Της μοντεσσοριανής "σχολής", αφοσιωμένη στην εκπαίδευση. Η πρώτη που με το "έτσι θέλω" κατάργησε τις υπερυψωμένες "έδρες" : ο μαθητής έπρεπε να είναι στο ίδιο ύψος με τον καθηγητή. "Να μάθετε να επιβάλλεστε με τις εκπαιδευτικές σας ικανότητες και όχι με τεχνητά υψώματα" τους έλεγε. Η πρώτη που με το "έτσι θέλω" είχε καταργήσει την υποχρέωση του μαθητή να σηκώνεται όρθιος όταν σήκωνε το χέρι του για να μιλήσει στην τάξη : "προσοχή στεκόμαστε μόνο στον Εθνικό Ύμνο". Και από την άλλη η πρώτη που (πάλι με το "έτσι θέλω") είχε καθιερώσει τα συχνότατα απροειδοποίητα πρόχειρα διαγωνίσματα (από αυτά δεν είχαμε παράπονο, μας είχε μουρλάνει κυριολεκτικά). 

Δεν έδινε καμία σημασία σε τυπολατρικές χαζομάρες. Δεν την ενδιέφεραν οι χαβαλέδες στην τάξη, οι αταξίες στις εκδρομές, το κάπνισμα στα υπόγεια, τα μακριά μαλλιά, τα σκισμένα μπλου τζιν, οι σχολικές παρελάσεις κλπ. Έλεγε "κρίνομαι από το τι μαθαίνετε και από την επιτυχία που θα έχετε στην εισαγωγικές εξετάσεις για την ανώτατη εκπαίδευση". Στα προγράμματα Β' και Γ' Λυκείου κανόνιζε την 1η ώρα να έχουμε Θρησκευτικά ή Αγγλικά γιατί ΗΞΕΡΕ πως κάνουμε καθημερινά κοπάνα για καφέ σε παρακείμενες καφετέριες της Σκουφά και της Σίνα ξενυχτισμένοι από το διάβασμα. Και φυσικά έκανε τα στραβά μάτια γι' αυτές τις απουσίες της 1ης ώρας που δεν "γράφονταν" σχεδόν ποτέ. 

Η γνωριμία μου τετ α τετ μαζί της έγινε όταν πήγαινα Β' Γυμνασίου. Υπήρχε ένας φιλόλογος που ήταν ο κομματάρχης της ΝΔ στο σχολείο τον οποίο η Ρέλια δεν ήθελε να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό, ήταν προφανές πως ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις που της είχαν "επιβάλει άνωθεν" μετάταξη εκπαιδευτικού στο σχολείο. Λοιπόν αυτός για λίγες μέρες είχε αντικαταστήσει την δική μας (τότε) φιλόλογο που απουσίασε λόγω ασθένειας. Θεώρησε πως σε μια έκθεση είχα γράψει κάτι που κατ' αυτόν "ήταν copy paste από ύποπτο κομματικό έντυπο" και πως έπρεπε "να με πάει στην διευθύντρια" (υπήρχε τυπικά και γυμνασιάρχης όμως κατά κοινή παραδοχή η λυκειάρχης Ρέλια ήταν η απόλυτη άρχουσα όλου του σχολείου, γυμνασίου και λυκείου). Διαβάζει λοιπόν η Ρέλια το "επίμαχο χωρίο" της έκθεσης και σκάει ένα χαμόγελο που δεν είχα δει ποτέ. Ομολογώ πως εκείνη την στιγμή το πρώτο που σκέφτηκα (14 χρονών τσογλάνι, το αίμα να βράζει, καταλαβαίνετε ...) ήταν "μα αυτή η γυναίκα είναι πραγματικά μιλφάρα - Πανώρια - πανέμορφη όταν χαμογελάει, γιατί χαμογελά τόσο σπάνια ; ". Η μαγική στιγμή όμως κράτησε μόνο τόσο : μια στιγμή. Αμέσως ξανασοβαρεύει και με ρωτά : "παιδί μου τι έχεις να πεις ; από που το ξεσήκωσες αυτό ; ". Απαντώ (αυτό που ήδη ήξερε - εξ ου και το χαμόγελο - και που αγνοούσε ο άλλος ο μπούφος) : "Θουκυδίδου Ιστορία, μετάφραση Άγγελου Βλάχου, κεφάλαιο τάδε, παράγραφος δείνα". Σηκώνεται λέγοντας : "ευχαριστώ πολύ παιδί μου, γύρνα πίσω στο μάθημά σου και καθώς φεύγεις κλείσε την πόρτα του γραφείου μου". Το τι έσουρε στον μπούφο όταν έμειναν οι δυο τους μπορείτε να το φανταστείτε (μάλλον του την είχε στημένη και περίμενε την ευκαιρία). Τα επόμενα χρόνια τον βλέπαμε μόνο σε καθήκοντα γραφειοκρατίας, επιστασίας και αναπλήρωσης. Πάντως ποτέ δεν την ξαναείδα να χαμογελάει. 

