Όσοι επιμένουν να τους ενδιαφέρουν οι εξελίξεις στον πολιτικό χώρο του σοσιαλισμού, παρόλα τα απανωτά κακά που μας έχουν βρει, η Κούβα είναι μία από τις εξαιρέσεις του κανόνα της κατάρρευσης του υπαρκτού σοσιαλισμού στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Τριάντα χρόνια μετά από τη σαρωτική πτώση τους και δεκατέσσερα μετά την απομάκρυνση από την προεδρία του ιστορικού ηγέτης της Φιντέλ Κάστρο, η Κούβα επιμένει με το δικό της τρόπο. Σίγουρα έχει κοινά σημεία με τις άλλες ελάχιστες αυτοαποκαλούμενες λαϊκές σοσιαλιστικές δημοκρατίες, όπως η Κίνα, το Βιετνάμ, η Βορ.Κορέα, που συνεχίζουν με απολυταρχικά καθεστώτα κι όπου το μόνο κόμμα που λειτουργεί είναι το κομμουνιστικό, και σίγουρα έχει και διαφορές. Τελευταία μάλιστα υπάρχουν κάποιες ενδείξεις ότι γίνονται προσπάθειες από την ηγεσία της να αναζωογονηθεί το καθεστώς με δημοκρατικές διαδικασίες και οικονομικές αλλαγές. Σύμφωνα με το Telesur, η επιλογή υπέρ της έγκρισης έλαβε 3.936.790 ψήφους, δηλαδή το 66,87% των ψηφισάντων. Η επιλογή κατά του Οικογενειακού Κώδικα, από την άλλη πλευρά, έλαβε 33,13 τοις εκατό. Ο αριθμός των Κουβανών που είχαν δικαίωμα ψήφου ανήλθε σε 8.447.467. Από αυτόν τον αριθμό, 6.251.786 άτομα άσκησαν το εκλογικό τους δικαίωμα. Ο αριθμός των έγκυρων ψηφοδελτίων, ωστόσο, ήταν 5.892.705, σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία της CEN.
Συγκριτικά, στο συνταγματικό δημοψήφισμα του 2019 η συμμετοχή ήταν 84,4% και η ευνοϊκή ψήφος ήταν 87%, και στη συνταγματική διαβούλευση του 1976 η συμμετοχή ξεπέρασε το 99% και το ναι έφτασε το 98%, σύμφωνα με επίσημα στοιχεία.
Η καταψήφιση είχε διαφορετικούς λόγους -από θρησκευτικούς έως πολιτικούς-, επεσήμανε ο Κουβανός αναλυτής Alzugaray, αλλά η αποχή είναι γι 'αυτόν «αντανάκλαση της λαϊκής δυσαρέσκειας», εν μέρει επειδή «η κυβέρνηση δεν πετάει στον κόσμο το μπαλάκι με τα κύρια προβλήματα της χώρας».
Τόνισε ότι η κυβέρνηση έχει χάσει την «δυνατότητα κινητοποίησης του παρελθόντος», παρά τη «συντριπτική προπαγάνδα» από όλους τους κουβανικούς θεσμούς τις τελευταίες εβδομάδες.
Ο πρόεδρος της Κούβας Miguel Díaz-Canel, από την πλευρά του, περιέγραψε τα αποτελέσματα ως «μια ακόμη νίκη για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση» και αναγνώρισε τον αντίθετο άνεμο τόσο λόγω «ασυμφωνιών με το περιεχόμενο» όσο και για πολιτικούς και οικονομικούς λόγους.
"Με την έγκριση αυτού του κώδικα, σήμερα έχουμε περισσότερα δικαιώματα στην Κούβα. Ήταν μια ψήφος για την Κούβα, ήταν ένα ναι για την Κούβα, ήταν ένα ναι για την Επανάσταση", είπε ο πρόεδρος, σύμφωνα με την επίσημη εφημερίδα Granma.
Ο πρόεδρος αναφέρθηκε στον νέο οικογενειακό κώδικα ως «έναν δίκαιο, αναγκαίο, επικαιροποιημένο και σύγχρονο κανόνα, ο οποίος παρέχει δικαιώματα και εγγυήσεις σε όλους τους ανθρώπους και στην ποικιλομορφία των οικογενειών». Ο οικογενειακός κώδικας, ο οποίος μεταρρυθμίζει και επεκτείνει το οικογενειακό δίκαιο που ίσχυε από το 1975, προβλέπει τον γάμο και υιοθεσία παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια, την παρένθετη μητρότητα, την απαγόρευση του παιδικού γάμου και την προώθηση ολοκληρωμένων πολιτικών για την αντιμετώπιση της έμφυλης βίας.
Πριν από το δημοψήφισμα της 25ης Σεπτεμβρίου, η Καθολική Εκκλησία, οι ευαγγελικές εκκλησίες και τμήματα της πολιτικής αντιπολίτευσης έκαναν εκστρατεία κατά του νέου Οικογενειακού Κώδικα, θεωρώντας ότι δεν ήταν συμβατός με τις αξίες και τις πεποιθήσεις τους.
