Απόστολος Λακασάς. Η υφυπουργός Παιδείας Δόμνα Μιχαηλίδου ανέφερε χθες (ΕΡΤ) ότι «στην Ελλάδα ανά παιδί έχουμε από τα υψηλότερα κλάσματα εκπαιδευτικών, δηλαδή έχουμε πολλούς εκπαιδευτικούς ανά παιδί, είμαστε στο top 5 όλης της κατανομής στην Ευρωπαϊκή Ενωση». Κατόπιν η κ. Μιχαηλίδου συνέδεσε την υψηλή αναλογία μαθητών ανά εκπαιδευτικό στην Ελλάδα με την ανάγκη αλλαγής του συστήματος αποτύπωσης των κενών στα σχολεία. «Την επόμενη χρονιά πηγαίνουμε σε ένα κεντρικοποιημένο σύστημα κατανομής, που θα ξεκινάει πολύ νωρίτερα, από την άνοιξη της προηγούμενης χρονιάς. Και αντί το υπουργείο Παιδείας να ζητεί (όπως συμβαίνει έως τώρα) στην αρχή κάθε σχολικής χρονιάς από τα σχολεία τις ελλείψεις τους σε εκπαιδευτικούς, τα κενά θα τα θέτει αρχικά το υπουργείο». 

Νέοι διαδραστικοί πίνακες παντού λοιπόν και σεμινάρια κατατόπισης των εκπαιδευτικών. 

Δεν ξέρω ποια εμπειρία πείθει ότι η εκπαίδευση δε μπορεί χωρίς διαδραστικούς πίνακες ή εν πάση περιπτώσει με αυτούς μπορούμε να αναμένουμε σημαντικά εκπαιδευτικά αποτελέσματα. 

Ούτε αν έχει αξιολογηθεί η χρήση των ήδη υπαρχόντων. 

Ξέρω ότι ορισμένοι συνάδελφοι, σε κάποια μαθήματα και ειδικότερα σε κάποια κομμάτια των μαθημάτων αυτών έχουν κάνει ενδιαφέρουσες εφαρμογές.  Ως εκεί. 

Κάτι που απέχει πολύ από το να είναι γενικεύσιμο. 

Μαζί με τα "Xρόνια Πολλά" στους συναδέλφους που μοχθούν παραθέτω και μερικές σκέψεις.

Ίσως πρόκειται για άκρες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν σε μια, χρονίως, μπερδεμένη κατάσταση.

▌ 1  ▌ Το σχολείο είναι πρωτίστως χώρος μάθησης γνώσεων. Mέσω αυτών οι μαθητές γίνονται κοινωνοί άλλων μαθήσεων και αξιών. 

Για κάθε τάξη καθορίζεται συγκεκριμένο minimum γνώσεων που επιδιώκεται να προσεγγίσουν όλοι οι μαθητές, ελέγχεται και με βάση αυτό αξιολογούνται τα πάντα. 

Το σχολείο οφείλει να ενθαρρύνει και να βοηθάει όσους μαθητές επιθυμούν προχωρήσουν περισσότερο στην γνώση. 

Νόμος ορίζει και τον ελάχιστο ετήσιο αριθμό ημερών  διδασκαλίας.

Νίκος Γιαννόπουλος. To ίδιο χιλιοπαιγμένο σήριαλ που παρακολουθούμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή στην ελληνική εκπαίδευση «προβάλλεται» και πάλι αυτόν τον Σεπτέμβριο. Τα σχολεία άνοιξαν μέσα σε τυμπανοκρουσίες και υπουργική αυταρέσκεια ότι «όλα είναι έτοιμα» για να αποδειχθεί, ύστερα από μόλις μερικές ημέρες μαθημάτων, ότι η ετοιμότητα για το υπουργείο Παιδείας είναι μία έννοια μάλλον σχετική. Μπορεί βέβαια να άλλαξε ο υπουργός σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια (Πιερρακάκης αντί Κεραμέως), αλλά ως γνωστόν, όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλο τα ίδια μένουν...