Το κορυφαίο όμως ήταν το ακόλουθο : όπως θα θυμούνται οι παλιότεροι, τότε στο Βαρβάκειο μπαίναμε με εισαγωγικές εξετάσεις από την Α' γυμνασίου. Έδιναν περίπου 1400 παιδιά κάθε χρόνο, περνούσαν οι 160 πρώτοι, 4 τμήματα των 40, μέναμε οι ίδιοι από Α' γυμνασίου μέχρι και Γ' λυκείου. Τα τμήματα "ανακατεμένα", όχι αλφαβητική σειρά (άλλη μια εκπαιδευτική πρωτοτυπία της Ρέλια). Που λέτε λοιπόν γόνος πολιτικού σογιού (που ο πατέρας του είχε χρηματίσει υπουργός και Παιδείας) μια χρονιά έδωσε εισαγωγικές στο Βαρβάκειο και δεν πέρασε. Ο πατέρας πήρε τηλέφωνο την Ρέλια.

- Κυρία Ρέλια, να κάνουμε κάτι για να βοηθήσουμε το παιδί.

- Δεν καταλαβαίνω τι εννοείτε. Τις εξετάσεις τις κάνει το υπουργείο, όχι εγώ. Έδωσαν 1422, πέρασαν οι 160 πρώτοι + οι επιλαχόντες ισοβαθμήσαντες με τον 160ο. Ο δικός σας ήρθε 1283ος.

Κουβέντα στην κουβέντα ο άλλος αρχίζει (απέξω απέξω και συγκελυμμένα μεν, σαφώς δε) να την απειλεί.

- Κύριε υπουργέ, πόσων ετών είστε ;

- (τα χάνει ο άλλος) Εμμμ ... τόσο.

- Εγώ είμαι τόσο. Στην κατοχή ήμουν στο βουνό με τον ΕΔΕΣ και κρατούσα το οπλοπολυβόλο, νομίζεις πως τώρα θα φοβηθώ εσένα ;

Ο τύπος έκλεισε το τηλέφωνο ψελλίζοντας, έγραψε τον γόνο σε άλλο σχολείο (στο γνωστό Κολλέγιο των Γόνων αν δεν κάνω λάθος) και ουδέποτε τόλμησε να την ξαναενοχλήσει.

Με αυτά και με άλλα λοιπόν το ποσοστό επιτυχίας του Βαρβακείου σε πανελλήνιες μετέπειτα πανελλαδικές ήταν τόσο υψηλό που οι αρμόδιοι του γνωστού Κολλεγίου των Γόνων έσκαζαν από την ζήλεια τους.

Πιερρακάκη και η ίδια η ΝΔ όπου εσύ παρείσφρησες και με την οποία εμένα με χωρίζει άβυσσος, έχει αναδείξει Δασκάλους - Διαμάντια. 

Ασχολήσου εκεί πέρα με τις κομπίνες "ιδιωτικά ΑΕΙ CVC" κλπ και άσε τα σχολεία ήσυχα.