Ελλάδα (271)
Δεκάδες χιλιάδες κενά για μία ακόμη σχολική χρονιά
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Νίκος Γιαννόπουλος. To ίδιο χιλιοπαιγμένο σήριαλ που παρακολουθούμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή στην ελληνική εκπαίδευση «προβάλλεται» και πάλι αυτόν τον Σεπτέμβριο. Τα σχολεία άνοιξαν μέσα σε τυμπανοκρουσίες και υπουργική αυταρέσκεια ότι «όλα είναι έτοιμα» για να αποδειχθεί, ύστερα από μόλις μερικές ημέρες μαθημάτων, ότι η ετοιμότητα για το υπουργείο Παιδείας είναι μία έννοια μάλλον σχετική. Μπορεί βέβαια να άλλαξε ο υπουργός σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια (Πιερρακάκης αντί Κεραμέως), αλλά ως γνωστόν, όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλο τα ίδια μένουν...
Απόστολος Λακασάς. Κατά την πρώτη περίοδο των κυβερνητικών θητειών, οι φρέσκοι υπουργοί ξετυλίγουν τα μεταρρυθμιστικά τους σχέδια – προεκλογικά, πολλοί λίγοι τους δίνουν σημασία. Κάτι τέτοιο θα κάνει με τη νέα σχολική χρονιά η ηγεσία του υπουργείου Παιδείας.
Οσοι θυμούνται, και κατά καιρούς επικαλούνται, τη φράση του Γάλλου φιλοσόφου και συγγραφέα την περίοδο του Διαφωτισμού, Κλοντ Αντριέν Ελβέτιου, πως «η παιδεία μπορεί τα πάντα», γνωρίζουν ότι οι μεταρρυθμίσεις στην παιδεία δεν έχουν ορατό χρονικό ορίζοντα για να αποδώσουν. Ούτε τα οφέλη τους είναι εύκολα να εντοπιστούν. Επίσης η επιτυχία τους απαιτεί πολιτική συναίνεση, επιμονή και επιμονή. Χαρακτηριστικά, στη Φινλανδία η ιδέα για το ενιαίο σύστημα εκπαίδευσης προτάθηκε από διακομματική επιτροπή το 1947, ψηφίστηκε το 1963 και υλοποιήθηκε πλήρως το 1979.
Ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι όπως ψάχνεται θα λάμψει αλλιώτικα και πότε;
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Στις τελευταίες εθνικές εκλογές ψήφισα με βαριά καρδιά ΣΥΡΙΖΑ. Κι ένας από τους λόγους είναι ο προσωπικός καταγγελτικός τρόπος που πολιτεύτηκε ως αντιπολίτευση και ένας άλλος που σε πολλά κρίσιμα ζητήματα πατούσε σε δυο βάρκες. Ένας τρίτος λόγος ήταν ότι πολλά από εκείνα τα σημαντικά για μένα θέματα που είχε προτείνει προεκλογικά συγκεκριμένες και σαφείς προτάσεις δεν με εξέφραζαν.
Το ότι καλοκαιριάτικο τώρα έχει μπλέξει με την εκλογή νέας ηγεσίας δεν είναι και ότι καλύτερο. Δυο τρεις φορές αυτόν τον μισό αιώνα που είχα μία επαφή με όσα παιζόντουσαν στις εκλογικές αναμετρήσεις εντός των κομμάτων της αριστεράς θαρρώ πως ήταν άνοιξη, μπορεί και φθινόπωρο και αυτός ήταν ένας από τους λόγους που τις παρακολούθησα από κοντά με ένα κάποιο ενδιαφέρον. Πάντως ο βασικός λόγος που κρατούσα αυτήν την απόσταση είναι πως ένιωθα ότι σ'αυτές το πιο σύνηθες ήταν μια στενάχωρη κατάσταση από εκείνες που τα ανταγωνιστικά μαγαζάκια της κάθε ομάδας έξυναν τα νύχια τους. Αν μάλιστα δεν ήσουν ενταγμένος σε κάποια τάση ήταν πάρα πολύ στενά τα περιθώρια για να επικοινωνήσεις με τους συμμετέχοντες συντρόφους, να συννενοηθείς στα στοιχειώδη.
