Αυτό που εσύ το βλέπεις από κοντά και σ’αρέσει, σκέφτεσαι ότι ωραίο θάναι κι από μακριά. Θα βγαίνεις στο μπαλκόνι σου, θα αγναντεύεις το φωταγωγημένο λιμάνι και θ'απειρίζεσαι πέρα από τα φωτάκια της Αίγινας και της Σαλαμίνας. Τα απογέματα θα ξεκουράζεσαι στα χρώματα του Σαρωνικού και αργότερα θα βυθίζεσαι στον ήλιο, που θα δύει ξανά και ξανά κατακόκκινος.

Και τα όμορφα γλυκά βράδια, κατά προτίμηση με πανσέληνο, θα καλείς τους φίλους σου για κουβέντα και τσίπουρα. Πολύ γρήγορα θα μάθεις ποια καράβια  φεύγουν την κάθε ώρα, που πάνε, ποια είναι αυτά που επιστρέφουν κι από πού. Καλύτερα κι από το λιμεναρχείο θα ξέρεις τα δρομολόγιά τους. Ωραίες που θάναι από ψηλά οι εικόνες των καραβιών που γλιστράνε στο νερό, αφρίζοντας τη θάλασσα και κάνοντας αντίθεση με τον κατάμαυρο καπνό από τα φουγάρα τους στο γαλάζιο ουρανό. Αυτό που δεν έχεις ακόμα ερμηνεύσει είναι γιατί σπανίως βλέπεις ανθρώπους να ρεμβάζουν στα μπαλκόνια τους που έχουν θέα στο Σαρωνικό. Λες να έχουν πολλές δουλειές, να έχουν άλλες έννοιες, να βαριόνται την ίδια θέα συνεχώς; 

Όμως ας αφήσουμε αυτά τα όνειρα θερινής νυχτός και ας συγκεντρωθούμε στον καπνό των καραβιών. Τι παίζεται στον ουρανό; Δισεκατομμύρια αιωρούμενα μικροσωματίδια, επιβλαβή για την υγεία. Είναι αυτά που κυκλοφορούν στον αέρα εξ αιτίας του μαύρου καπνού, αλλά επειδή είναι πολύ πολύ μικρά ούτε τα βλέπουμε, ούτε τα μυρίζουμε. Μόνο τα αναπνέουμε. Ότι αυτά σε μεγάλες συγκεντρώσεις, όπως αυτή που συμβαίνει στο λιμάνι του Πειραιά, είναι επιβλαβή για την υγεία μας, το αφομοιώνουμε σιγά σιγά. Αυτό που είναι γεγονός πια είναι ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (Π.Ο.Υ)  τα αιωρούμενα που είναι σαν κι αυτά του λιμανιού, τα έχει στη λίστα των καρκινογόνων μικροσωματιδίων. Σύμφωνα πάλι με την Π.Ο.Υ, αυτοί που πέθαναν το 2005 σε όλο τον κόσμο από την εισπνοή μικροσωματιδίων ξεπεράσανε τα 3εκ. Ο αριθμός των ανθρώπων που ζουν κι εργάζονται μέσα και δίπλα σε λιμάνια, και εξ αιτίας της μόλυνσης πεθαίνουν, σε άλλες χώρες μειώνεται, και σε άλλες που δεν τηρούν κανένα μέτρο, αυξάνεται σταθερά. Εμείς, σε ποια ομάδα άραγε νάμαστε;   

Τουλάχιστον από το 2005 οι Ελληνικές αρχές έχουν υπόψη τους όλα εκείνα τα στοιχεία που αποδεικνύουν πως η πιο μολυσμένη ατμόσφαιρα στην Ελλάδα είναι αυτή που είναι πάνω και γύρω από το λιμάνι του Πειραιά. Τα πλοία και τα αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν το λιμάνι, εκπέμπουν τεράστιες ποσότητες ατμοσφαιρικών ρύπων. Οι Πειραιώτες που κατοικούν στις παραλιμένιες περιοχές είναι αμφίβολο αν έχουν συναίσθηση πως βρίσκονται στο στόμα του λύκου. Συστηματικές έρευνες έχει κάνει και το Πανεπιστήμιο του Πειραιά και το Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Οι επιστήμονες είδαν τα αποτελέσματα, κτύπησαν και ξανακτύπησαν τις μεγάλες καμπάνες κινδύνου και είπαν ότι πρέπει να ληφθούν το συντομότερο τα κατάλληλα μέτρα. Οι αριθμοί λένε πως τα επικίνδυνα μικροσωματίδια στον ατμοσφαιρικό θόλο του λιμανιού και της γύρω περιοχής του, ξεπερνούν τα ανώτατα ευρωπαϊκά όρια οχτώ στις δέκα φορές τον χρόνο, ενώ το όριο της Ε.Ε, είναι να συμβαίνει αυτό μία μέρα στις δέκα. Η δε μέση ετήσια τιμή τους είναι διπλάσια της μέσης ευρωπαϊκής τιμής, με αυξητικές τάσεις.

