Ινδία και Πακιστάν, δύο από τις εννιά χώρες που έχουν πυρηνικά όπλα, κλιμακώνουν αυτές τις μέρες τις εχθροπραξίες που κρατούν από το 1947, που τότε όμως, δεν είχαν πυρηνικά όπλα. Αυτό είναι κάτι που για πρώτη φορά συμβαίνει στην ιστορία της ανθρωπότητας. Γιατί τώρα είμαι σίγουρος, ότι από τη στιγμή που υπάρχουν πυρηνικά όπλα κάποια στιγμή - σήμερα, αύριο, σε δυο τρεις αιώνες - θα χρησιμοποιηθούν από κάποιους στην αρχή από όλους στη συνέχεια με ολέθρια αποτελέσματα; Νομίζω ότι είμαι σίγουρος, διότι σιγά σιγά κατέληξα να προκρίνω την αυτοκαταστροφικότητα του ανθρώπου από όλες τις άλλες πλευρές του, παρόλο που δεν θα ήθελα να είναι έτσι. Από ότι τώρα λένε οι ειδικοί είναι σχεδόν βέβαιο ότι τα ολέθρια αποτελέσματα θα προκύπτουν σιγά σιγά όχι μόνο στους άμεσα εμπλεκόμενους, ώσπου να σβηστούμε εντελώς ως είδος από τον χάρτη.                    

Να σημειώσω επίσης πως από τις εννιά πυρηνικές χώρες οι πέντε βρίσκονται στην Ασία, το Πακιστάν είναι μέχρι στιγμής το μόνο μουσουλμανικό κράτος που κατέχει πυρηνικά όπλα και το κράτος με τα περισσότερα πυρηνικά θεωρείται η Ρωσία. Το φοβερό είναι ότι στο θέμα της χρήσης των πυρηνικών όπλων πιστεύω ότι ακόμα κι αν δεν τη θέλουν τα 8δισ. των ανθρώπων είναι σχεδόν αδύνατο να επιβάλλουν την μη χρήση τους, αν κάποιοι των κλειστών κυκλωμάτων στα ανώτερα κλιμάκια αποφασίσουν πυρηνική σύρραξη για να λύσουν τις όποιες διαφορές τους. Δεν ξέρω επίσης τι ζωή θα είναι αυτή με την ισορροπία του τρόμου νυχθημερόν πάνω από τα κεφάλια μας. Με άλλα λόγια, με το που διάβασα την είδηση των εχθροπραξιών ξινή μου βγήκε η ευχαρίστηση που είχα νοιώσει πριν από λίγο από το συναρπαστικό ματς Ίντερ - Μπαρτσελόνα.