Ένα άρθρο του που δημοσιεύτηκε στην Ελευθεροτυπία το 1994 και τώρα ψηφιοποιήθηκε.
Στο βιβλίο της Μαργκερίτ Ντιράς "Γιαν Αντρέα Στάινερ", υπάρχει μια στιγμή αμηχανίας για τον αναγνώστη. Η 66χρονη συγγραφέας, ύστερα από πολύμηνο κώμα και αλλεπάλληλες αρρώστιες, πάει σ’ ένα θέρετρο της Νορμανδίας κι εκεί κάνει έρωτα με έναν 25χρονο φαν της. Τον Γιαν Αντρέα Στάινερ.
Υπάρχει, βέβαια, η εξωτική ατμόσφαιρα. Τα κύματα στην ακτή, οι αϋπνίες και το αλκοόλ στο μπαλκόνι του αποικιακού Hotel Roches Noir, οι κλειστές αρωματισμένες κάμαρες, τα memento mori της κινέζικης νιότης, και τα λοιπά, και τα λοιπά…
Αλλά το δεσποτικό σημείο της αφήγησης είναι αυτό: «Κοιμηθήκαμε με το φεγγάρι μέσα στο σκοτεινό μπλε ουρανό. Την επομένη κάναμε έρωτα».
Πώς κάνει έρωτα ένας ηλιωμένος άνθρωπος; Όταν διάβασα αυτή τη φράση, αυτόματα σκέφτηκα το ζαρωμένο λαιμό, το θαμπό δέρμα, τα άσπρα μαλλιά, τα μπουχτισμένα μάτια…
Αν σας άρεσε η εισαγωγή πατήστε lifo.gr για τη συνέχεια.