Η επιστήμη έκανε το καθήκον της, έδωσε και τις σχετικές οδηγίες και αποχώρησε. Νομοθεσία που να καλύπτει τέτοιες περιπτώσεις ατμοσφαιρικής μόλυνσης ευτυχώς υπάρχει. Και κοινοτική και Ελληνική παρακαλώ. Τα άμεσα μέτρα που προβλέπει αυτή η νομοθεσία έχουν να κάνουν με την άριστη ποιότητα που πρέπει να έχουν τα καυσίμα των πλοίων, την κανονική συντήρηση των μηχανών τους, τον συχνό καθαρισμό των φουγάρων και τη σωστή προθέρμανση των μηχανών των ελλιμενισμένων όταν πρόκειται να αναχωρήσουν. Ποιος είναι ο στόχος αυτών των σχεδόν αυτονόητων μέτρων; Τι άλλο, από το να μειωθούν στο ελάχιστο οι εκπομπές των επικινδύνων ρύπων. Αν τώρα σας σταματούσε στο λιμάνι ένα κανάλι και σας ρωτούσε " θέλετε να μας πείτε τι πιστεύετε για την τήρηση της νομοθεσίας σχετικά με τους ρύπους στην ατμόσφαιρα του λιμανιού;  ", τι θα σας έρχονταν κατ’ευθείαν στο μυαλό ν’απαντήσετε δίχως να το σκεφτείται; Και βέβαια δεν τηρούνται. Σωστός.

Το 2011 ο αντιπεριφερειάρχης Πειραιά Στέφανος Χρήστου, είχε στείλει επιστολές με θέμα τον περιορισμό των εκπομπών ρύπων, τόσο στο Κεντρικό Λιμεναρχείο Πειραιά, όσο και στους προέδρους των  εφοπλιστικών ενώσεων. Όποιος πιστεύει ότι κάτι έπραξαν οι παραλήπτες, του λέω ευθέως ότι ζει στον κόσμο του αλλά τι πειράζει, αρκεί αυτός να είναι καλά. Τον Ιανουάριο του 2012 η Περιφέρεια Πειραιά κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στην Εισαγγελία  Πρωτοδικών Πειραιά. Έκτοτε περιμένουμε κάτι να γίνει, κάτι ν’αλλάξει προς το καλύτερο. Αν άλλαζε θα είχε γίνει θαύμα. Όμως οι ρυπαίνοντες, που έχουν πάνω από όλα τα κέρδη τους και μας λένε με χίλιους τρόπους πως για εμάς δεν τους καίγεται καρφί, είναι άνθρωποι ή ένα άλλο μεταλλαγμένο είδος; 

Τώρα, όπως ίσως γνωρίζετε, πλησιάζουν δημοτικές και περιφερειακές εκλογές. Άρα δε θα προσπαθήσει ο αντιπεριφερειάρχης να μας εντυπωσιάσει με τις παρεμβάσεις του σ’αυτό το θέμα; Βεβαίως, αφού πρόκειται για παλιά καραβάνα. Έστειλε λοιπόν μια επιστολή στο δήμαρχο Πειραιά, στους προέδρους του Ιατρικού και Δικηγορικού Συλλόγου Πειραιά και στους Οικολόγους Πράσινους. Και τους ζητάει αυτό που έπρεπε να είχε κάνει από την πρώτη μέρα που ανέλαβε καθήκοντα. Να κινηθούν δηλαδή από κοινού, για να παρέμβουν με στόχο την προστασία του περιβάλλοντος και τη δημόσια υγεία. Είμαι περίεργος να μάθω, πότε ο αντιπεριφερειάρχης έμαθε γι’αυτό το κακό που μας βρήκε. Υποθέτω πως από το 2010 που εκλέχτηκε σ’αυτήν τη θέση, θα έπρεπε να το γνωρίζει, αφού και ο πρώην νομάρχης Πειραιά κ.Μίχας, ήταν ενήμερος γι’αυτό το μείζων πρόβλημα. Τρία χρόνια μετά αποφάσισε ο κ.Χρήστου να προστατέψει την υγεία μας οργανώνοντας αγώνες από τα πάνω. Δηλαδή, αυτά τα τρία χρόνια, πίστευε πως εμείς έχουμε πια πάθει ανοσία και δεν κινδυνεύουμε από τίποτα; Τι άνθρωποι είναι αυτοί οι κύριοι Χρήστοι; Από πού ήρθαν; Τι θέλουν από μας; Γιατί τους ανεχόμαστε;

