Τον Ιανουάριο οι βιβλιόφιλοι όλης της γης ενθουσιάστηκαν με το νέο ότι ο Χαρούκι Μουρακάμι* θα εγκαινιάσει μια νέα online συμβουλευτική στήλη στην οποία θα είναι διατεθειμένος να απαντάει σε οποιαδήποτε ερώτηση. Το σάιτ θα λειτουργήσει για μερικούς μήνες. Η συζήτηση γίνεται στα γιαπωνέζικα, αλλά μερικές ερωτήσεις- απαντήσεις έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά. Ακολουθούν μερικά αποσπάσματα:
Πιστεύετε ότι οι γάτες καταλαβαίνουν πώς νιώθουν οι άνθρωποι; Ο γάτος μου Μπόμπο έφυγε τρέχοντας όταν με είδε να κλαίω.
Υποψιάζομαι ότι είτε εσύ είτε η γάτα σου είσαστε ευαίσθητοι. Είχα πολλές γάτες, αλλά καμία γάτα δεν έδειξε τόση συμπάθεια. Ήταν όσο εγωίστριες μπορούσαν να είναι.
Υπάρχουν μέρη στα οποία πάντα μένετε λίγο περισσότερο;
Εύκολη ερώτηση. Στο κρεβάτι με κάποιον που αγαπώ. Πού αλλού;
Τα 30 πλησιάζουν, αλλά δεν νιώθω να έχω καταφέρει οτιδήποτε. Όταν ήμουν μικρή νόμιζα ότι να είμαι 'ενήλικας' θα πρέπει να είναι κάτι υπέροχο, αλλά η πραγματικότητα είναι πολύ μακριά από αυτό που είχα φανταστεί. Και όταν αντιμετωπίζω αυτή την πραγματικότητα, αποκαρδιώνομαι. Τι να κάνω;
Δε θέλω να είμαι αγενής, αλλά νομίζω ότι το να «είσαι 'ενήλικος' πρέπει να είναι κάτι υπέροχο» είναι απλώς λάθος. Το 'ενήλικας' είναι μια κενή μορφή. Με τι θα γεμίσεις αυτή τη μορφή είναι δική σου ευθύνη. Τα επιτεύγματα δεν έρχονται εύκολα. Όταν αρχίζεις να γεμίζει την 'ενήλικη' μορφή σου σιγά σιγά, τότε όλα θα ξεκινήσουν. Όμως στα 28 δεν είσαι ακόμη 'ενήλικας'. Είσαι ακόμη στην αρχή.
Γεια σας κύριε Μουρακάμι. Έχω ένα πρόβλημα. Είναι ένα άτομο στη δουλειά που μου προκαλεί κατάθλιψη, δεν με αντιμετωπίζει ως ανθρώπινο πλάσμα. Με ενοχλεί τόσο πολύ που ακόμα και τις μέρες που είμαι σε άδεια αυτό το άτομο κυριεύει τις σκέψεις μου. Αν γράφατε μια ιστορία και είχατε έναν χαρακτήρα όπως αυτό το άτομο, τι είδους ζωή θα είχε;
Έχω παρόμοιες εμπειρίες. Είναι τόσο δύσκολο να δουλεύεις με κάποιον που είναι έτσι. Το να ξυπνάς κάθε μέρα με αυτή τη σκέψη είναι απαίσιο. Χάνεις την πίστη σου στην ανθρωπότητα. Καταλαβαίνω τη θέση σου. Τέτοιου είδους άνθρωποι είναι συχνό φαινόμενο και παραδόξως είναι αγαπητοί. Πώς θα ήταν η ζωή ενός τέτοιου ανθρώπου σε μια ιστορία μου; Θα κατέληγε νεκρός από μαχαίρι, φυσικά... αστειεύομαι.
Μουρακάμι-σαν, γεια σου. Είμαι φοιτητής στο πτυχίο, και χρειάζεται να γράψω πολύ: εργασίες, παρουσιάσεις, μέιλ σε καθηγητές, και τα λοιπά. Δεν είμαι καλός στο γράψιμο, αλλά αν δεν το κάνω, δεν θα πάρω πτυχίο. Παλεύω καθημερινά. Πώς θα γίνει πιο εύκολο; Αν έχετε κάποια πρόταση με τις 101 τεχνικές, θα μου τις πείτε;
Το γράψιμο μοιάζει με την αποπλάνηση μιας γυναίκας. Έχει να κάνει πολύ με την εξάσκηση, αλλά κυρίως είναι έμφυτο. Όπως και να έχει, καλή τύχη.
Πηγή:www.lifo.gr
* Ο ΧΑΡΟΥΚΙ ΜΟΥΡΑΚΑΜΙ θεωρείται ένας από τους κορυφαίους σύγχρονους συγγραφείς παγκοσμίως. Γεννήθηκε στο Κιότο το 1949 και παντρεύτηκε πολύ νωρίς, λίγο μετά τα είκοσι. Μαζί με τη γυναίκα του άνοιξαν ένα τζαζ κλαμπ στο Τόκιο με το όνομα Peter Cat. Ο Μουρακάμι αποδίδει την απόφασή του να γράψει σε μια παράδοξη στιγμή αιφνίδιας έμπνευσης κατά τη διάρκεια ενός αγώνα μπέιζμπολ. Παράλληλα με τη νυχτερινή εργασία του, εξακολούθησε να γράφει και να μεταφράζει μεγάλους Αμερικανούς συγγραφείς, αλλά στράφηκε αποκλειστικά στη συγγραφή μόνο μετά την τεράστια επιτυχία του μυθιστορήματος ΝΟΡΒΗΓΙΚΟ ΔΑΣΟΣ, το οποίο έχει πουλήσει περισσότερα από 10.000.000 αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και έγινε κινηματογραφική ταινία. Έκτοτε ο Μουρακάμι μοιράζει τον χρόνο του ανάμεσα στην Ιαπωνία και τη Χαβάη, δουλεύοντας με πρωτοφανή συνέπεια τα μυθιστορήματά του. Αγαπάει ιδιαίτερα το τρέξιμο και έκανε κάποτε, μόνος του, τη διαδρομή του κλασικού μαραθωνίου της Αθήνας. Έχει τιμηθεί με τα βραβεία Franz Kafka και Jerusalem, καθώς και το σημαντικότερο λογοτεχνικό βραβείο της Ιαπωνίας, το Yomiury, ενώ βρίσκεται σταθερά ανάμεσα στους υποψηφίους για το βραβείο Νομπέλ.
