Παππούς της κβαντομηχανικής είναι ο Μαξ Πλάνκ.
Γονείς θεωρούνται οι : Σρέντιγκερ και Χάϊζενμπεργκ.
Και οι λοιποί συγγενείς : Μπορ, Αϊνστάϊν,  Μπορν, Ντιράκ, Πάουλι, Ντε Μπρολί, Φέρμι, Φάϊνεμαν.

Μία σύντομη Ιστορία της Κβαντομηχανικής
Η κβαντομηχανική είναι ο κλάδος της φυσικής που μελετά τη συμπεριφορά της ύλης και της ενέργειας σε μικροσκοπικό επίπεδο – δηλαδή σε ατομική και υποατομική κλίμακα.
 1. Αρχές του 20ού αιώνα – Το τέλος της κλασικής φυσικής
Στα τέλη του 19ου αιώνα, η κλασική φυσική δεν μπορούσε να εξηγήσει φαινόμενα όπως η ακτινοβολία μέλανος σώματος και το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο. Αυτά τα προβλήματα οδήγησαν σε νέα θεμέλια:
•    1900 – Μαξ Πλάνκ ( Κίελο, Γερμανία, 1858 - Γκέτιγκεν, Γερμανία, 1947) : Εισάγει την έννοια του κβάντου ενέργειας για να εξηγήσει την ακτινοβολία του μέλανος σώματος. Θεωρεί ότι η ενέργεια εκπέμπεται ή απορροφάται σε διακριτά πακέτα, όχι συνεχώς.
•    1905 – Αλμπερτ Αϊνστάιν ( Ουλμ, Γερμανία, 1879-Νιου Τζέρσεϊ, Η.Π.Α, 1955): Εξηγεί το φωτοηλεκτρικό φαινόμενο προτείνοντας ότι το φως αποτελείται από φωτόνια – κβάντα φωτός. Αυτή η ιδέα του χαρίζει το Νόμπελ το 1921.
 2. Η ανάπτυξη της κβαντικής θεωρίας
•    1913 – Νιέλς Μπορ ( Κοπεγχάγη, 1885-1962): Παρουσιάζει το πλανητικό μοντέλο του ατόμου, με ηλεκτρόνια να κινούνται σε τροχιές γύρω από τον πυρήνα, αλλά μόνο σε ορισμένες ενεργειακές στάθμες.
•    1924 – Λουί ντε Μπρολί  ( Διέπι, Γαλλία, 1892 - Louveciennes, Γαλλία, 1987) : Υποστηρίζει ότι όλα τα σωματίδια (όχι μόνο το φως) έχουν και κυματική φύση.

Το 1925 -  Βέρνερ Χάιζενμπεργκ (Βύρτσμπουργκ,Γερμανία, 1901- Μόναχο, 1976)  αναπτύσσει μια μαθηματική δομή για την κβαντική θεωρία, βασισμένη στα μαθηματικά τωνπινάκων.

•    1925-26 –  Έρβιν Σρέντινγκερ (Βιέννη, 1887-1961): Πρότεινε το 1925 και δημοσίευσε το 1926 τη διαφορική εξίσωσή του, που περιγράφει την κυματική συμπεριφορά των σωματιδίων.

•    1927 – Βέρνερ Χάιζενμπεργκ : Διατυπώνει την αρχή της αβεβαιότητας, σύμφωνα με την οποία δεν μπορούμε να γνωρίζουμε ταυτόχρονα με ακρίβεια τη θέση και την ταχύτητα ενός σωματιδίου.

•    1927 – Συνέδριο Solvay: Εκεί γεννιέται η ερμηνεία της Κοπεγχάγης της κβαντικής θεωρίας: η πραγματικότητα σε κβαντικό επίπεδο είναι πιθανότητες, όχι βεβαιότητες.

 3. Από τη θεωρία στην τεχνολογία
Η κβαντομηχανική αποτελεί τη βάση για πλήθος τεχνολογιών:
•    Ημιαγωγοί (π.χ. υπολογιστές)
•    Λέιζερ
•    Μαγνητική τομογραφία (MRI)
•    Κβαντική κρυπτογραφία και υπολογιστές

Στο βίντεο αυτό συζητούν ο Παύλος Καστανάς από το κανάλι Astronio και ο Στέφανος Τραχανάς καθηγητής του Τμήματος Φυσικής του Πανεπιστημίου Κρήτης, που έχει διδάξει για χρόνια την κβαντομηχανική. Αναφέρονται στα παράδοξα της θεωρίας και προσπαθούν να δώσουν την ερμηνεία τους.