Το sold out του ΛΕΞ στο ΟΑΚΑ είναι ένα ευοίωνο σημάδι, ανεξάρτητα από το αν ακούει κανείς τη μουσική του. Δεν έχει να κάνει μόνο με τον ίδιο τον ΛΕΞ, αλλά και με το παράδειγμα που δίνει. Πρόκειται για μια ένδειξη soft power: ο ΛΕΞ ούτε βγαίνει σε εκπομπές για να κράξει ή να περιαυτολογήσει, ούτε προστρέχει κάθε τόσο στα social media για να κοινοποιήσει στα πλήθη μανιφέστα και απόψεις. Δεν πολιτικολογεί με ελαφρότητα, δεν μαζεύει συμπάθειες λαϊκίζοντας, δεν παίζει το παιχνίδι του μαϊντανού. Πετυχαίνει με μια παλιά, σχεδόν ξεχασμένη, τακτική: με τη δουλειά του.Late to the party
Ο Ντόναλντ Τραμπ δείχνει τώρα να αποκτά μια πιο ρεαλιστική αντίληψη της δικής του δουλειάς (όχι ότι αυτό δεν μπορεί κάλλιστα να αλλάξει ξανά σε είκοσι τέσσερις ώρες). Να που η πολιτική δεν είναι στυγνός βολονταρισμός· προϋποθέτει και την παραδοχή της ευρύτερης πραγματικότητας. Σε πρόσφατη ανάρτησή του, ο πρόεδρος εκφράζει αμφιβολίες για την εντιμότητα του μέχρι πρότινος πολιτικού του φίλου, Πούτιν. Μήπως τελικά ο Ρώσος πρόεδρος προσπαθεί να τον παραπλανήσει; Μήπως τελικά δεν θέλει να σταματήσει τον πόλεμο, όπως ο Τραμπ πίστευε στην αρχή; Μάλλον όχι, αυτός που ξεκίνησε τον κατακτητικό πόλεμο δεν επιθυμεί να τον λήξει αν πρώτα δεν εξασφαλίσει την κατάκτησή του. Ο Τραμπ άργησε λίγο, αλλά κατέληξε στο αυτονόητο. Αραγε θα τον ακολουθήσουν και οι πουτινόφιλοι οπαδοί του;
Αλυσιτελής πλουραλισμός
Δεν αρκεί να μη θέλεις τον πόλεμο. Πρέπει και να κατανοείς τα αίτιά του για να τον τερματίσεις. Ο Οδυσσέας Κωνσταντινόπουλος συνδέει τους εσωκομματικούς τριγμούς του ΠΑΣΟΚ με τον προεδρικό αυταρχισμό. Ενα μεγάλο ΠΑΣΟΚ, λέει, έχει μέσα πολλές απόψεις. «Αυτό το γαϊτανάκι με το “λες κάτι άρα θα διαγραφείς” δεν με απασχολεί. Δεν θα σταματήσω να λέω την άποψή μου υπό τον φόβο της διαγραφής». Είναι όμως η απουσία πλουραλισμού αυτό που στερεί από το ΠΑΣΟΚ την κυβερνητική του προοπτική ή μήπως το ότι καμία από τις υπάρχουσες απόψεις δεν διαθέτει πολιτικά ερείσματα; Δεν είναι ότι η εσωκομματική αντιπολίτευση δεν ακούγεται· είναι ότι δεν έχει και πολλά να πει.
Δημοσιοϋπαλληλική φιλολογία
Για να έχουν νόημα, οι αλλαγές πρέπει κάπου να οδηγούν. Η πιθανολόγηση είναι ωραία στο πλαίσιο ενός brainstorming. Η πολιτική που προωθεί ουσιαστική μεταβολή των πραγμάτων, όμως, προϋποθέτει συγκεκριμένες συγκρούσεις, θυσίες, έναν σαφή ορίζοντα. Το νέο κυβερνητικό σχέδιο για την αξιολόγηση των δημοσίων υπηρεσιών από τους πολίτες είναι ένα δειλό ημίμετρο που, ακριβώς επειδή δεν επιθυμεί να σπάσει αυγά, δεν πρόκειται να έχει κανένα αποτέλεσμα. Αν δεν υπάρχει η δυνατότητα απαλλαγής του Δημοσίου από τα άτομα που παρασιτούν εις βάρος του, γιατί να αποτιμήσουμε τη λειτουργία του; Σε αντίθεση με πολλούς από τους εργαζομένους σε αυτό, οι πολίτες δεν έχουν χρόνο για χάσιμο.
Τρίχες
Ο χαμένος χρόνος στην πολιτική ίσως είναι κερδισμένος στη ζωή. Η ασταμάτητη αναπαραγωγή της εικόνας των νεοφύτευτων θυλάκων στο κρανίο του Αδώνιδος Γεωργιάδη είναι μια ένδειξη πολιτικής οκνηρίας που δεν μπορεί παρά να σημαίνει ότι η ζωή κυλάει ομαλά. Για να ασχολείται κανείς με την εμφύτευση του υπουργού μάλλον έχει κατακτήσει το είδος της πολυτελούς ηρεμίας που επιτρέπει την εμβάθυνση σε ζητήματα τα οποία, υπό συνθήκες πίεσης, θα λογίζονταν ως εντελώς ασήμαντα. Ας μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι στο –όχι πολύ μακρινό– παρελθόν ο σχολιασμός παρόμοιων τριχοειδών δραστηριοτήτων σε εξίσου προβεβλημένα κεφάλια κρίθηκε ποταπός – μια ακόμα δολοφονία χαρακτήρα! Ας μείνουν οι εμφυτεύσεις εκτός συζήτησης, λοιπόν· ειδικά αν αφορούν άτομα που μας παρέχουν τόσες άλλες αφορμές να τραβάμε τα μαλλιά μας.
Πηγή: kathimerini.gr/columns
