Διάγουμε τον 8ο χρόνο της λειτουργίας της Oil One. Τα οχτώ αυτά χρόνια πορείες σαν κι αυτές που έχουν αναγγελθεί έχουν γίνει αρκετές. Αυτές που ήταν αρκετά μαζικές ήταν οι πρώτες, αυτές που συμμετείχαν μαζί σχεδόν όλες οι παρατάξεις. Το αποτέλεσμα μέχρι τώρα είναι ότι η Oil One εξακολουθεί να λειτουργεί κανονικότατα. Προφανώς την ευθύνη για να μην συνεχίσει να μας καταστρέφει τη ζωή την έχει η όποια κυβέρνηση. Να πούμε εδώ ότι όλοι οι πολιτικοί αρχηγοί έχουν γνώση του θέματος και πως μόνο η Ν.Δ δεν έχει αναγνωρίσει ακόμα ότι η λειτουργία της Oil One δημιουργεί σοβαρότατο πρόβλημα σε όσους ζουν και εργάζονται στις περιοχές Δραπετσώνα, Κερατσίνι, Πέραμα και Πειραιά.  

Ποια είναι η ευθύνη της Δημοτικής Αρχής και των παρατάξεων που συγκροτούν το Δημοτικό Συμβούλιο; Να αναγνωρίσουν το πρόβλημα και να προτείνουν λύσεις. Και σε δεύτερο στάδιο να ασκήσουν την μεγαλύτερη δυνατή πίεση στην κυβέρνηση και στα κόμματα της αντιπολίτευσης ώστε να λυθεί ένα από τα μεγαλύτερα περιβαλλοντικά προβλήματα του Λεκανοπεδίου. Το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου έχει ομόφωνα πει όχι στην λειτουργία της Oil One, και έχει ζητήσει την μετεγκατάστασή της. Η πίεση είθισται να ασκείται με τις πορείες. Όσο πιο μαζικές είναι αυτές και γίνονται την κατάλλλη στιγμή ( που φέτος ήταν πριν τις δεύτερες εθνικές εκλογές και μια μέρα μετά που μέσα στον καύσωνα μας φλόμωσε η μελισσανιδίλα - αλλά τέτοιες διαδηλώσεις θέλουν προχωρημένο επίπεδο οργάνωσης και διχτύωσης ισότιμων σχέσεων) τόσο πιο πολλές πιθανότητες υπάρχουν να μεγαλώνει η πίεση.

Η συγκεκριμένη πορεία, πέρα από την προφανή προεκλογική σκοπιμότητά της, κι αυτός είναι ένας λόγος για να έχει λογικά μια μεγαλύτερη από τα συνηθισμένα συμμετοχή, γιατί να συνεισφέρει στο προχώρημα αυτής της ιστορίας; Σε τι διαφέρει από τις προηγούμενες φορές; Το βέβαιο είναι πάντως ότι θα συνεισφέρει στο να συνεχίσουν να κοιμούνται με ήσυχη συνείδηση οι επικεφαλής και όσοι την υποστηρίζουν, αυτοί που αρνούνται να δοκιμάσουν άλλες επιλογές και να οργανώσουν εις βάθος και εις πλάτος την συμμετοχή του κόσμου.

Πολύ θα θέλαμε να μάθουμε για ποιους λόγους θεωρούν όσοι υποστηρίζουν αυτήν την πορεία της Τετάρτης και όλες τις πανομοιότυπες, που από ότι διαφαίνεται ότι θα ακολουθήσουν, ότι κάτι μπορεί να αλλάξει υπέρ της λύσης του συγκεκριμένου προβλήματος με αυτήν την εθιμοτυπική πορεία, που στην κοινή συνείδηση, ας μην γελιόμαστε, έχει απαξιωθεί. Κάτι, έστω όσο πατάει η γάτα. 

