Ο Μιχάλης Κοπιδάκης με λόγο χαρίεντα αναφέρθηκε στην αρχετυπική μορφή της ομηρικής ηρωίδας ενώ η Μαρία Στρατηγάκη τη συνέδεσε δυναμικά με την ιστορία του φεμινισμού. Η Μαρία Τοπάλη διακριτικά και με ποιητική διάθεση συντόνισε τη συζήτηση.

Άρθρα άλλων που μας άρεσαν (2150)
Υπάρχει μία ομάδα....που δεν είναι η ομάδα μου, Κυκλοθυμικός, από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΥπάρχει μια ομάδα που από πέρσι το καλοκαίρι, σε 1,5 σεζόν, έχει πάρει γύρω στους 38 παίχτες κι έχει διώξει γύρω στους 42. Μέχρι στιγμής για κάθε μέρα του Γενάρη έχει φέρει κι από έναν παίχτη, έχει κόψει ήδη άλλους 5-6.
Υπάρχει μια ομάδα που από πέρσι το καλοκαίρι έχει αλλάξει 6 προπονητές, 3 τεχνικούς διευθυντές, έχει κάνει τον τεχνικό διευθυντή σε ένα βράδυ προπονητή και μετά τον γύρισε σκάουτ. Λογικά θα αλλάξει κι άλλο προπονητή τώρα, να πάει στους 7, που είναι και συμβολικός αριθμός.
Το 2023 και στα καλά του, (κατ’ εμέ), της Filothei Varsami, στο fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΗ καλύτερη θεατρική παράσταση ήταν το Μια άλλη θήβα.
Η καλύτερη συναυλία, του μπρεγκοβιτς (βασικά πήγα σε όσες έκανε στην
Αθήνα, ήταν όλες παρόμοιες και παραδόξως
όλες υπέροχες).
Η πιο ωραία ταινία, το μπλε καφτάνι.
Η πιο ωραία ξενάγηση, του κώστα πασχαλίδη στο αθέατο μουσείο (εθνικό
αρχαιολογικό)
Το πιο ενδιαφέρον βιβλίο, οι δωσίλογοι του μενέλαου χαραλαμπίδη.
Το 2024, ας μη τα χαρακτηρίζουμε πάλι όλα «τοξικά»
Επιλέγων ή Συντάκτης Μανώλης ΡοσμαράκηςΔήμητρα Βασιλειάδη. Τα τελευταία χρόνια μία είναι η λέξη με τη μεγαλύτερη συχνότητα στα social media, σε άρθρα και σε συζητήσεις στις οποίες έχω κι εγω βρεθεί και αυτή είναι το “τοξικός”. Η αλήθεια είναι ότι και ο “νάρκισσος” προσπαθεί να τη συναγωνιστεί, όμως προς το παρόν δεν έχει καταφέρει να κερδίσει το απαραίτητο έδαφος ώστε να την ξεπεράσει σε δημοφιλία. Τα πάντα μπορεί να είναι τοξικά, όχι όμως ναρκισσιστικά. Το μόνο σίγουρο είναι ότι και οι δύο χρησιμοποιούνται υπερβολικά. Δεν αμφισβητούμε ότι εκεί έξω υπάρχουν ναρκισσιστές ή τοξικοί άνθρωποι, αλλά ίσως τελικά να μην είναι και τόσοι πολλοί.
Ναι, ψυχή τε και σώματι να'ναι η νέα χρονιά καλύτερη και ομορφότερη για όλους μας ή κυριαρχία και αστάθεια όχι
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΣ.Δ. Η ευχή του τίτλου αγαπητοί μας επισκέπτες αποκτά ιδιαίτερο βάρος προπάντων τώρα που είναι δύσκολοι οι καιροί. Μόνο που για να πάρει μπρος να ξεκινήσει να γίνεται πραγματικότητα, το ξέρουμε όλοι ότι χρειάζονται πολλά και σημαντικά να φτιάχνονται σ'αυτόν τον τόπο και από αυτούς που δουλεύουν μονάχοι τους και από τους άλλους που δουλεύουν μαζί αλλά και από όσους δρουν για το κοινό καλό. Συμβάλλει, νομίζω, αν φανταστούμε αυτά τα ουσιαστικά των πολλών, σαν πολύχρωμα εορταστικά λαμπάκια μες τη νύχτα, που τα φορτίζει το μεριδίο της ευθύνης που μας αναλογεί. Στο άρθρο που ακολουθεί, ένα μικρό δείγμα αυτής της ευθύνης που αναλογεί σε έναν συμπολίτη μας που προσπαθεί εδώ και χρόνια να γίνει καλός δημοσιογράφος, από αυτούς που μας βοηθάνε να γινόμαστε μέρος εκείνης της σουρεαλιστικής "...και χείρα κίνει". Μας βοηθάνε ακόμα και όταν έχουμε αντιρρήσεις, και ιδίως κάθε φορά που τα καθαρμάτα παίρνουν κεφάλι.
Οι μικρές μυστικές χαρές, όπως λόγου χάρη οι απιστίες
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Σούζη ΠαλαιοκώσταΕλέαννα Βλαστού. Έχω µια ευχή για όλους μας, είναι απλή, είναι πρακτική, είναι λυτρωτική. Εάν δεν έχουμε μεγάλα βάσανα να μας ταλαιπωρούν, κακουχίες που χρήζουν εξομολόγησης, προτείνω τον δρόμο της αυτοσυγκράτησης.
