Η αναφορά σ'αυτό το απόφθεγμα έγινε με αφορμή δύο συγκεκριμένα γραπτά. Το πρώτο, αυτό της κίτρινης κάρτας, είναι μία ανοιχτή επιστολή που έστειλε ο δήμαρχος Χρήστος Βρεττάκος σε όλους τους δημάρχους της Αττικής με θέμα την ομόφωνη άρνηση του Δημοτικού Συμβουλίου Κερατσινίου Δραπετσώνας στην κατασκευή Μονάδας Επεξεργασίας Απορριμμάτων (ΜΕΑ) στο Σχιστό. Την επιστολή αυτή που μας κοινοποίησε ο Δήμαρχος την αναρτήσαμε στη Σταγόνα στις 29 Ιουλίου 2021, εδώ.

Η επιστολή αυτή κλείνει με την εξής πρόταση: Υπερασπιζόμενοι την ποιότητα ζωής των ανθρώπων της πόλης μας αλλά και επειδή μας ενδιαφέρει η προστασία της Δημόσιας Υγείας όλων των κατοίκων της Αττικής, σας ενημερώνουμε (τους 65 δημάρχους) από τώρα ότι ο ΣΜΑ Σχιστού (Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στο Σχιστό) από το Σεπτέμβριο θα πάψει να λειτουργεί.

Σχεδιάστε την διαχείριση των απορριμμάτων της πόλης σας, παίρνοντας αυτό ως δεδομένο.

Ο Σεπτέμβριος πέρασε και ο Σταθμός Μεταφόρτωσης Απορριμμάτων στο Σχιστό λειτούργησε κανονικά όλο το μήνα. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως το ΟΧΙ στη ΜΕΑ Σχιστού είναι απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου. Αυτό όμως που δεν κατάλαβα από την επιστολή του δημάρχου είναι αν η απόφαση για το μόνιμο κλείσιμο του ΣΜΑ είναι δική του (στο πνεύμα φυσικά της απόφασης) ή αν είναι απόφαση του Δ.Σ.

Τώρα το θέμα προφανώς είναι το γιατί δεν εφαρμόστηκε αυτή η αγωνιστική απόφαση. Ή λοιπόν, αυτός ο αποκλεισμός του ΣΜΑ ήταν καλοκαιρινά λόγια του αέρα, ένα δόλωμα για τους εύπιστους, ή καθ'οδόν διαπίστωσε ο δήμαρχος ότι ήταν μία λάθος επιλογή, ή προέκυψαν κάποιες εξελίξεις που τον οδήγησαν στο να μην τηρήσει μέχρι στιγμής αυτήν την απόφαση. 

 Το πολιτικά σωστό σε κάθε περίπτωση δεν είναι να δοθούν κάποιες εξηγήσεις στους δημότες, είτε από τον Δήμαρχο, αν είναι δική του η απόφαση, είτε από το Δ.Σ αν είναι δική του; Το ξέρω πως τέτοιες στάσεις διατρέχουν όλους τους χώρους του δημοκρατικού τόξου και πως όσοι τις σημειώνουν τους δημιουργείται η δυσάρεστη αίσθηση ότι ψάχνουν ψύλλους στα άχυρα. Ξέρω όμως πως δεν ήταν πάντοτε έτσι, μιας και υπήρχαν πολίτες και πολιτικοί χώροι που σεβόντουσαν αυτά που λέγανε και αυτό μπορεί να σημαίνει ότι πιθανόν στο μέλλον πολίτες και συλλογικότητες να καταφέρουν να επικρατήσει ένα υγιεινό κλίμα στη σχέση λόγων και έργων και όχι αυτή η ασυνέπεια που εξ αιτίας της χάνει η λαϊκή μάνα το παιδί και το παιδί του κόσμου τη μάνα. 

Κι αν σχολιάζω αυτό το συγκεκριμένο θέμα, παρόλο που διαφωνώ με την ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ , είναι η ενόχληση που μου προκάλεσε τόσο η μη εφαρμογής της απόφασης για τον διαρκείας αποκλεισμό του ΣΜΑ Σχιστού όσο προπάντων η απουσία οποιασδήποτε εξήγησης για την μη υλοποίησή της.

