ΦωτεινόΣέπιαΣκοτεινόΜεγέθυνση (+)Σμίκρυνση (-)Χωρίς σχόλιαΜε σχόλιαΠιο στενόΠιο φαρδύ
Παρασκευή, 04 Οκτωβρίου 2013 02:12

Ο αποκαλυπτικός Στράτος του Οκτώβρη

Επιλέγων ή Συντάκτης 
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Γεια σας και καλό μήνα! Εδώ Στράτος!

Ιδού Voilà δύο ακουαρέλλες και τρία λαδάκια deux aquarelles et deux huiles. Πατώντας  εδώ θα σας εμφανιστούν όχι μόνο οι Οκτωβριανοί πίνακες μου, αλλά και όλοι οι προηγούμενοι.
Πιστός στο μηνιαίο ραντεβού του ο αγαπητός Στράτος. Σκεφτήκαμε να ρωτήσουμε τον Στράτο κάποια πράγματα σχετικά με την διαδρομή του σ'αυτήν την δραστηριότητά του. Ξέρετε, όπως το πως ξεκίνησε και άλλα σχετικά. Και μετά χαράς μας απάντησε. Αλλά γιατί τον ρωτήσαμε ; Πολλοί πια στις μέρες μας ισχυρίζονται πως η ζωγραφική έχει γίνει μέρος της σύγχρονης διακόσμησης. Εν τούτοις μερικοί ζωγράφοι, καταξιωμένοι αλλά και νεώτεροι, αρκετές φορές μας κάνουν να νοιώθουμε ότι ερχόμαστε σε επαφή με τον βαθύτερο εαυτό μας, αν υπάρχει ένα τέτοιο πράγμα. Για να μας συμβαίνει όμως κάτι τέτοιο, δεν είναι πολύ πιθανόν τα χρώματα και τα σχήματα να οδήγησαν τους αγαπημένους μας ζωγράφους σε κάτι που δεν ήταν ο συνηθισμένος τους εαυτός;  Κι αυτή η συνάντηση να τους προκάλεσε μια ένταση για να τον δουλέψουν και μετά να τον εκθέσουν σε χαρτόνια και μουσαμάδες; Νομίζουμε πως ναι και πως αυτή η ανάδυση έχει ενδιαφέρον τόσο για εμάς όσο και γι'αυτούς. Σε μια τέτοια βάση έχουν μια βοηθητική σημασία οι, ας πούμε, αποκαλύψεις των ζωγράφων για τη σχέση τους με το πάθος τους και την ιστορία του. Ακολουθούν οι απαντήσεις του Στράτου.
 
