Η οργή και το αμείωτο πείσμα για την κατάκτηση της αυτοδιάθεσής της μεταφράστηκε σε γεμάτα ένταση εθιστικά beats και κοφτερές ρίμες που ώθησαν τα όρια του hip hop διευρύνοντας τις θεματικές του. Οι γυναίκες και το σώμα τους βρίσκονται στο επίκεντρο κάθε τραγουδιού της Πορτορικανής Princess Nokia, που τραγουδά για την καταπίεση των μη ρεαλιστικών πατριαρχικών προτύπων συμπεριφοράς, στιλ, και την ανάγκη για επανάκτηση της θηλυκότητας από τις ίδιες τις γυναίκες. Φεμινισμός και hip hop ποτέ άλλοτε δε συνδυάστηκαν με πιο καίριο και καυστικό τρόπο, προσθέτοντας στο επαναστατικό μιξ ένα punk attitude με βαθιές ρίζες στις μέρες των riot grrrls και συγκροτημάτων όπως οι προαναφερθείσες Bikini Kill.

Το punk για την Princess Nokia δεν είναι απλώς μια κουλ επιρροή, αλλά δίδαγμα ως προς τη χρήση της μουσικής της. Όταν οι δισκογραφικές πρόσφεραν απλόχερα χρήματα για να κυκλοφορήσουν τους δίσκους της, εκείνη γρήγορα συνειδητοποίησε πως έτσι θα έχανε τη δημιουργική της ελευθερία. Ακολούθησε τη do it yourself τακτική και κυκλοφόρησε μόνη το «1992» κερδίζοντας το στοίχημα, με αποτέλεσμα φέτος η ιστορική ανεξάρτητη δισκογραφική Rough Trade Records να αναλαμβάνει την κοπή και διανομή του δίσκου σε φυσική μορφή. Την ίδια στιγμή κάνει πράξη τους στίχους της και υπερασπίζεται έμπρακτα οποιονδήποτε βρίσκεται υπό επίθεση μίσους, είτε κατά τη διάρκεια συναυλιών της είτε στο τρένο, όπως συνέβη πρόσφατα στο viral βίντεο όπου πετάει καυτή σούπα σε έναν μεθυσμένο επιβάτη που επιδίδεται σε ρατσιστικό παραλήρημα. 

(Αποσπάσματα από ένα άρθρο του Γιάννη Καντεά Παπαδόπουλο στο Αθηνόραμα)