Ο Γιάνης Βαρουφάκης στα περισσότερα άρθρα του κάπου καταλήγει. Μπορεί να περνάει το θέμα του από παράδρομους και σοκάκια, να το γυρίζει γύρω γύρω και να φέρνει τα μέσα έξω, αλλά στο τέλος μας παραδίδει ικανοποιημένος μια θέση, κι έχει απαντήσει δίχως σάλτσες και ήξεις αφίξεις στο ερώτημα που τον έχει απασχολήσει. Υπάρχουν όμως και άρθρα του που δεν μας έδωσε αυτό που περιμέναμε, αφήνοντάς μας με άδεια χέρια.Στις περιπτώσεις αυτές η περιπλάνηση και το άπλωμα του θέματός του ως τραχανάς, μας φωτίζει μεν, μα δεν μας σερβίρει την απάντηση έτοιμη και πλήρης στο πιάτο. Εμείς θα πρέπει να μαζέψουμε τον τραχανά, εμείς θα πρέπει να προχωρήσουμε το θέμα λίγο παραπέρα, μπας και φτιάξουμε μία απάντηση για να καθησυχάσουμε. Φτιάχνοντας όμως την απάντησή μας αναλαμβάνουμε και την ευθύνη της. Έτσι σε κάθε ευκαιρία θα μας εξαναγκάζει να την υπερασπιζόμαστε με νύχια και με δόντια. Ώσπου στο τέλος πιστεύοντάς την είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα γίνουμε ένα μ'αυτήν.
Το θέμα που απασχολεί τον αρθρογράφο σ'αυτό του το άρθρο που δημοσιεύτηκε στη lifo στις 24/9 με τον τίτλο "Το πρόβλημα με το Κεφάλαιο", είναι ποιο είναι εκείνο το κεφάλαιο που ζητούν οι εργαζόμενοι να φορολογηθεί; Αρκετά από αυτά που γράφει ο Βαρουφάκης είμαι σίγουρος πως σε πολλές παρέες θα έχουν συζητηθεί και θα έχουν προκαλέσει κόντρες. Με λίγα λόγια το άρθρο αυτό δεν μας λέει κάτι καινούργιο. Απλά έχει μαζέψει και έχει βάλει σε μία σειρά σκέψεις που όλοι έχουμε κάνει κατά καιρούς, σκέψεις χύμα και διασκορπισμένες μέσα στο χρόνια. Αλλά αυτό ακριβώς είναι το πλεονέκτημά του. Έτσι δίχως να έχουμε προχωρημένες γνώσεις στα οικονομικά αυτό το άρθρο είναι σαν να το γράψαμε εμείς.
Πατώντας εδώ θα σας εμφανιστεί το τελευταίο άρθρο του κ.Βαρουφάκη, που αποτελεί μία στοιχειώδης γνώση όταν η κουβέντα μας πηγαίνει σε θέματα σχετικά με το κεφάλαιο.
