Και φέτος κορυφαίοι Έλληνες και ξένοι καλλιτέχνες παρουσίασαν τη δουλειά τους σε όλους τους δημότες της πόλης και τους φιλότεχνους επισκέπτες που έφτασαν στη μεσσηνιακή πρωτεύουσα για να γίνουν μέρος αυτής της σημαντικής διοργάνωσης της τέχνης.

Les Vikings Cie

Ψυχή του φεστιβάλ οι άνθρωποι που εργάζονται όλο τον χρόνο, οι εθελοντές που γεμίζουν την πόλη φορώντας τις μπλούζες με το λογότυπο του φεστιβάλ και η καλλιτεχνική του διευθύντρια Λίντα Καπετανέα που για δεύτερη χρονιά διευθύνει τον επιτυχημένο θεσμό. Αξίζει να τη γνωρίσετε όσοι φτάνετε στην Καλαμάτα, γιατί είναι μία από τις λίγες διευθύντριες που κυκλοφορεί με το αθλητικό φανελάκι και τη φόρμα της, ετοιμοπόλεμη κυριολεκτικά, μέρος του φεστιβάλ, ενεργή χορεύτρια και δασκάλα. Η αγάπη της για τη σύνδεση του χορού με τις άλλες τέχνες και την κοινωνία είναι αυτή που μας προσφέρει ένα πρόγραμμα ανοιχτό με τις παραστάσεις στην κεντρική πλατεία της Καλαμάτας να είναι γεμάτες κόσμο αλλά και τους μικρότερους θεατές να καταλαμβάνουν τη σκηνή και να αυτοσχεδιάζουν στο τέλος κάθε σόου.

Την απολαύσαμε σε ένα μικρό σόλο λίγο μετά την παράσταση του Τσέι Χουράδοπου μας παρουσίασε την παράσταση Agua με τον δικό του μοναδικό τρόπο ερευνώντας κινητικά τις ιδιότητες του νερού. Αυτοδίδακτος χορευτής του hip hop, ο Χουράδο που εμφανίστηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα επιδιώκει να δημιουργήσει το δικό του πειραματικό κίνημα ως αποτέλεσμα συνδυασμού διαφορετικών μορφών χορού και κίνησης.

Τσέι Χουράδο

Λίντα Καπετανέα

Όλο και περισσότεροι χορευτές γοητεύονται από το hip hop και τις δυνατότητές του και οι δουλειές τους είναι από τις πιο πρωτοποριακές και εξωστρεφείς. Στην πλατεία της Καλαμάτας είδαμε και τους Les Vikings Cie και αυτούς σε πρώτη εμφάνιση στην Ελλάδα, να παρουσιάζουν το έργο L’Aveuglement, εμπνευσμένο από το μυθιστόρημα του Ζοζέ Σαραμάγκου Περί Τυφλότητος. Το επί σκηνής ντουέτο των Sara Olmo και Victor Launay βυθίζεται σε ένα ταξίδι που μαθαίνουν να μεταμορφώνουν μια αναπηρία σε ένα «χορό της ζωής».

Τη σκυτάλη στην πλατεία πήρε ο Λινκ Μπερτομιέ, ο οποίος με την παράσταση On this ground και μέσα από την επαφή του  με διαφορετικά είδη χορού, από τον σύγχρονο ως το hip hop και από τον κλασικό ως τον χορό τζαζ, επιχείρησε μια ανάγνωση της κίνησης στην πρωταρχική φυσική της κατάσταση.

Κατερίνα Ανδρέου

Φτάνοντας στο Μέγαρο Χορού μάς υποδέχονται τα διαπεραστικά βλέμματα των χορευτών που ο φωτογράφος Mike Rafail, -του οποίου η δουλειά για την εταιρική ταυτότητα του 24ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας βραβεύτηκε με 3 βραβεία ΕBΓΕ (Ελληνικά Bραβεία Γραφιστικής και Eικονογράφησης)-, απαθανάτισε δέκα λεπτά μετά το τέλος της παράστασής τους στη διάρκεια του 25ου Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας. Πρόκειται για μια βαθιά ανθρώπινη στιγμή κάθε χορευτή, εκτός ερμηνείας, εκτός χορογραφικών οδηγιών όταν πια σβήσουν τα φώτα της σκηνής και έχει τελειώσει την αποστολή του με την ένταση ακόμα αποτυπωμένη στο βλέμμα και το πρόσωπό τους.

