από νεοπαγείς ρεμπετολόγους και επειδή έχουμε φθάσει στο σημείο, το δήθεν να θριαμβεύει σε όλα τα επίπεδα και επειδή ακόμα στα αληθινά λαϊκά τραγούδια δεν μετράει η κακομοιριά και η γκρίνια (αχ , βαχ) αλλά το υψηλόφρον παράπονο, η γλεντοκόπος απαισιοδοξία και ο αυτοσαρκασμός, θα βάλω μερικά τραγούδια.
Αλάνης πια δεν είμαι εγώ του Παναγιώτη Τούντα (Σμύρνη, 1886 - Αθήνα, 1942) με τους αδελφούς Σινογιάννη, πρώτη ηχογράφηση 1940.
Μες τη χασάπικη αγορά του Μάρκου Βαμβακάρη ( Άνω Σύρος, 1905 - Αθήνα, 1972) με τη Στέλα Χασκίλ, πρώτη ηχογράφηση 1947.
Παράξενη κοπέλα του Μανώλη Χιώτη ( Θεσσαλονίκη, 1921 - Αθήνα, 1970) με Μαρίκα Νίνου, Μ.Χιώτη και Ν.Βούλγαρη, πρώτη ηχογράφηση 1950.
Ο πασατέμπος των Μ.Χιώτη - Γιώργου Γιαννακόπουλου, με τους Ιωάννα Γεωργακοπούλου - Στελλάκη Περπινιάδη, πρώτη εκτέλεση με Ρόζα Εσκενάζη και Κασιμάτη, 1947.
και τέλος το πρώτο "Όλοι οι ρεμπέτες του ντουνιά" του Μάρκου Βαμβακάρη, εδώ με Γρηγόρη Μπιθικώτση και Βασίλη Τσιτσάνη, πρώτη εκτέλεση με Μ.Βαμβακάρη, 1937.
