μίλησε για δικτατορίες, για επαναστάσεις των λαών της Λατινικής Αμερικής , για προδοσίες , για διαψεύσεις και για το ξεπέρασμα όλων των φόβων που εμποδίζουν το ξεπέρασμα της φτώχειας των λαών αλλά και της δικής μας φτώχειας των ονείρων και των αισιόδοξων οραμάτων .

«Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» (1971), «Οι μνήμες της φωτιάς - τριλογία» (1984 -1986), «Ένας κόσμος ανάποδα» (1998), «Οι Καθρέφτες: Μία σχεδόν παγκόσμια ιστορία» (2008) θα ταξιδεύουν τώρα μόνα τους στις καρδιές των ανθρώπων,  θα «αφηγούνται» μαζί με τις «μέρες» και θα «ταξιδεύουν» μαζί με τις «λέξεις» των ινδιάνων, των καταπιεσμένων, των φυλακισμένων και όλων των φτωχών ανθρώπων που αγωνίζονται για την επιβίωσή τους, αλλά δε θα πουν ποτέ «αντίο» στην Ιστορία, απλώς: «θα τα ξαναπούμε».

«Για όσους αντιλαμβάνονται την Ιστορία ως ανταγωνισμό, η καθυστέρηση και η δυστυχία της Λατινικής Αμερικής είναι αποτέλεσμα της αποτυχίας της: εμείς χάσαμε ,άλλοι κέρδισαν . Συμβαίνει όμως , επιπλέον , και το εξής: εκείνοι κέρδισαν μόνο και μόνον επειδή εμείς χάσαμε».

Και πιο κάτω: « Τα φαντάσματα όλων των επαναστάσεων που στραγγαλίστηκαν ή προδόθηκαν στο διάβα της βασανισμένης ιστορίας της λατινικής Αμερικής, ξαναπαρουσιάζονται μες στις καινούργιες δοκιμασίες, όσο οι καιροί που ζούμε υπήρξαν προαίσθηση και γέννημα των αντιθέσεων του παρελθόντος . Η ιστορία είν’ ένας προφήτης με το βλέμμα στραμμένο προς τα πίσω: απ’ αυτό που υπήρξε και σε αντίθεση με ό,τι υπήρξε , προαναγγέλλει ό,τι μέλλει να συμβεί…..

Όταν ο Αλέξανδρος του Χούμπολντ άρχισε τις έρευνές του πάνω στα έθιμα των αρχαίων ιθαγενών κατοίκων του οροπέδιου της Μπογκοτά , έμαθε πως οι Ινδιάνοι ονόμαζαν quihica τα θύματα των τελετουργικών εορτών . Quihica σήμαινε πόρτα: ο νεκρός κάθε εκλεκτού άνοιγε έναν καινούργιο κύκλο εκατόν ογδόντα πέντε φεγγαριών».

Επιλογή βιογραφικών στοιχείων του Γκαλεάνο.

Ο Γκαλεάνο γεννήθηκε στο Μοντεβιδέο της Ουρουγουάη το 1940. Η οικογένειά του είχε ευρωπαϊκή καταγωγή, ανήκε στη μεσαία τάξη και ήταν καθολική. Όταν ήταν νέος είχε δουλέψει ως εργάτης εργοστασίου, ελαιοχρωματιστής, ταχυδρόμος, δακτυλογράφος και άλλα. Στα 14 του πούλησε την πρώτη του πολιτική γελοιογραφία στο εβδομαδιαίο περιοδικό «Ελ Σολ» του Σοσιαλιστικού Κόμματος της Ουρουγουάης. Ξεκίνησε τη σταδιοδρομία του ως δημοσιογράφος στις αρχές της δεκαετίας του '60 ως συντάκτης του «Μάρτσα», ένα εβδομαδιαίο περιοδικό με το οποίο συνεργάστηκαν οι Μάριο Βάργκας Γιόσα, Μάριο Μπενεδέτι, Μανουέλ Μαλδονάδο, Ντένις και Ρομπέρτο Φερνάντες Ρεταμάρ. Υπήρξε αρχισυντάκτης της εφημερίδας «Έποκα» δύο χρόνια.