 
Λοιπόν, αφού με ρωτάτε θα σας απαντήσω κυρία Σταγόνα μας. Η αλήθεια είναι ότι πάντα ήθελα να ζωγραφίζω, αλλά για δεκαετίες δεν είχα χρόνο να μάθω μερικά πράγματα για τα χρώματα κι έτσι ψιλοσκιτσάριζα. Το καλοκαίρι του 2005 (είχα ήδη αποσπασθεί στις Βρυξέλλες) η Τερέζα (σ.σ: η γυναίκα του) μου ζήτησε να αχεδιάσω κάτι στον εξωτερικό τοίχο του σπιτιού μας στο Κλήμα Σκοπέλου, γιατι οι τοίχοι ήταν πολύ άσπροι! Άλλο που δεν ήθελα. Αγόρασα που λέτε τρία κουτάκια κοινές λαδομπογιές κι ένα πινέλλο και ζωγράφισα κάτι περιστέρια κι ένα πρόσωπο κοπέλας σε στυλ Πικασό! Μια Γαλλίδα φίλη και ζωγραφος που ζούσε και ζει στις Βρυξέλλες τα είδε και ρώτησε ποιός τα έκανε. Είπα "εγω". Α, μον σερ, μου λέει καλό χέρι έχεις, γιατί δεν πας να κάνεις κανένα μάθημα. Που ρωτάω εγώ. Σ' ένα προάστιο των Βρυξελλων (W atermael-Boifort) αγαπητέ Στράτο, ο δήμος έχει εκεί μια σχολή όπου μάλιστα διδάσκει ένας Έλληνας, ο Χρήστος Βουγιουκλής. Πήγα. Με ρώτησε τι έχω ζωγραφίσει να του το δείξω. Του είπα ΤΙΠΟΤΑ κι έτσι δεν ήθελε να με πάρει, αλλά επέμενα τόσο πολύ που μάλλον στο τέλος με λυπήθηκε και με δέχθηκε. Δυο φορές την εβδομάδα, Τρίτη και Πέμπτη, έτρεχα σαν τρελός μετά από το σχολείο ( σχόλαγα στις 4 και 20) και καθόμουνα εκεί μέχρι τις 8 με 9 το βράδυ. Προφανώς μου άρεσε. Μας ζήτησε αρχικά να ζωγραφίσουμε ένα κύβο, περιττό να σας πω ότι δεν δυσκολεύτηκα. Ύστερα μας τοποθέτησε κάτι βάζα, κάτι ταψιά και λαγήνια και μας είπε να τα ζωγραφίσουμε με κάρβουνο σε χαρτί 90Χ70. Το κάναμε κι αυτό (θα στο στείλω) σε 7- 8 βράδια. Συνεχίσαμε με ένα δεύτερο και μετά ο Χρήστος μας μίλησε επι δύο δίωρα για τα χρώματα. Αφού αφομιώσαμε τα του Χρήστου, μετά αγοράσαμε χρώματα και πινέλλα και αρχίσαμε να δουλεύουμε (ήμασταν καμμιά δεκαριά νέοι και γέροι). Το τι αίσθάνθηκα με τα πινέλλα στα χέρια είναι απερίγραπτο! Αγόρασα κι ένα μικρό καβαλέτο για το σπίτι κι άρχισα να ζωγραφίζω ΟΛΕΣ τις ελεύθερες ώρες μου. Τον Μάιο σταμάτησα να πηγαίνω στο ατελιέ του δήμου, αλλά συνέχισα να ζωγραφίζω ασταμάτητα.
Τώρα για κάθε πινακα διαθέτω από 4έως 5 ώρες και για να πω τον τέλειωσα, χρειάζομαι συνήθως δυο με τρεις εβδομάδες. Μέσος όρος δεν υπάρχει.
Τα θέματα τι να σου πω, ότι χτυπάει στο μάτι μου!

Αρκετά έγραψα, θα συνεχίσω άλλη φορά. Σου στέλνω και τα πρώτα πράγματα που έφτιαξα. ( να σου πω επίσης, εμπιστευτικά, ότι ο δάσκαλός ήταν βέβαιος στην αρχή ότι ένας μαθηματικός δεν είναι δυνατόν να ζωγραφίσει αφού, όπως και να το κάνουμε, δεν γίνεται, μιας κι αυτός έχει μάθει ν'ασχολείται μόνο με άριθμούς!!)

Τελευταία τροποποίηση στις Πέμπτη, 19 Δεκεμβρίου 2013 04:43
Κατηγορία Προσωπικές
Λάκης Ιγνατιάδης

Ραβδοσκοπία ατζαμή

Τελευταία άρθρα από τον/την Λάκης Ιγνατιάδης

Περισσότερα σε αυτή την κατηγορία: « Η σκιά ενός δένδρου είναι παράδεισος σε μια ζεστή μέρα Την εβδομάδα που μας πέρασε ήταν ένας Τούρκος, ένας Γάλλος, ένας Αμερικάνος και ένας Έλληνας. »

Προσθήκη νέου σχολίου

Κωδικός ασφαλείας
Ανανέωση

επιστροφή στην κορυφή