Ας απέχουμε από τις δημοσιοποιήσεις, δεν αφορούν κανέναν ούτε τα αρνητικά που συμβαίνουν στις ζωές μας, αλλά ούτε και τα θετικά. Οι εκμυστηρεύσεις, προς όφελος της διακριτικότητας, να αποφεύγονται. Ας αυτοπειθαρχηθούμε. Ηθελημένα. Σκόπιμα να κρατούμε πληροφορίες για εμάς, λέγονται μυστικά. Καλά Χριστούγεννα στους ψυχολόγους και στους ψυχιάτρους, θα ξεκουραστούν για λίγο.
Αποχαιρετίζοντας τον Γιώργο Μιχαλακόπουλο, της Μαρίας Κατσουνάκη
Επιλέγων ή Συντάκτης Φώτης ΝυχτολέαςΤα 85 χρόνια συνθέτουν μια «πλήρη ζωή»; Αποχαιρετίζεις κάποιον με λιγότερη θλίψη γιατί μπόρεσε να φτάσει στο «τέλος μιας διαδρομής»;
Παρατηρώντας γύρω μου τους πολλούς συνοδοιπόρους, καλλιτέχνες και φίλους του Γιώργου Μιχαλακόπουλου, στην κηδεία του την περασμένη Τετάρτη στο Α΄ Νεκροταφείο, έβλεπα πρόσωπα πολύ συγκινημένα αλλά και συμφιλιωμένα με τον αποχαιρετισμό. Η απάντηση ήρθε αυτόματα από έναν πολύ κοντινό του άνθρωπο. «Ο Γιώργος δεν θα λείψει. Θα είναι για πάντα ανάμεσά μας. Θα τον “βλέπουμε” μέσα από τα έργα του». Συμβαίνει, κατά κανόνα, με τους ηθοποιούς, τους δημιουργούς που αφήνουν αποτύπωμα.
«Οι κακοποιήσεις ζώων δεν σταματούν με υπερβολικές ποινές»
Επιλέγουσα ή Συντάκτρια Ράνια ΡοκιάΤασούλα Επτακοίλη. Οσα ακούστηκαν στο πρώτο συνέδριο «Δίκαιο & Ζώα» που διοργανώθηκε από την Dogs' Voice με τη συμμετοχή των τριών νομικών σχολών της χώρας.
Η ανθρώπινη έννομη τάξη ενδιαφέρεται από τα… γεννοφάσκια της μόνο για τον άνθρωπο· όχι για τη φύση, όχι για τα μη ανθρώπινα ζώα. Η σχέση ανθρώπου – φύσης και ανθρώπου – ζώων καθορίζεται κυρίως μέσα από το πρίσμα του ωφελιμισμού μας. Αποκλειστικά ο άνθρωπος έχει αξία.
Η νέα φτώχεια φοράει συχνά καμηλό παλτό, του Ν. Δήμου
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΗ κυρία στεκόταν όρθια έξω από έναν μεγάλο φούρνο στην Κηφισιά. Ήταν ντυμένη απλά αλλά καλόγουστα και φαινόταν σαν να περίμενε κάποιον.
Προσπερνώντας, την άκουσα να μου ψιθυρίζει: «Συγγνώμη, πεινάμε».
Σταμάτησα κατάπληκτος, βέβαιος πως δεν είχα ακούσει καλά. Όμως η κυρία, με χαμηλωμένο βλέμμα, επανέλαβε τη φράση.
Μπήκα βιαστικός στον φούρνο, αγόρασα, έκανα ψιλά και, φεύγοντας, της έβαλα στο χέρι ένα μικρό χαρτονόμισμα. Δεν μου πήγε να δώσω κέρμα. Πρόσεξα το χέρι. Ήταν περιποιημένο. Το ψιθυριστό «ευχαριστώ» σχεδόν δεν ακούστηκε.
Χρήστος Μποκόρος: Είδα στον ύπνο μου τον Μπαχαριάν
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΠάνε μέρες. Καθόμουνα με φίλους σε ημιυπόγεια ταβέρνα, πίναμε λευκό κρασί και χαζολογούσαμε τσιμπολογώντας κάτι όσπρια, -φάβα ήτανε κουκιά;- ψάρια παστά και χόρτα, ακούστηκε χτύπημα ψηλά στο τζάμι κι είδα πόδια να περπατάνε προς την πόρτα -σαν να ‘μασταν στου Φιλίππου αλλά πιό λαϊκά, είχε χώμα καταγής- δεν έδωσα σημασία αλλά σε λίγο ένιωσα το χέρι του στον ώμο μου, δείχτης και μέσος κιτρινισμένα απ’ τον καπνό, έλαμπε στον παράμεσο ένα μεγάλο δαχτυλίδι, βαθύ σμαράγδι η πέτρα, τον άκουσα γελαστόν σαν να ‘ταν ζωντανός, γνώρισα τη φωνή του:
Το δοκίμιο της Αγγέλας Καστρινάκη, "Μίλα Πηνελόπη!" και η παρουσίασή του στην Πλάκα
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης ΙγνατιάδηςΓιώργος Ζεβελάκης. Η παρουσίαση του βιβλίου της Αγγέλας Καστρινάκη: Μίλα, Πηνελόπη!
Την παρακολούθησα, το βράδυ της Πέμπτης 30 Νοεμβρίου, στο κατάμεστο θέατρο της οδού Φρυνίχου, στην Πλάκα. Δεν θυμάμαι άλλη εκδήλωση για δοκιμιακό έργο να έγινε σε τέτοια ατμόσφαιρα αμφίδρομης επικοινωνίας ομιλητών και κοινού.