μάλλον θα αναγκαστεί να ξεπουλήσει την περιουσία της μητέρας της, για να αντιμετωπίσει όλη αυτή την απίστευτη ταλαιπωρία και χασούρα.
Εδώ είναι και το δεύτερο κλειδί της εξαπάτησης των πελατών: Η ασφαλιστική εταιρεία δεν χάνει σχεδόν ποτέ, αν αρνηθεί να πληρώσει και προσφύγει στα δικαστήρια. Οι ρυθμοί χελώνας της ελληνικής δικαιοσύνης την ευνοούν. Ακόμα και αν στο τέλος της επιδικαστεί ποσό μεγαλύτερο από το αρχικό, ο χρόνος αποπληρωμής του ισοφαρίζει την όποια επιβάρυνση. Και σε κάθε περίπτωση, καθυστερώντας και επιδιώκοντας συμβιβασμό, θα βρεθεί κερδισμένη - από το να πληρώσει έντιμα και σε εύλογο χρονικό διάστημα τις υποχρεώσεις της.
Πατώντας εδώ θα σας εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο του Προκόπη Δούκα που αναρτήθηκε στην Athens Voice στις 2.1.18
