Αναφερόμαστε στο συμβάν εκείνο, όπου τρεις νεαροί Πακιστανοί προσπάθησαν να βοηθήσουν ένα ζευγάρι ηλικιωμένων Ελλήνων που είχε κολλήσει το αυτοκίνητό τους στις ράγες του τρένου, κάπου στο Κρυονέρι. Όταν ακούστηκε το σφύριγμα της αμαξοστοιχίας, οι τρεις μετανάστες ενέτειναν τις προσπάθειές τους με αποτέλεσμα να σκοτωθούν οι δύο απ'αυτούς, και το ζευγάρι των ηλικιωμένων. Ο τρίτος τραυματίστηκε, αλλά επέζησε.  

Το γεγονός αυτό στάθηκε πηγή έμπνευσης για τον τραγουδοποιό Θανάση Παπακωνσταντίνου και έγραψε (μουσική, στίχοι, ερμηνεία) το τραγούδι "Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ" (19 και 33 ετών αντίστοιχα). Αυτά είναι τα ονόματα των δύο νεκρών Πακιστανών. Το τραγούδι αυτό περιέχεται στο νέο άλμπουμ του Θανάση Παπακωνσταντίνου " Πρόσκληση σε γεύμα κυανίου". Μετά τους στίχους του τραγουδιού, όπου οι λέξεις στο όμορφο αυτό τραγούδι αποκτούν όλο το βάρος τους και μεταδίδουν ατόφιο το νόημά τους, ακολουθεί το βίντεο του τραγουδιού.

Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ

Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, γι' αυτούς θα σου μιλήσω
Σαν άνθρωποι γεννήθηκαν, μα δίχως να το ξέρουν
γινήκαν όχθες ποταμού, πιο κάτω θα εξηγήσω

Τα όνειρα τους τα 'τρωγε της φτώχειας το σκουλήκι
Τα βράδια μάτια ορθάνοιχτα, η χώρα της ανάγκης
απλώνει το βρωμόχερο, ζητά μπροστά το νοίκι

Θέλει μπροστά το νοίκι

Κι έρχεται η στιγμή, που λες, θα φύγω κι ό,τι γίνει
κι αν όπως τρέμεις το χαμό σε λυπηθεί το κύμα
στη Λαμπεντούζα βρίσκεσαι, ή και στη Μυτιλήνη

Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ, το βάσανο του δρόμου
Παντού συρματοπλέγματα, μα αλήθεια ποιος πιστεύει
πως με τα φράγματα κρατά την ώσμωση του κόσμου

Ελλάδα, χώρα της ντροπής, και γι' άλλους κρύο σπίτι
ξέχασες που 'ναι ιερό το βλέμμα του ικέτη
Τώρα πια οι μισάνθρωποι σε σέρνουν απ' τη μύτη

Σε σέρνουν απ' τη μύτη

Η ξενιτιά είναι βάσανο, κι άμα δε βγάζεις άκρη
για ρώτα τα τραγούδια σου, εκείνα της Καρπάθου
και τ' άλλα τα ηπειρώτικα, που φέρνουνε το δάκρυ

Ο Χομαγιούν και ο Βακάρ έχουν καρδιά μεγάλη
Βλέπουν το τραίνο να 'ρχεται και δίχως να το νιώσουν

γίνονται όχθες και κυλά της ανθρωπιάς ποτάμι.