Βόλτα στη Σαλαμίνα. Κλωτσιές ό ένας στη πίσω ρόδα του άλλου. Φρένα να τον βγάλουμε εκτός πορείας.  Κάθε φορά που σταματάγαμε, απορούσαμε πως  ζούσαμε ακόμη.

Σχολάμε από το σουβλατζίδικο. Ανηφορίζουμε με τα παπιά, πάνω στο Γήπεδο του Ιωνικού. Ανάβουμε  τσιγάρα -  βαρελότα και γελάμε μέχρι τις 4 το πρωί. Το αφεντικό…, ο σπιούνος του, η λαντζέρισα, ο βλαχοψήστης.  Δεκαετία του '80 με ένα χιλιάρικο ο καθένας, στη τσέπη.

Τελευταία εικόνα, ένα ταξίδι στην Αίγινα.  Σε βλέπω στο σκοτάδι να κατεβαίνεις το βουνό με σκαρπίνι μαύρο. Τρέλα!

 Σου λέω αντίο  δύο χρόνια τώρα, χωρίς να σου μιλήσω ούτε μια φορά. Φοβήθηκα να σε ξαναγνωρίσω. Κρύφτηκα.

Πεθαίνουν οι άνθρωποι;  Πάντα λέω όχι, μερικές φορές με δακρυσμένα μάτια.