Σε πιστεύω συνεπαρμένα. Ονειρεύομαι για σένα. Κάνω πορφυρά τα δάκρυα σου. Σε αποσπώ από τη θλίψη. Κάποιες φορές με κοιτάς νικημένος και το χαμόγελό σου σπάει. Εγώ δεν σπάω.

Είμαι ένας καθρέφτης. Δεν θέλω άλλο να με κοιτάς γιατί ξεχνάω ποιoς είμαι. Είμαι εσύ. Αυτό που θα ήθελες εσύ. Κι όταν εσύ δεν είσαι. Είμαι ξέστρωτα σεντόνια, απεριποίητα σαλόνια, ουρανούς και σύννεφα. Παρατηρώ αδιάκριτα. Είμαι γεμάτος πάθη. Εκτονωμένα,παρατημένα, κρυφά. Σε βλέπω να παθαίνεις κι ένα μόνο παθαίνεις, τη ζωή. Η ζωή είναι μια δράση. (Σου) συμβαίνει. Εσύ σ'αυτή τη δράση είσαι μια αντίδραση. Ακόμα κι η παθητική σου στάση είναι μια αντίδραση· ενδογενής. Γελιέσαι αν νομίζεις πως παθαίνεις. Προκαλείς μόνο. Και είσαι τόσο προκλητικός. Με τους καλούς σου τρόπους. Είσαι μετρημένος, κομψός μα χλιαρός. Άραγε αν ήξεραν αυτοί τι θάρρος κρύβεις μέσα σου; Ποιος είσαι; Τι ονειρεύεσαι; Τι θυμάσαι και τι ξέχασες; Όμως είσαι δειλός και θυμωμένος. Φωνάζεις, κλαις, χτυπάς και χτυπιέσαι για το δίκιο σου. Κυρίως δικαιολογείσαι. Λες δεν μπορούσα, δεν με άφησαν, δε γινόταν.

Είμαι ένας καθρέφτης όπως όλοι οι άλλοι. Μια μέρα θα σπάσω και θα πεταχτώ.

Πατώντας  εδώ  θα σας εμφανιστεί το λήμμα από τη wikipedia σχετικά με τον καθρεπτικό νευρώνα.