Στην ερώτηση με ποιες τραγουδίστριες έχεις συνδέσει τα νησιώτικα από μικρός, θα απαντούσα με τις Δικαία, Αιμιλία και Άννα Χατζιδάκη, με την Ειρήνη Κονιτοπούλου Λεγάκη και με την Δόμνα Σαμίου. Ακόμα και σε βουνό να τις άκουγα κύματα ένιωθα να σκάνε μέσα μου και η μυρωδιά της θάλασσας με κατάκλυζε.
Γεννήθηκε στην Κεραμωτή της Νάξου στις 15 Δεκεμβρίου 1931. Το 1951 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ενώ έγινε ιδιαίτερα γνωστή από τη συνεργασία της Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) με προϊστάμενο τον Σίμωνα Καρά.
Ήταν κόρη του μεγάλου βιολιστή Μιχάλη Κονιτόπουλου και της Μαρίας Φυρογένη. Από τα 11 παιδιά που έκαναν, επέζησαν τα πέντε. Η Ειρήνη, ο Γιώργος, ο Κώστας, και αργότερα η Αγγελική και ο Βαγγέλης, όπως αναφέρουν οι naxostimes.
Το 1955 παντρεύτηκε τον Στέλιο Λεγάκη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Μαζί με τον αδελφό της Γιώργο Κονιτόπουλο και με την κόρη της Ελένη Λεγάκη χάραξαν μια μεγάλη πορεία στο χώρο του παραδοσιακού τραγουδιού.
Από τη δεκαετία του '60 κυκλοφόρησε δεκάδες δίσκους 45 στροφών ενώ έδωσε και πολλές συναυλίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
ΤΡΑΓΟΎΔΑΓΕ ΑΠΌ ΜΙΚΡΗ
Πολλές φορές όταν τραγούδαγα μικρή μόνη μου χόρευα και πολλές φορές μου ‘ρχότανε κλάμα σ’ ορισμένα τραγούδια, έτσι όπως τα λαϊκά, ού, ου… συγκινιόμουνα πάρα πολύ. Το τραγούδαγα μόνη μου και δεν μ’ ένοιαζε άμα μ’ ακούγανε. Δεν τραγούδαγα για να μ’ ακούσουνε. Τραγούδαγα γιατί το τράβαγ’ η ψυχή μου. Μου άρεσε αυτό το πράγμα τότε.
