Τα φρέσκα τοπικά κουλούρια. Τις προηγούμενες έξι χρονιές o δήμος και όλοι όσοι ήθελαν να λύσουν το πρόβλημα της τοξικής μελισσανιδίλας* έκαναν ότι μπορούσαν για να το λύσουν, για να πιέσουν δηλαδή την κυβέρνηση να το τελειώσει. Μια κορυφαία δράση τους ήταν η διοργάνωση την Παγκόσμια Ημέρα του Περιβάλλοντος κινητοποιήσεων στην Δραπετσώνα που μπορεί να ήταν μια αλλά και δύο και καμιά φορά και τρεις, ζωή να'χουνε, με αίτημα την μετεγκατάσταση της Oil One. Οι δημότες που συμμετείχαν ήταν για σύνθετους λόγους πάντα εμφανώς πολύ λιγότεροι από όσους δηλητηριάζονται όλο το χρόνο από την τοξική μελισσανιδίλα κι αυτό όπως και να το κάνουμε είναι ένας λόγος που δεν κερδήθηκε μέχρι τώρα αυτή η μάχη. Ο βασικός λόγος όμως είναι πως οι κυβερνήσεις από το 2015 έως και σήμερα παρόλες τις διαμαρτυρίες του κόσμου και του δήμου δεν ικανοποίησαν το αίτημα των κατοίκων, δεν συναισθάνθηκαν την απόγνωση των δημοτών που προπάντων τους καλοκαιρινούς μήνες ζουν μέσα σε μία κόλαση, ιδιαίτερα τις μεταμεσονύχτιες ώρες.
Φέτος όμως το τροπάριο άλλαξε. Ο δήμος σε συνεργασία με μερικά δημοτικά σχολεία διοργάνωσε στον Υδατόπυργο της Ανάπλασης κάποιες περιβαλλοντικές εκδηλώσεις, λες και είμαστε Εκάλη και όχι Δραπετσώνα και Κερατσίνι, όπου εδώ και έξι χρόνια εξελίσσεται το δεύτερο, μετά από αυτό της Φυλής, μεγαλύτερο περιβαλλοντικό πρόβλημα του λεκανοπεδίου. Μόνο που δεν πανηγύρισε η δημ.αρχή γι'αυτήν την επιλογή της κι αυτός ήταν ο λόγος που με έριξε κάτω μία απελπισία. Συν το γεγονός ότι καμία δημοτική παράταξη δεν παρενέβη αναδεικνύοντας τις διαστάσεις αυτού του φοβερού περιβαλλοντικού εγκλήματος που μας κλέβει τη ζωή κάθε μέρα και από λίγο.
Για ποιο λόγο όμως προέκυψε αυτός ο εκφυλισμός; Μέχρι τώρα δήμος, παρατάξεις, σύλλογοι και κόμματα που έχουν δείξει ένα ενδιαφέρον είχαν φτιάξει ένα ρεπερτόριο και πρόβαλλαν τους τρόπους επίλυσης με κύριο αίτημα αιχμής την μετεγκατάσταση της Oil One. Μέχρι στιγμής όμως τα δύο μεγάλα κόμματα δεν έχουν κάνει αποδεκτό το αίτημα του Δ.Σ για την μετεγκατάσταση. Κι αυτό βασικά διότι η Ν.Δ με την σιωπή της και ο ΣΥΡΙΖΑ διαφωνώντας το '19 από την αρχή με την τροπολογία του Δήμου, υποστηρίζοντας δηλαδή ότι ένας νόμος του 2005 που αφορά τις μετεγκαταστάσεις την επιτρέπει υπό όρους και μόνο σε όμορους δήμους. Από τότε μας έχει βάλει σε αναμονή.
Δήμος λοιπόν και παρατάξεις έχουν κολλήσει στις λύσεις που έχουν επιλέξει. Σε τι ελπίζουν; Ότι η τροπολογία τους εν όψει των εκλογών θα υιοθετηθεί από τα δύο μεγάλα κόμματα, αυτούσια ή κάποια παραλλαγή της. Μακάρι να έχουμε μία τέτοια εξέλιξη, αλλά επειδή ο λόγος της λύσης αυτού του προβλήματος θεωρώ ότι είναι σημαντικός για τη ζωή μου, αποφάσισα ότι με την ψήφο μου δε θα δώσω λευκή επιταγή γι'αυτό το θέμα σε κανένα, μα σε κανένα κόμμα. Αυτό που θεωρώ ως το ων ουκ άνευ της επιλογής μου είναι να παρουσιάσουν όσο πιο σύντομα γίνεται όλα τα κόμματα, μικρά και μεγάλα, τις συγκεκριμένες προτάσεις τους για το πως είναι δυνατόν να τελειώνουμε θεσμικά, επιτέλους, με τη μελισσανιδίλα. Και να δημοσιοποιήσουν τις προτάσεις τους όχι πάνω στην τούρλα της επίσημης προεκλογικής περιόδου τότε που χάνει η μάνα το παιδί από τις άπειρες υποσχέσεις, για να μπορέσουμε να τις συζητήσουμε και να τις κρίνουμε ψύχραιμα.