Στο πραξικόπημα της 27ης Ιουνίου 1973, ο Γκαλεάνο φυλακίστηκε και αναγκάστηκε να αφήσει την Ουρουγουάη. Το βιβλίο του «Οι ανοιχτές πληγές της Λατινικής Αμερικής» λογοκρίθηκε από τα στρατιωτικά δικτατορικά καθεστώτα της Ουρουγουάης, της Αργεντινής και της Χιλής.Τα πιο γνωστά έργα του είναι τα "Μνήμες φωτιάς", και "Οι ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής", που έχουν μεταφραστεί σε 20 γλώσσες. Οι δουλειές του υπερβαίνουν τις ορθόδοξες τεχνοτροπίες, συνδυάζοντας το ντοκιμαντέρ, το μυθιστόρημα, τη δημοσιογραφία, την πολιτική ανάλυση και την ιστορία. Ο Γκαλεάνο αρνείτο ότι ήταν ιστορικός: «είμαι ένας συγγραφέας που θα ήθελε να συνεισφέρει στη διάσωση της απηχθείσας μνήμης όλης της Αμερικής, αλλά πάνω από όλα της Λατινικής Αμερικής, πατρίδα περιφρονημένη και αγαπητή».

Στις αρχές του 1985, ο Γκαλεάνο επιστρέφει στο Μοντεβιδέο. Το 2004, ο Γκαλεάνο στηρίζει τη νίκη της αριστερής συμμαχίας «Ευρύ Μέτωπο» και του Ταμπαρέ Βάσκες. Γράφει ένα άρθρο στο οποίο αναφέρει ότι ο κόσμος ψήφισε χρησιμοποιώντας την κοινή λογική. Το Φεβρουάριο του 2007, ο Γκαλεάνο υποβάλλεται σε εγχείρηση για καρκίνο του πνεύμονα. Το Νοέμβριο του 2008, μιλώντας για τη νίκη του Ομπάμα λέει: «Ο Λευκός Οίκος θα είναι σύντομα ο οίκος του Ομπάμα, αλλά ο Λευκός Οίκος χτίστηκε από μαύρους σκλάβους. Και θα μου άρεσε και ελπίζω να μην το ξεχάσει ποτέ». Τον Απρίλιο του 2009, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας, Ούγκο Τσάβες, παραδίδει ένα αντίγραφο του «Ανοιχτές φλέβες της Λατινικής Αμερικής» στον Αμερικανό πρόεδρο Μπαράκ Ομπάμα κατά τη διάρκεια της 5^ης Συνόδου της Λατινικής Αμερικής, στο Πουέρτο Εσπάνια στη Δημοκρατία Τρινιδάδ και Τομπάγκο. Το Μάιο του 2009, σε μία συνέντευξη δήλωσε: «Όχι μόνο οι ΗΠΑ, αλλά και μερικές ευρωπαϊκές χώρες έχουν σπείρει δικτατορίες σε όλο τον κόσμο. Και νιώθουν ότι θα μπορούσαν να διδάξουν τι σημαίνει δημοκρατία». 

Είναι ένας από τους πιο πολυδιαβασμένους συγγραφείς στις Ισπανόφωνες χώρες. Τα βιβλία του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Έχει τιμηθεί με το βραβείο Casa de las Americas, το βραβείο Aloa, το American Book Award και με το Βραβείο για την Πολιτισμική Ελευθερία του Ιδρύματος Λάναν. Εκτός όμως από χρονικογράφος, δημοσιογράφος και συγγραφέας, ο Εδουάρδο Γκαλεάνο ήταν ένας από τους πιο θερμούς υπερασπιστές των κοινωνικών και πολιτικών ελευθεριών, ενώνοντας τη φωνή του με νομπελίστες συγγραφείς συγγραφείς όπως είναι οι Gabriel Garcia Marquez, Marco Benedetti, Mayra Montero.