Άλλο ένα «ενιαίο» κατ’ ευφημισμόν μισθολόγιο για τους δημοσίους υπαλλήλους κόβεται και ράβεται με βάση τις κατευθύνσεις ΕΕ και ΔΝΤ. Το «ενιαίο μισθολόγιο» των δημοσίων υπαλλήλων που θεσπίστηκε το 2011 με στόχο δήθεν να εξισωθούν οι αμοιβές τους, ήταν ένα από τα μεγαλύτερα ψέματα των Μινχάουζεν (γνωστός γερμανός βαρώνος για τα ψέματά του) του πολιτικού μας συστήματος.

Οι θιασώτες της συμφωνίας - ΑΤΜ (Αριστερό Τρίτο Μνημόνιο) την υπερασπίζονται με βάση το δίλημμα «συνθηκολόγηση ή χρεοκοπία». Όμως είναι πλαστό με την έννοια ότι δεν προκλήθηκε από τις αντικειμενικές συνθήκες, αλλά ήταν απόρροια της κυβερνητικής πολιτικής.

Η γνωστή λατινική φράση "mea culpa" σημαίνει "λάθος μου", ή "δικό μου λάθος". Η φράση έχει χρησιμοποιηθεί και στο παρελθόν από τον Α. Παπανδρέου για τη συνδιάσκεψη στο Νταβός της Ελβετίας με την Τουρκία και από τον Κ. Καραμανλή. Τις πρωϊνές ώρες στην ομιλία του στη Βουλή, ο πρωθυπουργός είπε απλά: «κάναμε λάθη».

Στο 8^ο από καταβολής νεοελληνικού κράτους δημοψήφισμα καλείται ο ελληνικός λαός να ψηφίσει, χωρίς να αποφασίσει για κάτι συγκεκριμένο. Δεν είναι de facto το δημοψήφισμα μια διαδικασία άμεσης δημοκρατίας που αναδεικνύει τον λαό πρωταγωνιστή, αν εξετάσουμε την ιστορία. Με εξαίρεση το 1924 και 1974 υπέρ της αβασίλευτης δημοκρατίας, τα δημοψηφίσματα, αμφισβητήθηκαν έντονα για τη νομιμότητά τους.

«Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ’ ευχήν στην Αποικία δεν μέν’ η ελαχίστη αμφιβολία», όπως έγραφε το 1928 σε περίοδο μεγάλης κρίσης ο Κ. Π. Καβάφης. Η Ελλάδα αποτελεί τον αδύναμο κρίκο της ευρωζώνης, σε ένα ευρύτερο γεωπολιτικό περιβάλλον που χαρακτηρίζεται από αστάθεια, με την βαθιά κρίση της καπιταλιστικής οικονομίας να παίρνει παγκόσμιες διαστάσεις.

Η επίσημη Ιστορία χαρακτηρίζεται από ουκ ολίγες διαστρεβλώσεις και αποσιωπήσεις. Δεν αποτελεί εξαίρεση δεν αποτελεί και η Ένωση της Επτανήσου με την Ελλάδα που πραγματοποιήθηκε σαν σήμερα, πριν από 151 χρόνια, στις 21 Μάιου 1864. Σύμφωνα με την επίσημη Ιστορία η Ένωση ήταν το δώρο, η «προίκα» της Αγγλίας προς τον βασιλέα Γουλιέλμο - Γεώργιο Γλύξμπουργκ (Γεώργιο Α').

Σε απέραντο υγρό νεκροταφείο έχει μετατραπεί η Μεσόγειος για τις στρατιές των κολασμένων της γης, τα θύματα της φτώχειας και των πολέμων. Το ταξίδι για την επιβίωση ή για ένα καλύτερο «αύριο» με τα παιδιά και τις οικογένειές τους, μακρυά από πολέμους, πείνα και κακουχίες, μπορεί να οδηγήσει στο θάνατο. Ένας μετανάστης πεθαίνει κάθε δύο ώρες στις θάλασσες της Μεσογείου. 

Πέρα από τις εύστοχες ή άστοχες κριτικές προς την κυβέρνηση για τις διαπραγματεύσεις με την ΕΕ, υποβαθμίζεται ή αλλοιώνεται ο ρόλος των Ευρωπαίων «εταίρων» μας.  Επιδιώκουν την υποταγή της κυβέρνησης στην κυρίαρχη πολιτική της ΕΕ, χωρίς να αφήνουν περιθώριο για «μονομερείς  ενέργειες» βάζοντας σφραγίδα σε κάθε νομοσχέδιο με γνώμονα ότι το «κράτος - πρόνοιας» αποτελεί πια έναν φιλολαϊκό αναχρονισμό.

Σε συνθήκες παρατεταμένης κρίσης ο πλούτος αυξάνεται, ενώ ταυτόχρονα η φτώχεια παίρνει γιγάντιες διαστάσεις βαθαίνοντας τις κοινωνικές ανισότητες. Και αυτό δεν είναι  κάποια στερεότυπη αριστερή άποψη, αλλά καταγράφεται στην έκθεση "Wealth Report Europe" της ελβετικής ιδιωτικής τράπεζας Julius Bar. Σύμφωνα με αυτή η περιουσία στην Ευρώπη αυξάνεται συνεχώς και κατανέμεται ολοένα και πιο άνισα.

Ανεξάρτητα από τους στόχους κάθε κόμματος αύριο ψηφίζουμε για τις ευρωεκλογές. Όσο στενά και αν συνδέονται με τα προβλήματα και την πολιτική κατάσταση της χώρας, δεν μπορεί να είναι περιθωριακή η συζήτηση για την ΕΕ και το ρόλο της.