Η Ιστορία, που ποτέ δεν φανερώνει τις ζωές που πιάστηκαν στα γρανάζια της, τα πάθη που κονταροκτυπήθηκαν για χάρη της και το αίμα που χύθηκε για να επηρεαστεί η τροχιά της. Και δεν δίνει διάρα τσακιστή για τους δημιουργούς που χάθηκε το στίγμα τους και για όλους τους ανώνυμους σαν κι αυτούς που έζησαν στο Κρούσοβο, στη Μοσχόπολη, στο Νυμφαίο. Μελαγχολώ όποτε σκέφτομαι τις ιστορίες των ανθρώπων που γράφουν την ιστορία τους, αλλά είναι μια σχεδόν μια ψηφίδα ψείρα της Ιστορίας που άπειρες φορές κινείται ερήμην τους. Γι'αυτό ας γυρίσουμε στην καταγωγή του Μπουτάρη.
Το Κρούσοβο είναι μία από τις ρίζες του. Αυτό είναι μια πόλη που σήμερα έχει 6χιλ. κατοίκους, ανήκει στην ΠΓΔΜ και στις αρχές του 20ου αιώνα, παραμονές της επανάστασης του Ίλιντεν, είχε 20.000 κατοίκους. Οι περισσότεροι απ'αυτούς ήταν κυνηγημένοι από τους Κόνιαρους Οθωμανούς και τους Τουρκοαλαβανούς. Το όνομα της πόλης συναντάται και στα Σλαβομακενοδίτικα και στα Τούρκικα και στα Βλάχικα.
Μια άλλη ρίζα του είναι η Μοσχόπολη, χωριό που σήμερα ανήκει στην Αλβανία και που τον 18ο και 19ο αιώνα ήταν μια πόλη που την περίοδο της ακμής της είχε 60χιλ. κατοίκους. Λόγω της συμβολής της στον Ελληνικό διαφωτισμό η πόλη μνημονεύονταν και ως "Νέα Αθήνα". Η Μοσχόπολη τότε κατοικούνταν κυρίως από Έλληνες και Βλάχους. Υπήρξε ένα από τα σημαντικότερα βλαχόφωνα κέντρα, με κύρια ενασχόληση το εμπόριο, την κτηνοτροφία, την κατεργασία μαλλιού, ταπητουργίας και ανάπτυξη βυρσοδεψίας. Περίφημη ήταν η πόλη και για την σιδηρουργία, την αργυροχοΐα και την χαλκουργική της. Πολλοί Μοσχοπολίτες έμποροι στη Βενετία, στη Βιέννη, στην Οδησσό, την Κωνσταντινούπολη και άλλα σημαντικά κέντρα της εποχής ενίσχυσαν οικονομικά την πατρίδα τους και συντέλεσαν στην ίδρυση σχολείου, περίπου το 1700. Το σχολείο, με την ονομασία, «Ελληνικόν Φροντιστήριο» εξελίχθηκε σε σημαντικό εκπαιδευτικό κέντρο της περιοχής, το 1744 αναβαθμίστηκε από δωρεές και μετονομάστηκε σε «Νέα Ακαδημία». Το 1769 λόγω της συμμετοχής της πόλης στην προετοιμασία της εξέγερσης του 1770 (Ορλωφικά), η πόλη υπέστη λεηλασίες από μουσουλμάνους Αλβανούς (Τουρκαλβανούς). Σημαντικές καταστροφές έγιναν και από τα στρατεύματα του Αλή Πασά το 1788, που κατόπιν διαταγής του, καταστράφηκαν πολύτιμοι πολιτιστικοί θησαυροί της πόλης. Η Μοσχόπολη δεν μπόρεσε να ανακτήσει την παλιά της δόξα, συνέχιζε να υπάρχει όμως ως οικισμός μικρότερης εμβέλειας. Οι κάτοικοί της κατέφυγαν σε περιοχές της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας, ιδιαίτερα στο Νυμφαίο,. Πολλοί άλλοι Μοσχοπολίτες μετά την καταστροφή της πόλης τους διακρίθηκαν ως έμποροι, ως τραπεζίτες και ως βιοτέχνες στην Ουγγαρία και την Αυστρία και συνέχισαν την παράδοση των προγόνων τους σε έργα ευποιίας με γενναίες δωρεές και την χρηματοδότηση κοινωφελών ελληνικών ιδρυμάτων (όπως η οικογένεια Σίνα). Το 1916 ομάδα Αλβανών ατάκτων λεηλάτησε την πόλη κατά τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Τέλος, το Νυμφαίο Φλωρίνης που βρίσκεται σε ύψος 1350μ. είναι η τρίτη ρίζα του. Η παλιότερη ονομασία που είχαν δώσει οι πρώτοι κάτοικοι του χωριού ήταν Νιβεάστα, όνομα βλάχικης και προηγουμένος δωρικής προέλευσης, με τρεις ερμηνείες: «Νύφη» λόγω της ομορφιάς του χωριού και της τοποθεσίας, «αθέατη» (ni vista) πιθανώς διότι βρισκόταν σε σημείο όπου δεν γινόταν εύκολα ορατό και «χιονάτη» ή «όπου μένει το χιόνι» (nives sta). Η τελευταια ονομασία κατα πάσα πιθανότητα ειναι και η σωστότερη εφόσον ετυμολογειται απο την Δωρικη-Αιολική διάλεκτο και σημαίνει χιονισμένη. Το Νυμφαίο οικίστηκε περί το 1385 από Βλάχους Οδίτες, δηλαδή λατινοφωνήσαντες αυτόχθονες Μακεδόνες, που επί 1.400 χρόνια φύλαγαν τη γειτονική Εγνατία Οδό των Ρωμαίων και οι οποίοι κατέφυγαν τότε στα απρόσιτα βουνά ύστερα από σκληρές μάχες με τους Οθωμανούς. Αυτοί οι πολεμιστές οικιστές του Νυμφαίου συνθηκολόγησαν αργότερα υπό όρους. Έτσι παρέμειναν ένοπλοι και αυτοδιοικούμενοι, υπαγόμενοι απευθείας στη Βαλιντέ Σουλτάνα, δηλαδή τη μητέρα του Σουλτάνου, στην οποία πλήρωναν πολύ μειωμένους φόρους. Μέχρι τις αρχές του 17ου αιώνα ζούσαν κυρίως με ληστρικές επιδρομές στα τσιφλίκια του κάμπου. Περί το 1630 άρχισαν να επιδίδονται στην ασημουργία και ανέδειξαν το χωριό τους σε περιώνυμο κέντρο αργυροχρυσοχοΐας όλης της Μακεδονίας για τους υπόλοιπους τρεις αιώνες.
