Πρώτα τραγούδησα τραγούδια του Τάκη Μουσαφίρη (Γιάννενα, 1938- Αθήνα, 2021), θεός σχωρέστον, και μάλιστα σε σκυλάδικα και μετά από καιρό έμαθα το όνομά του. Το ρεζουμέ: Τα τραγούδια του είχαν μια υβριδική ενέργεια που έπαιξαν ρόλο για να φτιάξω - ανακαλύψω έναν άλλο εαυτό μου. Αυτόν που τη μέρα δεν τον κυκλοφορούσα, αλλά κάποιες νύχτες ξυράφι γινόμουνα έναν μ'αυτόν. Νύχτες που πρώτα έχανα το μυαλό μου και μετά γινόμουν τύφλα. Το έχανα όταν συναντούσα ένα μυθικό λαϊκό χύμα στο κύμα δίδυμο αδελφό μου και δεν ντρεπόμουνα να παραμιλώ για έρωτες μαγικούς κι αγιάτρευτους. Αυτά και τον ευχαριστώ ολοψύχως. Εφτά τραγούδια του που τα θυμάμαι και μ'αρέσουν ακόμα.
Ο ταξιτζής (1986) με τον Στράτο Διονυσίου, στίχοι Βασίλης Παπαδόπουλου
Κάνε κάτι να χάσω το τρένο ( 1976) με τον Δημήτρη Μητροπάνο, στίχοι Τάκη Μουσαφίρη
Μια ζωή σε θυμάμαι να φεύγεις (1977) με τον Δημήτρη Μητροπάνο, στίχοι Τάκη Μουσαφίρη
Εγώ να δεις (1988) με τον Στράτο Διονυσίου, στίχοι Καίτη Μπόνη
Ο ξένος (1988) με τον Στράτο Διονυσίου, στίχοι Τάκη Μουσαφίρη και μία διασκευή από τον Πορτοκάλογλου εδώ
Μυστικέ μου έρωτα ( 1982) με την Κατερίνα Στανίση, στίχοι Τάκη Μουσαφίρη
Ένα λεπτό περιπτερά (1990) με τον Στράτο Διονυσίου, στίχοι Μαριανίνα Κριεζή