Το δημοτικό σχολείο στο Ιλιον που «διδάσκει» την ισότητα και την αλληλεγγύη
Επιλέγων ή Συντάκτης Μανώλης Ροσμαράκης
Ο πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 26ου Δημοτικού Σχολείου στο Ίλιον μιλάει στην Δήμητρα Τριανταφύλλου για τις παρεμβάσεις που το μεταμόρφωσαν.
Πριν από τρία χρόνια, ο Αναστάσιος Ντεβές, πρόεδρος του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων του 26ου Δημοτικού Σχολείου στο Ίλιον, αισθάνθηκε πως κάτι έπρεπε να γίνει με το κλειστό και «βουβό» λόγω πανδημίας, σχολείο.
Παιδεία τέχνας (δεν) κατεργάζεται
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Απόστολος Λακασάς. Χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για την αξία της τέχνης ως μορφωτικού – εκπαιδευτικού μέσου των μαθητών; Ως μέσο κοινωνικοποίησης των παιδιών, ως τρόπο καλλιέργειας των δεξιοτήτων της συνεργατικότητας, της ανάπτυξης της έκφρασης, ως εργαλείο κατανόησης της ελληνικής γλώσσας, του πολιτισμού μας, αλλά και ως όχημα δημιουργικότητας και ανάπτυξης της κριτικής σκέψης των παιδιών; Οχι. Ωστόσο η τέχνη ποτέ δεν κατάφερε να βρει τη θέση που της αξίζει στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Η βαρύτητα που δίνει το σχολείο στην εξοικείωση των μαθητών με τις μορφές της τέχνης αποτυπώνει τα βαρίδια του συστήματος. Ο βασικός λόγος είναι τα στεγανά που ορθώνει η συντεχνιακή λογική, την οποία –με πολιτική απόφαση– υπηρετεί εδώ και δεκαετίες το αναλυτικό και το ωρολόγιο πρόγραμμα.
Για αυτούς που δεν γνωρίζουν και θέλουν να μάθουν τι είναι η Γκράβα, τι το χαϊκού και πως συνδέονται αυτά τα δύο.
Η Γκράβα είναι ένα σχολικό συγκρότημα που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του δήμου Αθηναίων και είναι το μεγαλύτερο στην Ελλάδα. Εκεί βρίσκονται 24 διαφορετικά σχολεία. Πιο συγκεκριμένα λειτουργούν νηπιαγωγεία, δημοτικά, γυμνάσια, λύκεια, ΕΠΑΛ, ΙΕΚ και Εργαστηρικά Κέντρα της Αθήνας και του Γαλατσίου. Στον εξωτερικό χώρο του συγκροτήματος υπάρχουν αθλητικές εγκαταστάσεις (αθλητικό κέντρο «Αντώνης Τρίτσης»), όπως γήπεδα μπάσκετ, βόλεϊ, στίβος, κλειστό γυμναστήριο και κολυμβητήριο.
Αγόρια στο ντους, του Yorgos Kyriakopoulos από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Είδα χτες βράδυ στο Cinobo την επτάλεπτη βραβευμένη ταινία που δημιούργησε "σκάνδαλο", επειδή προβλήθηκε σε σχολείο. Ήταν πολύ γλυκειά και νηφάλια. Και κυρίως σχολίαζε αν το μάθημα (εν προκειμένω μία προπόνηση χόκεϊ) και οι αρχές και οι πεποιθήσεις του δασκάλου (εν προκειμένω του προπονητή που "μαθαίνει" στα αγοράκια πώς να είναι άντρακλες) ταιριάζουν στην ψυχολογία όλων των παιδιών ή βιάζουν τη φύση τους και γεννούν πρώϊμες αχρείαστες ενοχές, καταπατώντας εκείνα τα λίγα χρόνια αφέλειας που ο καθένας μας χρειάζεται γιά να συντάξει στο μυαλό του το εγώ του και τον κόσμο.
