Όλοι δεν είμαστε ίδιοι ή ακόμα και αν μοιάζουμε σε πολλά, όλοι είμαστε διαφορετικοί. Αυτή είναι η μεγάλη ομορφιά του είδους μας. Κι όλοι, που για πολλούς λόγους εν τέλει δεν προκαλούμε τα ίδια ταξίδια, εν δυνάμει μπορούμε να ενισχύουμε τους αέρηδες που κινούν τα πράματα και δυναμώνουν τη ζωή για να προχωρά. Όσους βεβαίως αυτό τους πάει.
Όσοι το κατανοούν αυτό εις βάθος, κάποια στιγμή νιώθουν την υποχρέωση να αποτίσουν φόρο τιμής στους ανθρώπους εκείνους, που έμμεσα / άμεσα αλλά συνειδητά, τους έδωσαν χείρα βοηθείας για να ανοίξουν τα πανιά τους.
Υπάρχουν φυσικά και οι άλλοι που η επιρροή τους δεν συνειδητοποιείτε ακόμα και από μεγάλες φυσιογνωμίες με υψηλά σκορ αυτογνωσίας. Αυτούς συνήθως τους στεφανώνει η Ιστορία. Αν οπωσδήποτε θέλουμε να προβάλλουμε ένα μήνυμα από τις αλληλοεπιδράσεις των ανθρώπων, ας παραμείνουμε στη ρήση του Νεύτωνα, προσαρμόζοντάς την ο καθένας στα μέτρα του. Κάπου λοιπόν, στις αρχές του 18ου αιώνα ο Νεύτων είπε: Εάν μπόρεσα να δω πιο μακριά, είναι γιατί στεκόμουν πάνω σε ώμους γιγάντων (If I have seen further it is by standing on ye shoulders of Giants).
Επιστρέφοντας στον πλανήτη Ελλάδα συναντάμε στην Μεσογείων έναν νεαρό μουσικό, τον Κορνήλιο Σελαμσή, που απάντησε ως εξής στην κλασσική ερώτηση του Γιάγκου Αντίοχου, "ποιες είναι οι μουσικές σου καταβολές;"
"Μου άρεσε η κλασσική μουσική, ήταν βάλσαμο και ποτέ δεν κουραζόμουν. Θυμάμαι χαρακτηριστικά την πρώτη φορά που άκουσα , όταν ήμουν 7 χρονών, την "Ιεροτελεστία της άνοιξης". Μου έφυγε το κεφάλι. Επίσης είχα μία μανία με τους ήχους: με τον ήχο του μίξερ, της ηλεκτρικής σκούπας, το βουητό της τηλεόρασης. Ήθελα να παρατηρώ ήχους, να χτυπάω πόρτες, βάζα και ποτήρια. Στην συνέχεια άκουσα κι έμαθα τον Χατζιδάκι και αυτή ήταν η πιο κρίσιμη στιγμή της εφηβείας μου. Είπα: "Αυτό το καταλαβαίνω, αυτό μοιάζει μ'αυτό που αυτοσχεδιάζω, αυτό με συγκινεί". Ήταν η πρώτη φορά που μια μουσική με συγκινούσε. Μετά οδηγήθηκα σε πολύ διαφορετικά πράματα. Υπήρχε μια εκπομπή του Τρίτου Προγράμματος όταν ήμουν γύρω στα 17 την οποία έκανε ο Γιάννης Άννινος, που έπαιζε σε ύφος Darmstadt και Donaueschingen. Εγώ δεν είχα ιδέα ιδέα από όλα αυτά, τα άκουγα όμως κι ένοιωθα σαν υπνωτισμένος. Ό, τι μου έδινε το Τρίτο ήταν μόνιμη τροφή..."
Ο Κορνήλιος Σελαμσής είναι φέτος υπεύθυνος των μουσικών δρώμενων "Τρίτες Παράλληλες" που παρουσιάζονται κάθε Τρίτη στις 21.15. Οι «Τρίτες Παράλληλες» είναι ένας κύκλος συναυλιών, ρεσιτάλ και μουσικών προγραμμάτων που το Θέατρο Πόρτα παρουσιάζει στο κοινό του από τις 28 Οκτωβρίου, σ’ένα πλούσιο πρόγραμμα με: κλασική, σύγχρονη,
πειραματική, pop, indie, ροκ, μπαρόκ, τζαζ, μεσαιωνική, φολκ, παλιά και νέα μουσική. Φιλοδοξία είναι οι μουσικές
εκπλήξεις. Πατώντας εδώ θα σας εμφανιστεί το πρόγραμμα των επόμενων μηνών.
Στρίβοντας στην πλατεία Βικτωρίας συναντάμε το μεσόκοπο Στέλιο Μάινα. Στην παρατήρηση του Χ. Μήτση " Ο Κορνήλιος Καστοριάδης κάπου είχε γράψει ότι αυτά που κρατάμε από τον 20ον αιώνα είναι ο κινηματογράφος και η τζαζ. Κατά κάποιο τρόπο τα συνδυάζεις και τα δύο σε αυτήν την ταινία", απάντησε: "Μεγάλωσα με τη ροκ. Όμως τις τζαζ καταβολές μου τις οφείλω στην Ελληνοαμερικανική Ένωση επί της Μασσαλίας. Στη δανειστική βιβλιοθήκη της είχε ένα μεγάλο τραπέζι και πάνω του πολλά ακουστικά. Πίσω ήταν μια απίστευτη συλλογή με βινύλια. Η κυρία που δούλευε σ'αυτό το τμήμα της βιβλιοθήκης, ρωτούσε τι θέλουμε να ακούσουμε. Εμείς λέγαμε Emerson Lake and Palmer ή Iron Butterfly, κι εκείνη, αν και ξίνιζε τα μούτρα της, μας τους έφερνε. Κάποια μέρα πως της ήρθε και μας ρωτάει: " Μου επιτρέπεται να σας βάλω ένα δίσκο εγώ;". Έβαλε Έλα Φιτζέραλντ και σιγά σιγά μας άνοιξε τ'αυτιά σε ένα άλλο κόσμο. Η κυρία αυτή μας έσπρωξε στον κόσμο της τζαζ και των γκόσπελ. Για να φανταστείς ακούγαμε Μάιλς Ντέιβις το 1973... Έτσι έμαθα την τζαζ, τη βασίλισσα των ακουστικών οργάνων. Από εκεί κόλλησα και ασχολήθηκα για χρόνια με το κλαρινέτο".
Μια ταινία που πρωταγωνιστεί ο Στέλιος Μάινας βγήκε στις αίθουσες αυτή τη βδομάδα. Ο τίτλος της είναι "Τετάρτη 04:45" και τη σκηνοθέτησε ο ταλαντούχος Αλέξης Αλεξίου. Η ιστορία εκτυλίσσεται στην Αθήνα του 2010 κι έχει στο κέντρο της τον Στέλιο, έναν χρεωμένο ιδιοκτήτη jazz club, ο οποίος μαθαίνει πως η γυναίκα του σκοπεύει να τον εγκαταλείψει και έχει 32 ώρες διορία να επιστρέψει όσα χρωστάει σε έναν Ρουμάνο γκάνγκστερ. Πρόκειται για ένα αστυνομικό θρίλλερ για το οποίο γράψανε καλά λόγια αρκετοί κριτικοί.
