Είτε πρόκειται για κείμενο, για ταινία, για ένα άλμπουμ φωτογραφιών, κάτι επιλέγεις να μείνει, κάτι αφήνεις εκτός. Σαν ένα προσχέδιο μιας ιδέας που μετά βρίσκει τον δρόμο του με έναν τρόπο που ίσως δεν φανταζόσουν. Αφήνοντας πίσω αγαπημένα σημάδια που εκείνη τη στιγμή έκρινες πως δεν χρειαζόσουν. Και μετά, ξανακοιτώντας τα, ανακαλύπτεις (θυμάσαι) γιατί τόσο τα αγάπησες.

Υπάρχει ένα «ερωτικό τρίγωνο» που περιλαμβάνει καλλιτέχνες, έργα τέχνης και συλλέκτες. Χρόνια τώρα, αιώνες μη σου πω καλύτερα. Με αυτό το τρίγωνο ασχολούνται τα παιδιά από την Ολλανδία. Και βάζουν το «αγοράζειν» σε ένα άλλο πλαίσιο και επίπεδο. Συνδυάζοντας στοιχεία παράστασης και έκθεσης, αναδεικνύουν τεχνουργήματα των οποίων η αξία παραμένει αινιγματική – αυτά είναι τα αγαπημένα τους “dead darlings”. Δηλαδή, για να γίνει και ποιο ξεκάθαρο, αυτός ο όρος περικλείει έργα τέχνης που, για διάφορους λόγους, έπεσαν σε ρωγμές κατά τη διάρκεια της διαδικασίας και δεν έχουν δει ποτέ (ή σπάνια) το φως της δημοσιότητας. Έργα δηλαδή που έμειναν για «ακατήχητους» λόγους στην άκρη, και ίσως τώρα ήρθε αυτή η δεύτερη (ή μάλλον πρώτη) ευκαιρία τους να βγουν στο φως και να επικοινωνήσουν την παρουσία (και τη σημαντικότητα) τους με ένα διψασμένο κοινό.

Η ομάδα δημιουργήθηκε όχι απαραίτητα νύχτα τρελού καρναβαλιού, σίγουρα όμως μια νύχτα με πολλά ποτά. Το λένε οι ίδιοι, αν θελήσουν να σου πουν πως «κατέβηκε» αυτή η ιδέα πριν δεκαέξι χρόνια παρακαλώ σε κάποια από τις pubs κοντά στην Σχολή Καλών Τεχνών του Rietveld. Μια ανώνυμη δημοπρασία τέχνης. Η οποία επιβίωσε χωρίς κανένα πρόβλημα όταν το φως του ήλιου την επομένη έδιωξε το αλκοόλ και ξεκαθάρισε την ομίχλη των σκέψεων. Και έτσι η Tania Theodorou και η Lina Ozerkina έστησαν την «πρώτη φορά», το 2005, με εντυπωσιακά αποτελέσματα. Και μετά ήρθαν κι άλλοι, η Hanna Mattes, η Jessie Yingying Gong και άλλα παιδιά, και η ιστορία απέδειξε την αξία τους όπως και της ίδιας της ιδέας. Ένα μπουκέτο ανθρώπων που κατέκτησαν το Ρότερνταμ, τη Γάνδη (του Βελγίου), το Άμστερνταμ, το Βερολίνο και τώρα την Αθήνα. Από «λαϊκές» εκδηλώσεις που φιλοξενούνται σε υπόγεια ως μεγάλες εμφανίσεις σε διάσημα μουσεία, η ουσία παρέμενε σταθερή. Τα Dead Darlings των καλλιτεχνών λάμπουν μέσα στην ανωνυμία και στην «άψυχη» χαρά αυτής της ανέλπιστης ευκαιρίας.

Πηγή:  popaganda.gr/art