Αν πάντως συνεχίσουν με τα μυαλά που κουβαλούν οι παρατάξεις και την νοοτροπία του άμβωνος που έχουν, να συνεισφέρουν ντεμέκ στη λύση του προβλήματος, προσωπικά είμαι βέβαιος πως μέχρι το 2035 η Oil One θα εξακολουθεί να λειτουργεί όπως αυτά τα οχτώ χρόνια και το πιο πιθανόν είναι ότι τότε θα της δοθεί και η παράταση της λειτουργίας της. Εννοείται όλα αυτά εκτός ενός συγκλονιστικού απροόπτου. 

Και τέλος αν κάτι άρχισε να μου προκαλεί δυσφορία τόση όσο η μελισσανιδίλα, είναι πως η δημοτική αρχή και οι αγωνιστικές δημοτικές παρατάξεις θεωρούν ότι εκτός από τις προτάσεις και δράσεις που προτείνουν εδώ και οχτώ χρόνια, τις άσφαιρες όπως φαίνεται εκ των αποτελεσμάτων, δεν υπάρχουν άλλοι δρόμοι για να αντιμετωπιστεί μαχητικά και με περισσότερες αξιώσεις νίκης το πρόβλημα της Oil One, ούτε έχουν διάθεση να τους φτιάξουν.

Προσωπικά έχω γράψει φέτος δύο άρθρα ως μία προσπάθεια αναζήτησης κάποιων άλλων προσεγγίσεων, επιλογών και τρόπων για να πείσουν τον κόσμο και να τον εμπνεύσουν. Τόσο ώστε να γίνουν μαζικότατες οι πορείες, απαραίτητος όρος για να αισθανθεί η όποια κυβέρνηση την καυτή από την οργή ανάσα του κόσμου στο σβέρκο της. Κι όταν λέμε μαζικότατες, εννοούμε, σε σχέση με τον κόσμο που τόσα χρόνια πλήττεται από την μελισσανιδίλα, να ξεπερνούν τους 15 χιλ. διαδηλωτές ώστε να μπορούμε να ελπίζουμε ότι το πρόβλημα θα λυθεί. Νομίζω ότι αυτός είναι ένας καλός αριθμός που μπορεί να προβληματίσει την κάθε κυβέρνηση τόσο ώστε να τολμήσει να τα βάλλει με την Oil One. Αυτή είναι η ελπίδα μας και δυστυχώς/ευτυχώς από εμάς εξαρτάται, στο βαθμό βεβαίως που μας πείθει το αίτημα, η πρόταση ικανοποίησής του και φυσικά και οι διοργανωτές.

Το πρώτο το ανάρτησα στις 22 Ιανουαρίου με τίτλο  Δεν το πιστεύω, ο Μητσοτάκης αντιμελισσανιδικός; Κι όμως βρε...  

Το δεύτερο το ανάρτησα στις 3 Αυγούστουμε αφορμή την απόφαση του Δ.Σ για κινητοποιήσεις για την Oil One τον Σεπτέμβριο και τίτλο Το πιο δυνατό χαρτί για μένα που αφορά στις Σεπτεμβριανές κινητοποιήσεις του Δήμου ενάντια στη λειτουργία της Oil One στη Δραπετσώνα - σημεία 7

Δεν ξέρω πάντως τι είναι καλύτερο σ'αυτή τη φάση. Να συμμετέχει κάποιος που υποφέρει από την μελισσανιδίλα σ'αυτήν την ρουτινιάρικη πορεία κάνοντας το καθήκον του, όπως έκανε τις προηγούμενες φορές, ή να απέχει εκτιμώντας ότι η συμμετοχή ενισχύει τη δύναμη της αδράνειας; Τις δυνάμεις δηλαδή, που απ'ότι φαίνεται μέχρι τώρα δεν βρίσκονται στο ύψος αυτού του δύσκολου προβλήματος και που δεν μπορούν να το βάλουν πάνω από τις στενά παραταξιακές τους σκοπιμότητες.