Μέσος όρος 12 δημοσκοπήσεων που διεξείγαγαν από 12-19 Μαΐου για τις εκλογές της 21ης Μαΐου οι εταιρείες ALCO, GPO, MARC, METRON ANALYSIS, MRB, PRORATA, PULSE, RASS,είναι:

Ν.Δ 31,7% ( 33,8% - 30,7%), ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ 25,6% (24,1% - 27,5%), ΠΑΣΟΚ 8,7% (7,7%-9,8%), ΚΚΕ 6,3% ( 5,6%-7,2%), ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ 3,3% (2,7%-4%), ΜεΡΑ 25 3,5% (3,1% - 4%), ΛΟΙΠΟΙ 8% (6,2%-9,1%) και Άκυρο-Λευκό -Αποχή - Δ.Ξ-Δ.Α 13% (9.1%-16,1%).

Ψίθυροι σκιών

Και μετά στην οθόνη των αριθμών οι σκιές του εαυτού του υπό το φως της δεύτερης φοράς αριστεράς: Ψηφοφόρος αριστερών κομμάτων εδώ και μισό αιώνα, ονειρεύτηκε για πρώτη φορά στις δύο εκλογές του '15. Ονειρεύτηκε ότι τα πράματα, παρόλο που ήταν πολύ δύσκολα, θα βελτιωνόντουσαν αισθητά βάσει των προταγμάτων της συριζαίικης αριστεράς, κι αυτό θα συνέβαινε σε κάθε πεδίο της κοινωνίας. Μια αλλαγή που ως κεράκι στην αρχή θα βοηθούσε να έβλεπε ο κόσμος λίγο πιο πέρα από την μύτη του, να έβλεπαν όλοι εκείνοι που για χίλιους διαφορετικούς λόγους ασφυκτιούσαν σ'αυτή τη χώρα. Κι εξαιτίας της αριστερής εξουσίας θα μεταμορφωνόντουσαν οι ψηφοφόροι σε αλληλέγγυους παίκτες του πολιτικού παιχνιδιού. Παίκτες μέσα στο γήπεδο κι όχι ο 12ος της εξέδρας. 

Στην αρχή άκουγε με κατανόηση τις εξηγήσεις να πεις, τις δικαιολογίες να πεις, πολλών πάντως μελών και ψηφοφόρων της πρώτης φοράς για το έργο που η κυβέρνηση αριστεροδέξιας συνεργασίας έπαιζε. Αλλά όσο περνούσε ο καιρός η περίσκεψή του φούντωνε και στα δύο τελευταία χρόνια τις περισσότερες φορές θύμωνε με τους εκφραστές της πρώτης φοράς αριστεράς. 

Τώρα, με αυτές τις εκλογές, στις αϋπνίες του βλέπει τις σκιές του εαυτού του να σαλεύουν στους τοίχους της πόλης και τις ακούει να μουρμουρίζουν ότι δυσκολεύονται να ονειρευτούν το σώμα τους. Το βέβαιο είναι ότι δεν μπορεί να αλλάξει τον τρόπο του, την επιλογή του, που πάντα ψήφιζε, έστω και με κρύα καρδιά αρκετές φορές, υπέρ της πλησίον του αριστεράς και όχι κατά των δεξιών και των πασόκων, όχι με την λογική του μη χείρον βέλτιστο. Θετική ψήφο το λένει σήμερα αυτό οι σύγχρονοι δημοσκόποι. Το άλλο βέβαιο είναι πως το αριστερό βλέμμα του που φτιάχτηκε στις τελευταίες δεκαετίες του 20ου αιώνα, όπως συνειδητοποιεί σιγά σιγά, μικρή σχέση έχει με την αριστερά του 21ου. Έλα όμως που αυτή έχει δεκαπλασιάσει τους ψηφοφόρους της, με ότι καλό και κακό συνεπάγεται αυτό. 

Αλήθεια δεν ξέρει τι να κάνει. Ακούει φωνές μέσα του όταν είναι ξύπνιος να του ψιθυρίζουν, έτσι όπως τα έκαναν σκατά να τα λουστούν μόνοι τους τώρα. Και στην τελική, αυτά τα χρόνια της αντιπολίτευσης εσύ δεν βουβάθηκες, δεν κρύφτηκες. Έλεγες δημόσια όσα σε ενοχλούσαν, έγραφες γι'αυτά που διαφωνούσες, ε και αραιά και που έκανες και κάποια πρόταση. Για όσα πιο πολύ σε απασχολούσαν, που μπορούσαν να επηρεάζουν την καθημερινότητά σου προς το  καλύτερο ή το χειρότερο, να όπως η οικονομία και όλα όσα σχετίζονται μ'αυτήν, για το ΕΣΥ που ροκανίζεται αγρίως, την παιδεία, όχι φυσικά αυτήν την αριστερή παιδική χαρά, τη δικαιοσύνη για όλους, το επίμονο αγκάθι της Τουρκίας, την προστασία του περιβάλλοντος προπάντων ένεκα κλιματικής αλλαγής, την πολιτική κουλτούρα μας που έχει τα μαύρα χάλια της, τη δημόσια ασφάλεια των πολιτών και για την ανάγκη μιας πολιτισμικής επανάστασης. 

Μα ακούει κι άλλες φωνές, στον ύπνο του αυτές, που τρεμάμενες του ψιθυρίζουν, δικέ μου είναι μία ευκαιρία τώρα να αυξηθούν οι πιθανότητες στο να προκύψει κυβέρνηση αριστερής συνεργασίας, όχι από έρωτα βεβαίως πια αφού όλοι οι άμεσα ενδιαφερόμενοι την έκαναν με τα κρεμμυδάκια. Η αλήθεια είναι ότι κοντά ποδάρια θα'χει αφού εξ ανάγκης αν γίνει, θα γίνει με συμφωνίες στο πόδι. Κυβέρνηση συνεργασίας όμως επιμένουν οι σοφές που γνωρίζουν ότι αυτές είναι και πιο δίκαιες από τις άλλες τις μειοψηφικές και έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τις αναγκαίες μεγάλες τομές για να προχωρήσει η χώρα προς το καλύτερο. Τέλος πάντων, αυτός είναι ένας λόγος να πας στην κάλπη, με τη μισή ντροπή δική σου και την άλλη μισή δική τους, αν έχουν, όσοι έχουν. Ίδωμεν αύριο από πια πλευρά θα ξυπνήσει ο μπερδεμένος μας, ποιο δρόμο θα πάρει, αυτόν της αρετής Ι ή μήπως αυτόν της αρετής ΙΙ;

Πέρα από αυτά, η ζωή όπως πάντα συνεχίζεται κάνοντας το δικό της παιχνίδι, συχνότατα ερήμην μας. 

Ο πίνακας του άρθρου «Parc des Princes» (1952) είναι του Νικολά ντε Στάλ ( Αγία Πετρούπολη, 1914 - Αντίμπ, Γαλλία, 1955)