Έτσι συνήθισα να ζω

                                                ανάμεσα

                                                στο κόκκινο και το γαλάζιο

                                                και οι άνθρωποι γύρω μου

                                                σκιές γκρίζες

                                                φοβισμένα ζώα την ημέρα

                                                περιμένουν ένα χάδι

                                                άγρια θηρία τη νύχτα

                                                μέ παραμονεύουν

                                                κλείνομαι στο γυάλινο σπίτι μου

                                                και τούς ακούω ν΄αλυχτάνε

                                                καμμιά φορά τους παίρνει ο ύπνος

                                                τότε βγαίνω και τούς αλλάζω θέση

                                                γυρίζω όλο το τοπίο ανάποδα

                                                 κι΄όταν ξυπνάνε δεν μ΄αναγνωρίζουν

                                                 Έτσι μπορώ και πάλι να κυκλοφορώ

                                                 γυμνή κι΄ελεύθερη

                                                 ανάμεσά τους

                                                 να τούς  βλέπω  χωρίς να με βλέπουν

                                                 έτσι σιγά-σιγά γίνομαι διάφανη

                                                 σαν κρύσταλλο.

19.12.2014