Κυριακή, 08 Ιουνίου 2025 06:12
Χρήστος Μποκόρος: Μιλούσαμε στο τηλέφωνο με τον Μιχάλη Γκανά -πάνε χρόνια- ήταν ενθουσιασμένος μ’ έναν αμερικάνο ποιητή,
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης-
μέγεθος γραμματοσειράς
μείωση του μεγέθους γραμματοσειράς
αύξηση μεγέθους γραμματοσειράς
- Εκτύπωση
- Add new comment
ποιήματα απλά και καθαρά σαν τα αρχαία ελληνικά επιτύμβια, μου είπε, κάτι μου απήγγειλε μα ούτε τίτλο συγκράτησα ούτε όνομα, έμεινε μόνο μια επίμονη αίσθηση. Όταν έφυγε ο Μιχάλης τ’ αναζητούσα στα τυφλά στο διαδίκτυο, μάταια. Και να προχτές, μιλώντας με την Πέννυ για άσχετα, -πως μου ήρθε ξαφνικά;- της είπα αόριστα τι ψάχνω. Την άλλη μέρα μου ‘στειλε μήνυμα: «σου λέει κάτι τ’ όνομα Edgar Lee Masters; Να και ότι πλησιέστερο βρήκα στην περιγραφή σου». Ήταν εκείνο. The Hill. Ξημέρωνε ψυχοσάββατο Πεντηκοστής, το πέρασα στα ελληνικά, σαν έτοιμο από παλιά. Είχα στον τοίχο κρεμασμένο κι αυτό το χρυσόμαυρο εργάκι. Όλα στην ώρα τους.Ο Λόφος
Που να ‘ναι ο Έλμερ, ο Έρμαν, ο Μπέρτ, ο Τομ, ο Τσάρλυ,
Ο αναποφάσιστος, ο μπρατσωμένος, ο κλόουν, ο μπεκρής, ο καυγατζής;
Όλοι, όλοι κοιμούνται εκεί, στο λόφο.
Ο ένας πάει από πυρετό,
Ο άλλος κάηκε σ’ ορυχείο,
Άλλος σκοτώθηκε σ’ έναν καυγά,
Άλλος στη φυλακή ξεψύχησε,
Κι ο άλλος έπεσε από μια γέφυρα μοχθώντας για τα παιδιά και τη γυναίκα του
Όλοι, όλοι κοιμούνται, κοιμούνται, κοιμούνται εκεί, στο λόφο.
Που να ‘ναι η Έλλα, η Καίητ, η Μαγκ, η Λίζυ και η Έντιθ,
Η τρυφερή, η απλοϊκή, η φωνακλού, η περήφανη, η ευτυχισμένη;
Όλες, όλες κοιμούνται εκεί, στο λόφο.
Μια πέθανε στη γέννα ντροπιασμένη,
Μία απ’ αναντίστοιχο έρωτα,
Μία στα χέρια ενός αγροίκου σε μπουρδέλο,
Η άλλη από πληγωμένη περηφάνια, εκεί που έψαχνε τα θέλω της καρδιάς της,
Την άλλη που έζησε μακριά, Λονδίνο και Παρίσι,
Την έφεραν στον μικρό τόπο της ξανά η Έλλα, η Καίητ και η Μαγκ
Όλες, όλες κοιμούνται εκεί, στο λόφο.
Που είν’ ο θείος Ισαάκ κι η θεία Έμιλυ,
Κι ο γέρο-Τάουνυ Κίνκειντ κι η Σέβιν Χόουτον,
Κι ο ταγματάρχης Γουόκερ που ‘χε μιλήσει
Με αξιοσέβαστους επαναστάτες;
Όλοι, όλοι κοιμούνται εκεί, στο λόφο.
Τους φέραν απ’ τον πόλεμο τους γυιούς νεκρούς,
Κι απ’ τη ζωή τις κόρες τσακισμένες,
Και τα εγγόνια ορφανά, να κλαίνε
Όλοι, όλοι κοιμούνται, κοιμούνται, κοιμούνται εκεί, στο λόφο.
Που να ‘ναι ο γέρο-βιολιτζής ο Τζόουνς,
Που έπαιζε στη ζωή ως τα ενενήντα του,
Γυμνόστηθος μπροστά στη χιονοθύελλα,
Έπινε, ξεφάντωνε κι ούτε σκέψη για γυναίκα ή συγγενείς,
Χρυσάφι, έρωτα ή παράδεισο;
Να τον! φλυαρεί για πανηγύρια του παλιού καιρού,
Για ιπποδρομίες παλιότερα στο Κλάρυ’ς Γκρόουβ,
Για κάτι που είπε ο Έιμπ Λίνκολν
Κάποτε στο Σπρίνγκφιλντ.
_______
"The Hill"
By Edgar Lee Masters
Where are Elmer, Herman, Bert, Tom and Charley,
The weak of will, the strong of arm, the clown, the boozer, the fighter?
All, all are sleeping on the hill.
One passed in a fever,
One was burned in a mine,
One was killed in a brawl,
One died in a jail,
One fell from a bridge toiling for children and wife —
All, all are sleeping, sleeping, sleeping on the hill.
Where are Ella, Kate, Mag, Lizzie and Edith,
The tender heart, the simple soul, the loud, the proud, the happy one? —
All, all are sleeping on the hill.
One died in shameful child-birth,
One of a thwarted love,
One at the hands of a brute in a brothel,
One of a broken pride, in the search for heart's desire,
One after life in far-away London and Paris
Was brought to her little space by Ella and Kate and Mag —
All, all are sleeping, sleeping, sleeping on the hill.
Where are Uncle Isaac and Aunt Emily,
And old Towny Kincaid and Sevigne Houghton,
And Major Walker who had talked
With venerable men of the revolution? —
All, all are sleeping on the hill.
They brought them dead sons from the war,
And daughters whom life had crushed,
And their children fatherless, crying —
All, all are sleeping, sleeping, sleeping on the hill.
Where is Old Fiddler Jones
Who played with life all his ninety years,
Braving the sleet with bared breast,
Drinking, rioting, thinking neither of wife nor kin,
Nor gold, nor love, nor heaven?
Lo! he babbles of the fish-frys of long ago,
Of the horse-races of long ago at Clary's Grove,
Of what Abe Lincoln said
One time at Springfield.
Κατηγορία
Ποιήματα
Λάκης Ιγνατιάδης
Ραβδοσκοπία ατζαμή
Τελευταία άρθρα από τον/την Λάκης Ιγνατιάδης
- Οι λιμενεργάτες του Πειραιά αρνούνται να ξεφορτώσουν το δολοφονικό φορτίο του Ισραήλ: «Δεν θα είμαστε συνένοχοι»
- Επικίνδυνη Ακροδεξιά Στροφή, του Θωμά Σίδερη, από το fb
- Όταν παράγοντες στο βάθος κυβερνητικοί τιμωρούν την Τυχεροπούλου, αυτοί από ποιους θα τιμωρηθούν;
- Η Κρήτη είχει γίνει πύλη εισόδου για μετανάστες από τη Λιβύη εδώ και δύο χρόνια τουλάχιστον, τον τελευταίο χρόνο όμως που οι ροές αυξήθηκαν δραματικά, γιατί η κυβέρνηση βρέθηκε απροετοίμαστη, της Vasiliki Siouti, από το fb
- Όσο κι αν συμπαθώ τον Τζέρρυ, δεν θέλω να συγκατοικήσω με το κατοικίδιο αυτό, του Yorgos Kyriakopoulos, από το fb