Από τον Απρί­λιο μέ­χρι σή­με­ρα –λέει το Ι­ΝΕ της Γ­ΣΕ­Ε­– ο κα­τώ­τα­τος μι­σθός έχει χά­σει το 19% της αγο­ρα­στι­κής δύ­να­μής του. Το 2022, όταν ο πλη­θω­ρι­σμός «τρέ­χει» με 10% πε­ρί­που, οι απώ­λειες εί­ναι με­γα­λύ­τε­ρες για τα χα­μη­λό­τε­ρα ει­σο­δή­μα­τα: Φθά­νουν στο 40% για τα νοι­κο­κυ­ριά με μη­νιαίο ει­σό­δη­μα έως 750 ευρώ. Προ­σέξ­τε κι αυτό: Το πρώ­το εξά­μη­νο φέ­τος, οι Ελλη­νες πά­ρο­χοι φυ­σι­κού αε­ρί­ου δια­τη­ρού­σαν το δεύ­τε­ρο υψη­λό­τε­ρο πε­ρι­θώ­ριο κέρ­δους στην Ευρώ­πη… Υπάρ­χουν κέρ­δη, υπάρ­χουν και υπερ­κέρ­δη.

Ο πλη­θω­ρι­σμός εί­ναι ένα πα­γκό­σμιο φαι­νό­με­νο, αλλά –δεύ­τε­ρο– αυτό δεν εξη­γεί για­τί τα ίδια είδη λαϊ­κής κα­τα­νά­λω­σης / πρώ­της ανά­γκης εί­ναι ακρι­βό­τε­ρα έως πολύ ακρι­βό­τε­ρα στην Ελλά­δα απ’ ό,τι στη Γερ­μα­νία ή σε άλ­λες ευ­ρω­παϊ­κές/​με­σο­γεια­κές χώ­ρες, πα­ρό­τι εκεί­νες έχουν υψη­λό­τε­ρους μι­σθούς, ακρι­βό­τε­ρα ενοί­κια και άλ­λους συ­ντε­λε­στές κό­στους. Δεν εξη­γεί για­τί οι ίδιες αλυ­σί­δες σού­περ μάρ­κετ που­λά­νε φθη­νό­τε­ρα στα μα­γα­ζιά τους στο Μόνα­χο και αι­σθη­τά πιο ακρι­βά στα μα­γα­ζιά τους στην Αθήνα. Η απά­ντη­ση: Γιατί στην Ελλά­δα δεν λει­τουρ­γεί ο αντα­γω­νι­σμός, λει­τουρ­γούν οι «αγο­ρές των κολ­λη­τών», απ’ όπου βγαί­νουν τα εύ­κο­λα και πολ­λά λε­φτά.

Αυτά τα συ­στή­μα­τα δεν τα ακου­μπούν οι κυ­βερ­νή­σεις, ούτε βέ­βαια η ση­με­ρι­νή – πα­ρό­τι το τσου­νά­μι των ανα­τι­μή­σε­ων, αν αφε­θεί έτσι, τεί­νει να πά­ρει δια­στά­σεις πλιά­τσι­κου εις βά­ρος του λαϊ­κού ει­σο­δή­μα­τος. Μαγι­κά δεν υπάρ­χουν. Αλλά αν μια κυ­βέρ­νη­ση ήθε­λε να βά­λει κά­ποιο φρέ­νο σε αυτό το τσου­νά­μι, θα δρού­σε με σχέ­διο, ευ­θύ­νη, σο­βα­ρό­τη­τα κι επαγ­γελ­μα­τι­σμό – αυ­το­νό­η­τα δεν θα έβα­ζε απέ­να­ντί της την Επι­τρο­πή Αντα­γω­νι­σμού. Και αφού απο­κτού­σε από τους αρ­μό­διους φο­ρείς μια πραγ­μα­τι­κή ει­κό­να των οι­κο­νο­μι­κών στοι­χεί­ων κάθε επί­μα­χου κλά­δου (για να μην πα­ρα­μυ­θιά­ζε­ται…), θα κα­λού­σε όλους τους εμπλε­κο­μέ­νους (όχι μόνο τις αλυ­σί­δες λια­νι­κής, δεν θα άφη­νε στο απυ­ρό­βλη­το ει­σα­γω­γείς, πα­ρα­γω­γούς, με­τα­ποί­η­ση…) και θα επέ­βαλ­λε μια ευ­ρεία συ­νεν­νό­η­ση και συ­νερ­γα­σία με στό­χο να μειω­θούν οι τι­μές.

Δεν έγι­νε τί­πο­τα σε αυτή την κα­τεύ­θυν­ση. Αντί για μια κά­ποια πραγ­μα­τι­κή μάχη κατά της ακρί­βειας, δί­δε­ται μάχη των εντυ­πώ­σε­ων. Με αξιο­θέ­α­το ένα τρύ­πιο κα­λά­θι. Ο,τι μπαί­νει σε αυτό θα ακρι­βαί­νει λε­λο­γι­σμέ­να. Αν όμως κά­ποιο από τα πε­ριε­χό­με­να του κα­λα­θιού χρεια­στεί να ανα­τι­μη­θεί υπερ­βο­λι­κά, τότε θα προη­γεί­ται η έξο­δός του από το κα­λά­θι. Με σύ­στη­μα και τάξη.

Πηγή:  ananeotiki.gr/el