Το Αστυνομικό Τμήμα Αγίου Παντελεήμονα στην Αθήνα είναι κολαστήριο για πολλούς διαφορετικούς λόγους. 

Η περιοχή του Αγ. Παντελεήμονα ήταν ο κύριος γεωγραφικός χώρος δράσης της Χρυσής Αυγής για τουλάχιστον επτά χρόνια. 

Ανεξαρτήτως του αρχικού αδικήματος που διέπραξε ή όχι το θύμα, αφού υπάρχει και το τεκμήριο της αθωότητας για όλους, ανεξαρτήτως φυλής, χρώματος, θρησκεύματος, ο κρατούμενος και κάθε κρατούμενος έχει δικαιώματα που απορρέουν από το Σύνταγμα και τους νόμους. 

Το μη δεσμευτικό ψήφισμα εγκρίθηκε με 124 ψήφους υπέρ (+), 14 (-) κατά και 43 (x) αποχές, προκαλώντας χειροκροτήματα σε όλη την αίθουσα της γενικής συνέλευσης στη Νέα Υόρκη, σύμφωνα με το Reuters. Είναι επακόλουθο της ιστορικής συμβουλευτικής απόφασης του  Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, το οποίο προέτρεψε τον Ιούλιο το Ισραήλ «να σταματήσει την παράνομη παρουσία του στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη το συντομότερο δυνατό και να σταματήσει αμέσως κάθε δραστηριότητα εποικισμού εκεί».

Η Γενική Συνέλευση απαιτεί:

Βασίλης Δελής. Η στέγαση αποτελεί ένα από τα πιο κρίσιμα ζητήματα της ελληνικής κοινωνίας, ιδιαίτερα για τη «γενιά των ενοικιαστών». Η κρισιακή κατάσταση και η ανάλογη κοινωνική πίεση, έχει αναγκάσει την κυβέρνηση να προχωρήσει σε δέσμη μέτρων για να αντιμετωπίσει το ζήτημα. Μάλιστα αυτό γίνεται μόλις ένα χρόνο μετά τις εκλογές του 2023, όπου πάλι η κυβέρνηση είχε ανακοινώσει σειρά μέτρων, τα οποία αποδεικνύονται πολύ λίγα – πολύ αργά. Βέβαια, η αποτυχία δεν είναι τυχαία, καθώς παρόλη τη φαινομενική "φιλευσπλαχνία" του πρωθυπουργού στη ΔΕΘ 2024 και στο παρελθόν, σκοπός των μέτρων είναι να μην αμφισβητήσουν την κυριαρχία της αγοράς και αν γίνεται να μετατρέψουν την κρίση σε ευκαιρία για τα κοινωνικά συμφέροντα που εξυπηρετεί η παρούσα κυβέρνηση.

Στη μία και μοναδική ερώτηση που επετράπη να τεθεί για τα Τέμπη (τόσο απαλή ωσάν σκηνοθετημένη..) ο ΠΘ απάντησε ότι οι κατηγορίες για το μπάζωμα είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΕΣ .

Αν είναι κάτι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ κ. Μητσοτάκη, είναι το ίδιο το γεγονός και όλα όσα έχετε ξεστομίσει για το ΕΓΚΛΗΜΑ  των Τεμπών.

Πρωθυπουργέ, δεν έχετε  ενημερωθεί  ότι ΔΥΟ δικογραφίες για το μπάζωμα έχουν μεταβιβαστεί στην Βουλή ( λογικά τις κρατάει στο συρτάρι του ο κ. Τασούλας) και  αφορούν τον εντεταλμένο σας κ. Τριαντόπουλο;

Ελεάννα  Βλαστού. Το ναυάγιο του «Bayesian» στη Σικελία είναι η θλιβερή ναυτική ιστορία που εξέπληξε με την ταχύτητα που εκτυλίχθηκε, τη σφοδρότητα της ατυχίας και τις αινιγματικές συμπτώσεις της. Tη στιγμή αυτή έχουμε πνιγμένους και επιζώντες, την αναμονή της κατάθεσης του καπετάνιου και ένα όμορφο σκαρί προς ανάδυση για πραγματογνωμοσύνη. Ιδιοκτήτης ήταν ο Μάικ Λιντς, απόφοιτος του Κέμπριτζ, που βάφτισε το ιστιοπλοϊκό προς τιμήν του Αγγλου θεολόγου και μαθηματικού (του 18ου αι.) Thomas Bayes, το στατιστικό θεώρημα του οποίου τον βοήθησε να κάνει περιουσία στον κλάδο της τεχνολογίας.

Εύα Αναστασιάδου. Ο ρατσισμός δεν εκδηλώνεται πάντα με βία ή ακραία επιθετικότητα, όπως συχνά τον αντιλαμβανόμαστε. Αντίθετα, μπορεί να είναι κεκαλυμμένος και να εμφανίζεται με πιο δόλιους και λεπτούς τρόπους, που τον καθιστούν δυσδιάκριτο και δύσκολα αντιληπτό. Συχνά εκφράζεται μέσω μικρών σχολίων, αθώων φαινομενικά ερωτήσεων ή στερεοτυπικών συμπεριφορών, που περιγράφεται συχνά ως «καθημερινός ρατσισμός» ή «περιστασιακός ρατσισμός», ενισχύοντας τις διακρίσεις και προκαλώντας αίσθημα αποξένωσης.

Νίκος Βατόπουλος. Αναρωτιέται ο πολίτης για ποιον λόγο ο δημόσιος χώρος σε όλη τη χώρα παραμένει βουτηγμένος στη βρωμιά και την ασυδοσία. Είναι το πρώτο στοιχείο που διαφοροποιεί αυτομάτως την Ελλάδα από τον προηγμένο κόσμο. Χτυπάει στο μάτι, γεννά στρες, προκαλεί απορία… Βεβαίως, πολλοί Ελληνες πολίτες βανδαλίζουν και ρυπαίνουν. Το κράτος και όλες οι υπηρεσίες αδυνατούν να ορίσουν ένα πλαίσιο συμβίωσης, λειτουργίας, δημοσίου συμφέροντος.

Ακούω συχνά τα παράπονα για την κάλυψη των πινακίδων της Τροχαίας με αυτοκόλλητα και μουντζούρες. Μα, αυτό το φαινόμενο υπάρχει εδώ και δεκαετίες και κανείς, μα κανείς, δεν θέλει να το αντιμετωπίσει παρότι δεν είναι θέμα τάξης, αισθητικής και δημόσιας εικόνας, αλλά θέμα ασφάλειας.

Ολο και πιο συχνά επαναλαμβάνεται στον δημόσιο λόγο μια περιγραφή που είναι τόσο απλουστευτική ώστε να καταντάει ψευδής. Σαν από τη μια να υπάρχουν οι πολιτικές ηγεσίες που έχουν εγκλωβιστεί η καθεμία στα προβλήματα του κομματικού χώρου τους, και από την άλλη η «κοινωνία» που έχει αποστασιοποιηθεί και είτε μένει αδρανής είτε κινείται στον δικό της κόσμο. Στην πραγματικότητα, Πολιτική και Κοινωνία κινούνται στο ίδιο περίπλοκο, αβέβαιο και συγκρουσιακό περιβάλλον, καθώς εδώ και δεκαπέντε χρόνια η Ελλάδα δεν ζει πλέον την ειρηνεμένη αν και αντιφατική εποχή της Μεταπολίτευσης, αλλά την ταραγμένη εποχή των πολυκρίσεων.