Όποιος γυρίζει και βλέπει, ακούει και μυρίζει θα έρθει η στιγμή που θα καταλάβει ότι τα μικρά ελληνικά νησάκια έχουν φανατικούς φίλους που ο έρωτάς τους γι'αυτά κρατάει χρόνια. Παρόλο που οι εραστές είναι τουρίστες, εν τέλει κουμπώνουν μ' αυτά τα νησάκια που με μια παράδοξη φυσικότητα αντιστέκονται στην υπερεκμετάλλευση. Κουμπώνουν, διότι σ'αυτά είναι πιο εύκολο να νιώθουν σαν το σπίτι τους. Πρόκειται για άτομα μιας άλλης αντίληψης απ'αυτήν της πλειονότητας, που τουλάχιστον στις καλοκαιρινές διακοπές βρίσκουν τον εαυτό τους μακριά από το επιδειξιομανές ξεσάλωτο πλήθος, κι όπου τον τόνο τον δίνει εκείνο το αρχαίο «οὐκ ἐν τῷ πολλῷ τὸ εὖ, ἀλλ᾿ ἐν τῷ εὖ τὸ πολύ».Το ωραίο είναι πως οι μόνιμοι επισκέπτες αυτών των νησιών, που ανανεώνουν τα ραντεβού τους χρόνο με το χρόνο, δημιουργούν μεταξύ τους και δεσμούς μιας φιλίας που τους χρωματίζει και στις πόλεις τους. Σ'αυτόν τον ουρανό, μια από πιο γνωστές αθηναϊκές φυλές είναι η Γαυδιανή. Όσο για τις σχέσεις τους με τους ντόπιους, αργά ή γρήγορα αποκτούν μία δυναμική που τους επιτρέπει να εισέρχονται ο ένας στα χωρικά ύδατα του άλλου ανταλλάσοντας ψυχικές διαθέσεις με συνήθως ευεργετικά αποτελέσματα.
Σ'αυτά τα αόρατα νησάκια, όπου σε λίγο χρόνο το άγνωστο εξαντλείται, η κίνηση στρέφεται προς τον έσω κόσμο. Ένας συνδυασμός ανθρώπων με πάνω κάτω το ίδιο στίγμα και παρόμοιες αναζητήσεις και ένα τοπίο που τείνει να πάρει συμβολικές διαστάσεις, διευκολύνει αυτό το ξεδίπλωμα που δεν οφείλεται στην φυγόκεντρο ένταση αλλά στην διαυγή νηφαλιότητα. Η ευχαρίστηση που προκύπτει από το φιλόξενο οικείο αποτελεί γι'αυτά τα άτομα ένα δέλεαρ που δεν έχει ανάγκη τη διέγερση από την αέναη αναζήτηση του αγνώστου που υπόσχεται πολλά μυστικά και είναι ελκυστικό για άλλου τύπου ψυχολογίες.
Προφανώς και οι δύο αυτές ακραίες στάσεις κάποια στιγμή θα έλθουν πρόσωπο με πρόσωπο με τις κοινοτοπίες που κτίζει η επανάληψη και εκ των πραγμάτων θα αντιμετωπίσουν στην αρχή τη βαρεμάρα και μετά, αν το βάρος της αδράνειας είναι συγγενής μ'αυτή του σιδήρου, την εξ αιτία της παράνοια.
Αν όμως έχουν βρει αυτό που τους ταιριάζει πιο πολύ, στο τέλος κάθε κύκλου, μυστήριο πως, η επίγευση που αφήνει αυτή η επαναλαμβανόμενη εμπειρία είναι ευχάριστη κι έστω και κατ'ελάχιστον διαφέρει από την προηγούμενη, διευκολύνοντας έτσι να εγκαθίσταται στη μνήμη ως μία απόλαυση που τείνει να μετασχηματιστεί σε εθισμό. Με άλλα λόγια έχουμε εδώ την περίπτωση που η τήρηση της εξ ημών δημιουργημένης παράδοσης κάνει καλό στην υγεία, τόσο στην έξω όσο και στην μέσα. Κι αυτό όχι μόνο αγγίζει και επηρεάζει και τους άλλους συνοδοιπόρους, αλλά επιστρέφει στον πομπό εμπλουτισμένη και λάμπουσα.
Παντώντας lifo θα σας εμφανιστεί το άρθρο. Από τα νησάκια που αναφέρονται σ'αυτό το άρθρο, είχαμε επισκεφτεί πριν πολλά πολλά χρόνια την Ερείκουσα και λίγο αργότερα το Μεγανήσι. Αυτό που μας άφησε η διαμονή μας σ'αυτά έγινε, δίχως να το καταλάβουμε, ένα κριτήριο για να ζυγίζουμε τα άλλη μέρη που επισκεφτήκαμε τα ωραία καλοκαίρια. Ναι, βεβαίως, παίζουν μεγάλο ρόλο και οι παρέες. Οπωσδήποτε και η φάση που περνάμε.
