«Εξοικειώνομαι με ένα έργο και περιμένω το ίδιο να μου πει περί τίνος πρόκειται και τι το καθιστά αριστούργημα. Αυτό είναι που με συναρπάζει», έλεγε. Μια διαδικασία δίχως τέλος, αφού αλλάζει μαζί με τις εμπειρίες που αποκτά κανείς καθώς τα χρόνια περνούν.
Θεωρούσε τον εαυτό του σε μεγάλο βαθμό αυτοδίδακτο. «Eνας δάσκαλος μπορεί να έχει υπερβολική επιρροή», είπε κάποτε. «Ως αυτοδίδακτος, έμαθα να μην εμπιστεύομαι οτιδήποτε δεν είχα καταλάβει ο ίδιος». Παρ’ όλα αυτά, πίστωνε στον περίφημο Ελβετό πιανίστα Eντβιν Φίσερ την τέχνη να παίζει με πάθος μέσα στο πλαίσιο των αισθητικών ορίων που θέτει ο κλασικισμός. Στην Ελλάδα είχε εμφανιστεί πολλές φορές.
«Αν στον Παράδεισο πρέπει να ακούς συνέχεια Βέρντι, τότε θα ζητούσα διακοπές και μία περιστασιακή επίσκεψη στην Κόλαση», είχε πει κάποτε.
Πριν καιρό σε μία συνέντευξή του και στην ερώτηση σε ποιον ποδοσφαιριστή έχετε αναγνωρίσει ιδιότητα συνθέτη, απάντησε: Στον ψηλό βαθμό αισθητικής της παρουσίας, της αρμονικής της πληρότητας του Γιόχαν Κρόιφ. Όπως ο διευθυντής ορχήστρας έτσι και ο Κρόιφ ενέπνεε του συμπαίκτες του: ορχηστρική πληρότητα!
Και η μουσική ποιου συνθέτη παραπέμπει στον Κρόιφ; Μότσαρτ απάντησε! Παιδιά θαύματα και οι δύο. Η ενέργεια της μουσικής του, η υψηλή αισθητική του Κρόιφ, με ή χωρίς την μπάλα στα πόδια του.
Εσείς παίξατε πριν λίγο καιρό το 27ο κονσέρτο για πιάνο του Αμαντέους. Με ποιο τμήμα του θα ντύνατε την εικόνα του Κρόιφ... Το δεύτερο μέρος ,το largetto...Αν το ακούσετε θα δείτε πόσο ταιριάζει στην αρμονική κίνηση του Ολλανδού.
Γιοχαν Κροιφ (O μεγαλύτερος καλλιτέχνης του ποδοσφαίρου) | Johan Cruyff the Legend
Mozart: Piano Concerto No. 27 | Menahem Pressler, Paavo Järvi & the Orchestre de Paris
(00:00) Applause, (00:18) I. Allegro, (14:32) II. Larghetto, (22:54) III. Rondo, Allegro