Το θέμα αυτό έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι κάτοικοι το γνωρίζουν και λίγοι περισσότεροι το υποθέτουν. Να είστε σίγουροι, ότι αν ο δήμαρχος Κερατσινίου Δραπετσώνας γνωρίζει αυτό το θέμα – για το οποίο παρεμπίπτοντος ήθελε να βάλλει τους ανυποψιάστους οδηγούς της Φόρμουλας 1 να τρέχουν μέσα σ’αυτήν την κόλαση – τότε κάποιος φούρνος έχει γκρεμιστεί.

Τρία χρόνια πέρασαν λοιπόν, με τον κ. Χρήστου να κάνει ότι είναι δυνατόν για να μην ενοχληθούν Λιμενικοί, Εφοπλιστές κι όλοι οι κολλητοί τους. Για τα κανάλια, ας μην το κάνουμε πάλι θέμα. Κάποιες ήπιες ενοχλήσεις της αντιπεριφέρειας έγιναν, έτσι για τα μάτια του κόσμου, με αποτέλεσμα το αναμενόμενο. Μηδέν εις το πηλίκον καλοί μου.

Από τη στιγμή που εκλέχτηκαν, οι δήμαρχοι Πειραιώς, Κερατσινίου/Δραπετσώνας, Περάματος και Σαλαμίνας, ο Αντιπεριφερειάρχης Πειραιά, οι υπουργοί ΥΠΕΚΑ και Ναυτιλίας, δεν θα έπρεπε να είχαν ως στόχο, σε έναν το πολύ χρόνο οι μετρήσεις της ατμόσφαιρας του λιμανιού να βγάζουν, τουλάχιστον τα ίδια νούμερα που έχουν τα ευρωπαϊκά λιμάνια; Και δεν θα έπρεπε όλοι οι κάτοικοι οι πέριξ του λιμανιού να ήμασταν ενημερωμένοι για την ρύπανση που μόνιμα υποσκάπτει την υγεία μας; 

Φαίνεται πως εκτός όλων των άλλων που βαραίνουν τις ζωές μας, εμείς, οι κάτοικοι της παραλιμένειας περιοχής του Πειραιά, θα πρέπει να αναλάβουμε αυτοπροσώπως και την προστασία της υγείας μας. Διότι αν την αφήσουμε στους υπεύθυνους, αυτούς που τους πληρώνουμε για να την φροντίζουν, ζήτω που καήκαμε. Αυτοί αδέλφια θα μας πεθάνουν πριν την ώρα μας. 

Στις 6 Δεκεμβρίου η βουλευτής της ΔΗΜΑΡ στην Α' Πειραιά Μαρία Ρεπούση, κατέθεσε μία ερώτηση στη Βουλή με θέμα "Ρύπανση της ατμόσφαιρας του λιμανιού του Πειραιά που προκαλείται από τους ρύπους των πλοίων". Αν σας ενδιαφέρει, πατώντας  εδώ  θα σας εμφανιστεί αυτές οι εύστοχες ερωτήσεις.

Το πιο ωραίο. Ψάχνοντας στοιχεία γι’αυτό το άρθρο, έπεσα πάνω σε μια σχετική εργασία. Πρόκειται για έναν φάκελο που ολοκληρώθηκε τη σχολική χρονιά 2011 -2012, και έγινε από την Α΄ τάξη του 7^ου ΓΕΛ Πειραιά. Υπεύθυνος καθηγητής ήταν ο πολιτικός μηχανικός Δημήτριος Μανωλάς και το θέμα της είναι « Η ρύπανση της ευρύτερης περιοχής γύρω από το λιμάνι του Πειραιά». Αν πατήσετε εδώ , ελπίζω να σας ανοίξει. Όταν τέλειωσα τη διαγώνια ανάγνωση που της έκανα, συνειδητοποίησα πως όλη η στεναχώρια που είχα μαζέψει γράφοντας αυτό το άρθρο έγινε καπνός κι όποιος θέλει το πιστεύει.