Κάπως έτσι δημιουργείται ένα κλίμα, όταν τέτοια φαινόμενα πολλαπλασιάζονται και περνούν στο ντούκου, όπου το κάθε μέλος του τοπικού ή του εθνικού πολιτικού προσωπικού μπορεί να λέει ότι θέλει, όπως θέλει, δίχως να λογοδοτεί σε κανέναν για όσα λέει και πράττει ή δεν πράττει. Τέτοια συμπεριφορές είναι που συμβάλλουν στο να κλονίζεται η εμπιστοσύνη του κόσμου προς τους πολιτικούς παράγοντες. Είναι νοσογόνοι ιοί που ρίχνουν τη διάθεση για την ενασχόληση με τα κοινά και αργά αλλά σταθερά οδηγούν την πλειονότητα των ψηφοφόρων σε μία απαξίωση της πολιτικής. Στο συγκεκριμένο τώρα, με τι μούτρα θα απευθυνθεί για μία ακόμα φορά ο δήμαρχος στους 65 δημάρχους της Αττικής; Ποιος θα λάβει στο μέλλον σοβαρά τις όποιες απειλές του; 

Η τεχνική ποινή έχει να κάνει με μία απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου που την αναρτήσαμε στις 22.9 στη Σταγόνα με τον τίτλο "Απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κερατσινίου Δραπετσώνας κατά του υποχρεωτικού εμβολιασμού και υπέρ του καθολικού μαζικού εμβολιασμού" ( εδώ ). Στο τέλος αυτής της απόφασης σεντόνι υπάρχει και η εξής πρόταση: Θα συνεχίσει να παίρνει(ο Δήμος) όλα εκείνα τα αναγκαία υγειονομικά μέτρα για την προστασία από τον κορωνοϊό, ενισχύοντας την προσπάθεια ενημέρωσης για την αναγκαιότητα του καθολικού εμβολιασμού.

Οι τελευταίες δημοσκοπικές έρευνες δείχνουν ένα ποσοστό που ξεπερνάει το 50% που αξιολογεί αρνητικά τη διαχείριση της πανδημίας από την κυβέρνηση, κάτι που το ίδιο θα απαντούσα αν συμμετείχα κι εγώ σε κάποιες από αυτές τις έρευνες, δίχως φυσικά αυτό να σημαίνει ότι και όλοι οι άλλοι παράγοντες στάθηκαν στο ύψος τους. Παράλληλα, αν υπήρχε ερώτηση στο πως αξιολογώ τη συμβολή της τοπικής αυτοδιοίκησης υπέρ του εμβολιασμού, αρνητικά θα απαντούσα. Σ'αυτό το πιο μεγάλο πρόβλημα της χώρας των δύο τελευταίων χρόνων η τοπική αυτοδιοίκηση, ήταν τραγικά απούσα, κι αυτός ήταν ο κανόνας. Δεν κούνησε ούτε το μικρό δακτυλάκι της για να υποστηρίξει τον εμβολιασμό. Σ'αυτό το παιχνίδι και ο δήμος Κερατσινίου Δραπετσώνας ήταν αραχτός στην κερκίδα.

Οι ίδιες έρευνες δείχνουν πως για την ασφάλεια των εμβολιασμών έχει πειστεί ένα ποσοστό περίπου στο 60%, το ποσοστό όμως των εμβολιασμένων στο σύνολο του πληθυσμού δεν έχει φτάσει ακόμα το 60%. Ένα ποσοστό της τάξης του 6% δηλώνει πως έχει πρόθεση να εμβολιαστεί, ενώ ένα ποσοστό του 4% είναι αναποφάσιστο. Με λίγα λόγια, υπάρχει ακόμα διαθέσιμος κόσμος ώστε και οι δήμοι, έστω και αργά παρά πότέ, να βοηθήσουν να μεγαλώσει μέσω του εμβολιασμού το κοινό αίσθημα ασφάλειας στην χώρα, περιορίζοντας τα κρούσματα και τους θανάτους, αν με καμπάνιες και εξορμήσεις δουλέψουν συστηματικά και οργανωμένα υπέρ του εμβολιασμού.

Τονίσαμε αυτό το θέμα σε σχέση με την απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κερατσινίου Δραπετσώνας γιατί φοβόμαστε μήπως και αυτά τα λόγια, περί προσπάθεια ενημέρωσης για την αναγκαιότητα του καθολικού εμβολιασμού εκ μέρους του Δήμου αποδειχθούν κούφια. Μακάρι να διαψευστούμε.