Η κάλπη, η ΤΙΝΑ και η κολυμβήθρα του Σιλωάμ
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Παντελής Μπουκάλας. Αν είναι όντως ιερή η φευγαλέα στιγμή της κάλπης, ο λόγος είναι απλός: μόνο στο ελάχιστο που κρατάει είμαστε όλοι ίσοι και ισοδύναμοι. Πάμε δηλαδή ανάποδα στους «αμάχητους νόμους της φύσης» και στους «αναπόδραστους νόμους της Ιστορίας», που υποτίθεται ότι καθιερώνουν μιαν αιώνια ανισότητα. Ετσι δεν λένε οι γεννημένοι ισχυροί, που λατρεύουν την καλοτυχία τους σαν Μοίρα ή Θεό; Κι από κοντά όσοι κοινωνιοδαρβινιστές κηρύσσουν πως η Ιστορία είναι μονόδρομος, βασιλική οδός για τους μεν, μονοπάτι κακοτράχαλο για τους δε; Πως «όλα είναι μοιραία» δεν μας λένε, και πως «η Ειμαρμένη δεν επιτρέπει όνειρα, οράματα και λοιπές αυταπάτες»;
Κυρία, πότε μπορώ να κάνω σεξ;
Επιλέγων ή Συντάκτης Μανώλης Ροσμαράκης
Ελβίρα Κρίθαρη. Οι αντιδράσεις που προκάλεσε η προβολή της ταινίας «Αγόρια στο ντους», σε δημοτικό σχολείο, αναδεικνύουν την απουσία συνεκτικής στρατηγικής για τη σεξουαλική αγωγή στην Ελλάδα.
«Εάν ένας εκπαιδευτικός έκανε μάθημα για το νερό, δεν θα τον ρωτούσε κανείς γιατί έδειξες αυτό το βίντεο ή το άλλο. Προκύπτει ζήτημα γιατί εδώ μιλάμε για τις ανθρώπινες σχέσεις, για το σώμα, για τη σεξουαλικότητα και το φύλο».
Η Μαργαρίτα Γερούκη, PhD, εκπαιδευτικός Πρωτοβάθμιας και μέλος της επιτροπής σεξουαλικής αγωγής της Παγκόσμιας Ενωσης για τη Σεξουαλική Υγεία (WAS), επισημαίνει στην «Κ» διαχρονικά κενά στη συζήτηση για το περιεχόμενο και τη στοχοθεσία της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης στα ελληνικά σχολεία.
Θα ήθελα να πω τα εξής, μετά τα εκλογικά αποτελέσματα χθες, της Filothei Varsami από το fb
Επιλέγων ή Συντάκτης Λάκης Ιγνατιάδης
Σ.Δ. Όσοι παρακολουθούν τη Σταγόνα μπορεί και να έχουν προσέξει ότι τα τελευταία χρόνια έχουμε αναρτήσει αρκετά άρθρα της φεϊσμπουκικής φίλης και όχι επαγγελματίας αρθρογράφου Filothei Varsami. Κι αυτό διότι τα άρθρα της μας αρέσουν γι' αυτά που λέει σε συνδυασμό και με τον τρόπο που εκφράζει τις σκέψεις της και τα βιώματά της. Σε μας είναι φανερό ότι ενώ είναι άρθρα με ρίζες στην ρευστή μας πραγματικότητα ταυτόχρονα δεν ανήκουν σ'αυτά τα χύμα στο κύμα και όπου φυσάει ο άνεμος του νικητή σε κάποιο παιχνίδι, ούτε όμως και στα τυπικά κομματικά προϊόντα. Ιδιαίτερα στις πολιτικές επιλογές της, που ποτέ δεν μας έχει δώσει την αίσθηση ότι μας κάνει μάθημα, κάθε φορά διακρίνουμε κάποιες από τις αρχές της σε συνάρτηση με την αγωνία της για το κοινό καλό. Για τον ίδιο λόγο αναρτούμε και αυτό το επίκαιρο άρθρο της, που μιλώντας για τις εκλογές μιλάει για την πολιτική της στάση και τις εκλογικές της προτιμήσεις τα τελευταία 10 χρόνια.