Ζήτησα του Στράτου να μου αναγνώσει μερικά αποσπάσματα τα οποία και καταγράφω εδώ αυτολεξεί.

"Μα ποιός ήταν ο πρωινός θεριακλής; Δεν άργησα να τον εντοπίσω, εξηνταπεντάρης, προχωρούσε ράθυμα προς την θάλασσα με το τσιγάρο να σιγοκαίει στο  δεξί του χέρι. Απόμεινα να τον χαζεύω, καθώς άρχισε να περπατά και να βυθίζεται μες στο νερό, τραβώντας τις τελευταίες ρουφηξιές από το εθιστικό του δηλητήριο. Πού σκόπευε να πετάξει άραγε τη γόπα του;

Σε δυο στιγμές η απορία μου είχε λυθεί· σαν να ήταν το πιο φυσικό  πράγμα του κόσμου, την έριξε δίπλα του, στη θάλασσα...

Για πότε τινάχτηκα απ' τη θέση μου και βρέθηκα μες στο νερό φορώντας ακόμη τα παπούτσια μου, ούτε εγώ το κατάλαβα.

...Ψάρεψα την αδέσποτη γόπα και τον πλησίασα. "Καλημέρα, νομίζω πως σας έπεσε αυτό", του απευθύνθηκα με αυστηρή ευγένεια, προτείνοντάς του  το χέρι μου με το μουσκεμένο αποτσίγαρο...Του επανέλαβα την πρόταση, κοιτάζοντάς τον κατάματα με την ίδια απόλυτη ευγένεια...

...Άπλωσε το χέρι του μηχανικά και την πήρε αμίλητος. Τον καλημέρισα ξανά και βγήκα απ' το νερό..."

Τελειώνοντας ο Στράτος την ανάγνωση των πιο σημαντικών σημείων του κειμένου, ειρωνευόμενος κάπως με ρώτησε: Για λέγε τώρα, εσύ τι θα 'κανες στη θέση του θεριακλή όταν τρως κατάμουτρα την "ευγενή" επίθεση του οικολόγου επειδή περπατάς στη θάλασσα φουμάροντας το τσιγαράκι σου κι όταν γίνει γόπα "κέρασμα στον χάρο" το αφήνεις να σβήσει στην αγκαλιά της πλατειάς θάλασσας;

Εγώ Στράτο μου θα έκανα κάποια άλλα πράματα. Πρώτα-πρώτα στη σκηνή μέσα στο νερό που έφερνε στο νου εικόνα Μακρονήσου την ώρα που γίνεται προσπάθεια απόσπασης Δηλώσεως Μετανοίας του εξόριστου κομουνιστή, θα του έλεγα με φανερή ενόχληση:

Αϊ πνίξου ρε παπάρα τρομοκράτη. Άντε τράβα να επιδείξεις αλλού τις δήθεν ευαισθησίες σου για την προστασία του περιβάλλοντος και την σωτηρία πασών των θαλασσών. Οικολόγε του αλμυρού νερού.

Ύστερα θα μάθαινα που μένει και θα του 'στελνα δώρο ένα κιβώτιο με προϊόντα αρίστης ποιότητος, ατομικής φροντίδας και καθημερινής χρήσεως γι' αυτόν και όλη την οικογένεια του.

Που θα περιείχε:

ΣΑΠΟΥΝΙ ΧΕΙΡΩΝ ΚΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟΥ.

ΣΑΜΠΟΥΑΝ ΜΑΛΛΙΩΝ.

 ΣΑΜΠΟΥΑΝ ΣΩΜΑΤΟΣ.

ΑΦΡΟΛΟΥΤΡΟ ΜΠΑΝΙΟΥ.

 ΟΔΟΝΤΟΠΑΣΤΑ.

ΑΠΟΛΥΜΑΝΤΙΚΟ ΣΤΟΜΑΤΟΣ (ΛΙΣΤΕΡΙΝ).

ΑΦΡΟ ΞΥΡΙΣΜΑΤΟΣ.

ΚΟΛΩΝΙΑ ΑΦΤΕΡ ΣΕΙΒ.

ΚΟΛΩΝΙΕΣ ΣΩΜΑΤΟΣ.

ΑΠΟΣΜΗΤΙΚΟ ΜΑΣΧΑΛΗΣ.

ΒΑΦΗ ΜΑΛΛΙΩΝ.

ΚΟΝΤΙΣΙΟΝΕΡ.

Όλα αυτά τα προϊόντα του κιβωτίου, όλα μηδενός εξαιρούμενου, όλα μα όλα, ΚΑΤΑΛΗΓΟΥΝ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ.

Μέσα στο κιβώτιο σ' ένα επεξηγηματικό σημείωμα θα του έγραφα:

Αν δεν ξέρεις άγνωστε μου κύριε Λευτέρη πόσο απείρως πιο καταστροφικά από το αποτσίγαρο μου είναι για την θάλασσα όλα αυτά τα χαριτωμένα αναλώσιμα που χρησιμοποιούμε καθημερινά, πήγαινε ρώτα και μάθε. Και αφού μάθεις δες πόσα από αυτά  μπορείς να "κόψεις" τελείως από τη ζωή σου. Και επειδή είμαι βέβαιος ότι δεν θα κόψεις ούτε ένα, ψάξε και βρες τον ανθρωπάκο που τον πρόσβαλες αναίσχυντα, ζήτα του χίλια συγνώμη και μετά ψάξε και για μένα, μήπως και βρεθούμε κάπου να πιούμε σ' ένα  κουτουκάκι ένα ποτήρι κρασί λυτρωτικό και ενοχοκτόνο. Και εκεί, πίνοντες, τιτιβίζοντες και σμικρινόμενοι, ίσως φτάσουμε και σε καμιά αλήθεια, συγχωρούσα εαυτούς και αλλήλους.

Το αποτσίγαρο  του Λευτέρη Κουγιουμτζή