«Το καλντερίμι» του Ξαρχάκου (-«Κόκκινα φανάρια» για πάντα : «Είμαι μια γυναίκα αμαρτωλή» του Δερβενιώτη και του Βίρβου, «Στης αμαρτίας το στρατί» του Κολοκοτρώνη, «Το παρελθόν μου το βαρύ» του Μπακάλη και της αθάνατης «Γριάς», μ' αυτά τα τραγούδια της απόλυτης ανθρώπινης συντριβής και του καθαγιασμού, παράλληλα, των παραστρατημένων γυναικών, που την λάτρεψαν όσο κανέναν άλλο τραγουδιστή κι έκαναν μεταμεσονύχτιο χαρακίρι στους καρπούς των χεριών τους όταν τα «έσκιζε» η «Πολάρα» στα μεγάλα μαγαζιά) -μ' αυτά τα τρία κομμάτια της, μαστορικά παιγμένα απ' την βουρκωμένη πενιά του Καραντίνη, την αποχαιρετήσαμε το τελευταίο δειλινό του Σεπτέμβρη στα κοιμητήρια του Κόκκινου μύλου. Ντυμένη στα λευκά, πανέμορφη κι αγέρωχη, σα να μη την άγγιξε ο θάνατος, όμως φωτισμένη από διάχυτη αριστοκρατική ταπεινότητα, -αυτή ήταν η τελευταία της παράσταση μ' εμάς τους λίγους φίλους και τους θαυμαστές της συγκλονισμένους μα χωρίς να πιστεύουμε το γεγονός. «Γεια σου ζωή φαρμακερή, γεια σου ζωή μου μαύρη, στάλες είναι οι χαρές σου και βουνά οι συμφορές σου» σιγοτραγούδησα. Κι είδα εκεί που στάθηκα φρουρός στο πλάι της, σαν οπτασίες, θαρρείς, να περνούν και να την αγγίζουν στο μέτωπο οι μεγάλες απούσες, η Ρόζα και η Ρίτα, η Βέμπο και η Δανάη, η Χασκίλ και η Γεωργακοπούλου, η Μαρίκα, η Σωτηρία, η Ντάλια και η Χρυσάφη, η Φλέρυ και η Βίκυ. Κι έστεκαν παραδίπλα οι συνοδοιπόροι της λαϊκοί αοιδοί, ο Στέλιος, ο Μανώλης και ο Στράτος, ο Γαβαλάς κι ο Μενιδιάτης, κι ο μάγκας ο Γρηγόρης, ο νονός της στο τραγούδι, που' γραψε, καθώς λένε, για πάρτη της «Το τρελοκόριτσο», γιατί είχε κάψει, λένε, παιδούλα, την καρδιά ενός κιθαρίστα συνεργάτη τους. «Γεννήθηκες για την καταστροφή»! Κελαηδούσαν τα μπουζούκια των μεγάλων συνθετών, που ανέδειξε αρκετά απ' τα πιο λαοφιλή τραγούδια τους : του Μάρκου και του Τσιτσάνη, του Καλδάρα, του Χιώτη και του Ζαμπέτα(-Ποιο είναι το παράπονό σου, Πόλυ μου; -Μπαγιαντέρα, δεν τραγούδησα Μπαγιαντέρα, -Ιδού λοιπόν το μέτρο της σοφίας του ακέραιου ανθρώπου στην ωριμότητά του, του χορτασμένου και ευγνώμονος) -Α, τουλάχιστον θα' χεις την καλύτερη παρέα εκεί κάτω, ψιθύρισα στο αυτί της πρωθιέρειας του ζεϊμπέκικου. 

Πατώντας  lifo  θα σας εμφανιστεί ολόκληρο το άρθρο, φωτογρφίες της και βίντεο ανάμεσα στα οποία και το εξαιρετικό τραγούδι του Κοροβίνη που έγραψε γι'αυτήν.