Η Κατερίνα Ανδρέου με την παράσταση BSTRD, μια σύντμηση της λέξης bastard στο στούντιο του Μεγάρου Χορού εμπνεύστηκε από τη χορευτική και μουσική κοινότητα και σκηνή της house, για να παρουσιάσει ένα σόλο για τη «γνήσια νοθεία». Χόρεψε το δικό της μανιφέστο, μέσα σε μια σχεδόν μάταιη προσπάθεια να αποφύγει οποιαδήποτε εύκολη διχοτόμηση ανάμεσα στο «τι είναι» ή «τι δεν είναι», αλλά κι πώς καταφέρνει κάποιος να παραμείνει ελεύθερος, ανώνυμος, χωρίς να καταλήγει απαραίτητα μόνος;

Akram Khan Company

Από την εκρηκτική μουσική του σόλο της Ανδρέου, η βραδινή παράσταση στην Κεντρική Σκηνή του Μεγάρου μας επιφύλαξε την πανδαισία της μουσικής που συνέθετε την παράσταση Until the Lions σε χορογραφία Άκραμ Καν. Ο Άκραμ Καν σε μια παράσταση καταπληκτική που ενθουσίασε το κοινό χορογράφησε την ομάδα του σε μια διασκευή του βιβλίου  της Karthika Naïr. Το Until the Lions εμπνέεται από ένα συναρπαστικό γυναικείο χαρακτήρα του Μαχαμπαράτα, την πριγκίπισσα Άμπα, την οποία απαγάγει την ημέρα του γάμου της, προσφέρει ως νύφη στον αδελφό του και τελικά απελευθερώνει ο Μπίσμα. Η Άμπα βλέπει τη ζωή της να καταστρέφεται, καθώς την απορρίπτουν η οικογένειά της, ο μνηστήρας της, αργότερα ο απαγωγέας της και ολόκληρη η κοινωνία. Η Άμπα επικαλείται τότε τους θεούς, αμφισβητεί τα όρια του γυναικείου και του ανδρικού φύλου και προκαλεί τον Χρόνο.

Until The Lions

Ο Άκραμ Καν συνδυάζει τον μαγικό κόσμο των παραμυθιών και τη ζοφερή αλήθεια τους, με τον σύγχρονο κόσμο, χορογραφώντας δυο χορεύτριες τις Ching-Ying Chien και Joy Alpuerto Ritter και τον Rianto -σε ένα ρόλο που έχει και ο ίδιος ερμηνεύσει- δημιουργώντας την εκρηκτική ατμόσφαιρα της σύγκρουσης των φύλων, την αδιέξοδη μάχη μιας γυναίκας να κατακτήσει τη θέση της και τελικά τη μεταμόρφωσή της  προκειμένου να ανακτήσει τον έλεγχο της ζωής της και να δικαιωθεί. Το Until the Lions εξετάζει τι συμβαίνει όταν οι κοινωνικές επιταγές για κάθε φύλο οδηγούν σε αδιέξοδο αντί να προστατεύουν. Αυτή η παράσταση ήταν ένας θρίαμβος της ομάδας στο φεστιβάλ της Καλαμάτας και μια χορογραφία του Καν που έχει υμνήσει η κριτική σε όλο τον κόσμο.

Ο χορευτής που κάθεται δίπλα μου στο λόμπι του ξενοδοχείου κάνει Skype με την άλλη πλευρά του πλανήτη. Σε τρεις ώρες του εξηγεί πετάει για Μεξικό, η ζωή του είναι τρελή, όπως και των χορευτών που συναντήσαμε και παίρνουν το ένα αεροπλάνο μετά το άλλο να προλάβουν τα φεστιβάλ της Ευρώπης. «Αυτή η πόλη είναι φανταστική», λέει στον φίλο του, «το φεστιβάλ είναι απίθανο και ο κόσμος τόσο θερμός». Προφανώς ο συνομιλητής του άκουσε για πρώτη φορά την πόλη Καλαμάτα. Αλλά όχι για τελευταία. Αυτή είναι η επιτυχία του θεσμού σε όλα τα 25 του χρόνια. Κάθε χρόνο την μαθαίνουν όλο και περισσότεροι, θέλουν να έρθουν όλο και περισσότεροι, θέλουν να ζήσουν το μαγικό δεκαήμερο όσοι έχουν πάρει τις προηγούμενες χρονιές έστω και για μικρή γεύση.

Το 26ο Διεθνές Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ξεκινά τις ετοιμασίες του για να μάς υποδεχθεί τον Ιούλιο του 2020. Και του χρόνου.