Αυτός έχει τη διάσταση που του αναλογεί στο " Αλάτι της Γης", που ο σκηνοθέτης φωτογραφίζει τον φωτογράφο Sebastiao Selgado στην προσπάθειά του να συλλάβει με σχεδόν υπαρξιακό τρόπο το μέγεθος της ανθρώπινης τραγωδίας από τις διεθνείς συγκρούσεις και τις μετακινήσεις των πληθυσμών μέχρι τη σχεδόν παιδική αθωότητα φυλών ξεχασμένων στα πέρατα του κόσμου .

Από τα μάτια, τα χέρια, τις εκφράσεις των πορτρέτων του κοινωνικού αυτού φωτογράφου ξεπηδά όλη σχεδόν η ανθρώπινη ιστορία ενώ παράλληλα έχουμε και το βλέμμα του γιου του Juliano συν-σκηνοθέτη της ταινίας, ο οποίος με τη σειρά του προσπαθεί να προσεγγίσει τον πατέρα του μέσω της κάμερας .

Η αφόρητη μοναξιά της ανθρώπινης κατάστασης δηλαδή, που στο τέλος βρίσκει διέξοδο είτε σε εντυπωσιακές εικόνες της φύσης - γιατί όμως φαίνεται κι αυτή ρυτιδιασμένη; - είτε στο ξαναζωντάνεμα ενός τροπικού δάσους στο κτήμα Salgado στη Βραζιλία .

Γαλλοβραζιλιάνικο ντοκιμαντέρ, παραφωγής 2014, 110', σκηνοθεσία Βιμ Βέντερς και Ζουλιάνο Ριμπέιρο Σαλγάδο.