Κατά τις σαρωτικές επιδρομές των Αλβανών, κατά τα τέλη του 18ου αιώνα μετά τα Ορλωφικά, το Νυμφαίο δέχτηκε πολλούς Βλάχους πρόσφυγες από τη Μοσχόπολη, τη Νικολίτσα, το Λινοτόπι και άλλα βλάχικα μέρη που καταστράφηκαν από τους επιδρομείς. Παράλληλα, ένας σημαντικός αριθμός κατοίκων του χωρίου μετακινήθηκε προς την ανατολική Μακεδονία, στα χωριά Άνω Πορόια, Κάτω Τζουμαγιά, Αλιστράτη, Νιγρίτα, στις Σέρρες και αλλού. Κατά την Ελληνική επανάσταση του 1821 σημαντική ήταν η προσφορά των κατοίκων του Νυμφαίου, όπως η οικογένεια του Μίχα Τσίρλη, που χρηματοδότησε τον αγώνα, του Νάκα, καθώς και τον αδερφών Αντώνιου και Βασίλειου Ζούρκου. Στο Μακεδονικό κίνημα του 1878 κατά της συνθήκης του Αγίου Στεφάνου, ιδιαίτερη μορφή του Νυμφαίου αναδείχτηκε ο οπλαρχηγός Βασίλειος Ζούρκας, που δρούσε έως τις περιοχές Βαρνούντα και Μοριχόβου. Κατά το Μακεδονικό Αγώνα, οι κάτοικοι πρωτοστάτησαν στις Ελληνικές προσπάθειες με κυριότερο αγωνιστή, τον οπλαρχηγό Δημήτριο Γκόλνα. Ο προ-προπάππους του Γιάννη Μπουτάρη ήταν ο Ιωάννης Μπουτάρης, κάτοικος Νυμφαίου, πρωτεργάτης της Μακεδονικής επανάστασης (1866 - 1867) και ιδρυτικό στέλεχος της Νέας Φιλικής Εταιρείας. Το Νυμφαίο ανέδειξε σημαντικούς ευεργέτες, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζει ο Μίχας Τσίρλης. Σήμερα, πολλοί ταξιδιωτικοί οδηγοί το περιλαμβάνουν στη λίστα των 10 ομορφότερων χωριών της Ευρώπης. Με την γερμανική κατοχή και με τον εμφύλιο το χωριό ερήμωσε. Από το 1980 και μετά πλούσιοι Νιβεστιανοί επέστρεψαν και σιγά σιγά του έδωσαν λίγο από την παλιά λάμψη του. Από τους πρώτους που δούλεψαν σκληρά γι'αυτήν την αναβίωση ήταν ο Νίκος Μέρτζος και ο Γιάννης Μπουτάρης.
Και τι σπούδασε ο Γιάννης Μπουτάρης; Ε, καλά, αυτό το ξέρει και η γάτα μου. Το Χημικό του ΑΠΘ τελείωσε και είναι και διπλωματούχος οινολόγος. Εκτός από παρασκευαστής και έμπορος οίνων τι άλλο έκανε στη ζωή του; Πολλά, αλλά επειδή είσαι κουτσομπόλης θα σου απαντήσω μόνο για την πολιτική του δράση. Λοιπόν, έχουμε και λέμε, 2002: υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό του Αγάπιου Σαχίνη, υποστηριζόμενου από το ΚΚΕ, 2004: τελευταίος ( τιμητική θέση )στο ευρωψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ, 2006: ανεξάρτητος υποψήφιος δήμαρχος που συγκέντρωσε το 16%, 2009: ιδρυτικό μέλος του κόμματος "Δράση", 2010: επικεφαλής του συνδυασμού "Πρωτοβουλία για τη Θεσσαλονίκη" και υποστηριζόμενος από ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ, Δράση και Ντόρα Μπακογιάννη εκλέχτηκε δήμαρχος Θεσ/νίκης συγκεντρώνοντας στο β' γύρο ποσοστό 50, 18%. Το ξέρεις πως μ'έχεις κουφάνει, με όλα αυτά που ξέρεις και θυμάσαι; Α, δεν στο είπα, ε; Ρε συ, το διδακτορικό μου έχει ως θέμα το βίο και την πολιτεία του Γιάννη Μπουτάρη. Κι αφορμή ήταν πως μου αρέσουν πολύ τα κρασιά αυτής της οικογένειας και είμαι και μέλος του Αρκτούρου. Γκέγκε;
.
