Πόσοι μουσουλμάνοι ζουν στην Ευρώπη; Σαράντα εκατομμύρια περίπου. Απ'αυτούς γύρω στα 6.5 εκ. ζούν στη Γερμανία εκ των οποίων τα 5 εκ. είναι Τούρκοι. Μόνο ένα ποσοστό περίπου στο 25% απ'αυτούς έχει κανονική εργασία. Στη Γαλλία οι μουσουλμάνοι είναι κοντά στα 6 εκατομμύρια και η ανεργία τους αγγίζει το 70%. Η μεγάλη πλειονότητα των υπολοίπων ζει με κρατικά επιδόματα. 

Αυτό που λένε ιδιαίτερα οι γαλλικές κρατικές υπηρεσίες είναι πως η πλειονότητα της τρίτης γενιάς των νέων μεταναστών από τις χώρες της Β.Αφρικής, πρώην Γαλλικών αποικιών, είναι παιδιά που δεν έχουν στον ήλιο μοίρα. Πεταμένοι σε άθλιες συνοικίες, στοιβαγμένοι σε σχολεία που η αποτυχία τους είναι μεγάλη, παιδιά που είναι στόχος πολλαπλών διακρίσεων και είναι φτυσμένα απ'όλους.

Με αυτά τα δεδομένα λογικό μοιάζει να υποθέσουμε πως πέρα από όλα τα άλλα, στόχος των δολοφόνων της 13ης Νοεμβρίου είναι η εξώθηση αυτών των νέων στον παραλογισμό της βίας σύγκρουσης μέσα στις πόλεις της δύσης. Αυτό που τους έθεσαν σαν δίλημμα με τα καλάσνικοφ και τις αυτοκτονίες τους είναι αν θα εξακολουθήσουν να τηρούν ουδέτερη στάση απέναντι στους Γάλλους ή αν θα συστρατευτούν στο όνομα της θρησκείας στη μάχη εναντίον των αρχών και των αξιών του Ευρωπαϊκού τρόπου ζωής. Μα τι άραγε είναι αυτό που χαρακτηρίζει τον Γαλλικό τρόπο ζωής και που εξ αιτίας του βγάζουν σπυράκια οι τζιχαντιστές; Να μια εκδοχή του που πόσταρε χθες ο Μισέλ Χαζαναβίσιους. 

Ο Μισέλ Χαζαναβίσιους (Παρίσι, 1967) είναι ένας Γάλλος σκηνοθέτης που το 2012 η ταινία του "Artist" βραβεύτηκε με το Όσκαρ καλύτερη ξένης ταινίας. Χθες ανέβασε στη σελίδα του στο fb ένα κείμενο χιλίων λέξεων με τον τίτλο "Ό, τι και να κάνετε δεν θα μας αλλάξετε". Αναδημοσιεύουμε ένα μικρό απόσπασμα απ'αυτό το κείμενο που μάζεψε πολλά like.

"Εδώ στη Γαλλία αγαπάμε τη ζωή και τις απολαύσεις της. Από τη γέννηση μέχρι το θάνατό μας ο βασικός μας σκοπός είναι να κάνουμε έρωτα, να γελάμε, να τρώμε, να παίζουμε να πίνουμε, να διαβάζουμε να παίρνουμε έναν υπνάκο, να κάνουμε έρωτα, να μιλάμε, τσακωνόμαστε, να ζωγραφίζουμε, να κάνουμε έρωτα, να πηγαίνουμε βόλτες, να σκαλίζουμε τον κήπο μας, να διαβάζουμε, να βλέπουμε ταινίες, να ξύνουμε τ'αρχίδια μας, να κάνουμε τους φίλους μας να γελάνε, αλλά πάνω απ'όλα να κάνουμε έρωτα, και ίσως και να αυνανιζόμαστε. Είμαστε περισσότερο έθνος της απόλαυσης παρά των ιδεών. Μια μέρα ίσως βαφτίσουμε και καμιά πλατεία μας "Μόνικα Λεβίνσκι", έτσι για να γελάσουμε".   

Το Dream 3 του Max RicHter ίσως βοηθήσει κάποιους που θα θέλουν μια μικρή βοήθεια για να χαλαρώσουν ξεφεύγοντας έτσι για 10' από αυτήν την αιμοτοβαμμένη δίνη που μας αναγκάζει να υπερασπιζόμαστε τα αυτονόητα. Ακολουθεί και το 11' Path 5.