Όσο για το Δημοτικό Συμβούλιο, δεν αμφισβητώ τις καλές του προθέσεις να λύσει αυτό το πρόβλημα και αναφέρομαι σε όλες τις δημοτικές παρατάξεις, μιας και στο θέμα αυτό οι αποφάσεις ήταν ομόφωνες. Όμως σήμερα είναι ηλίου φαεινότερο ότι εξ αιτίας του συνδυασμού της συγκεκριμένης προσέγγισης του προβλήματος και της αδύναμης σχέσης του δήμου γενικά με τον κόσμο, αναφέρομαι στα χρόνια προ της πανδημίας, λύση δεν προέκυψε από όσους αγώνες διεξείχθησαν τα προηγούμενα έξι χρόνια. Και από εδώ και πέρα, σε τι μπορεί άραγε να ελπίζει ότι θα προκαλέσει μια αλλαγή στάσης των μεγάλων κομμάτων σ'αυτό το θέμα; Μόνο αν αλλάξουμε εμείς, μόνο τότε ίσως να πειστούν και να κάνουν το σωστό.
Αυτά είναι τα δεδομένα και επειδή αυτό που αποπνέουν οι δημοτικοί άρχοντες είναι μια διάθεση να συνεχίσουμε με τα ίδια όπλα μέχρι τελικής πτώσης, δηλαδή, ω τι φρίκη, μέχρι το 2035 και βλέπουμε, καλό δεν είναι να αρχίσουν να μιλούν όλοι όσοι έχουν την αγωνία για το πως θα κερδίσουμε αυτή την ζωτική σημασίας μάχη για τη ζωή μας; Και έχει νόημα σ'αυτήν τη συγκυρία να ακουστούν οι προβληματισμοί και να συζητηθούν οι γνώμες των ανθρώπων που θέλουν να συμμετάσχουν σ'αυτήν την ιστορία. Πάντως αυτό που διαισθάνομαι είναι μια ηττοπάθεια να διατρέχει όλες τις δημοτικές παρατάξεις. Αν κάτι μπορεί να βοηθήσει αυτήν την εποχή είναι να φυσήξει το αεράκι της κριτικής μας και της αυτοκριτικής μας τα πανιά αυτού του δύσκολου αγώνα.
Όπως καλό είναι, να θυμηθούμε εδώ και τώρα όλοι μας εκείνη την παροιμία για το καλό το παλληκάρι, που είναι καλό διότι ξέρει/φτιάχνει άλλο μονοπάτι. Πράμα που σημαίνει ότι όσο δεν το φτιάχνει, όταν μάλιστα η ανάγκη είναι αδήριτη και το αδιέξοδο ολοφάνερο, εξαιτίας προπάντων του Γολιάθ της πολιτικής εξουσίας, καλό δεν είναι το παλληκάρι, Δαβίδ δεν πρόκειται να γίνει.
Για να συμβεί όμως κάτι τέτοιο προϋπόθεση είναι να βάλλουν όλες οι δημοτικές παρατάξεις την σχέση τους με την όποια εξουσία, με το όποιο κόμμα, σε δεύτερη μοίρα, και σε πρώτη την πάση θυσία επίλυση του προβλήματος της μελισσανιδίλας. Δηλαδή να τολμήσουν να περπατήσουν όλες μαζί σε δρόμους που δεν είναι συνηθισμένες και να στείλουν στον κάλαθο των αχρήστων όλα όσα δε βοηθούν για να μας προκύψει μία νέα προσέγγιση με νέες επιλογές για να έχουμε πιθανότητες να δημιουργήσουμε μία νέα δυναμική ώστε να πιέσουμε όσο περισσότεροι γίνεται πιο έντονα την πολιτική εξουσία. Γκέγκε;
Τέλη Ιανουαρίου της φετινής χρονιάς ανάρτησα στη Σταγόνα το άρθρο μου Oil One - Κερατσίνι Δραπετσώνα 7-0. Εμείς πότε θα βάλουμε το γκολ της τιμής να βρούμε την υγειά μας; ως μία πρόκληση/ πρόσκληση προς όλους τους ενδιαφερόμενους με την ελπίδα να ανοίξει η όρεξη για να ψαχτούμε και να ψάξουμε εξ αρχής το πρόβλημα που μας χαλάει τη ζωή που περνάει και φεύγει δίχως καμία ελπίδα να ξανακερδηθούν οι άθλιες εξ αιτίας του χιλιάδες μέρες. Ανταπόκριση σ'αυτές τις σκέψεις, ιδέες και προτάσεις δεν υπήρξε μέχρι τώρα. Όλοι φαίνεται να έχουν επιλέξει να συνεχίσουν να βράζουν στο ζουμί τους ανακυκλώνοντας με επιμέλεια όλες εκείνες τις προτάσεις που αποδείχθηκε ότι δεν είναι ικανές να μας προσφέρουν τη νίκη. Αυτό που είναι φανερό, τουλάχιστον σ'εμένα, είναι ότι αν εμείς δεν ξαναπιάσουμε το πρόβλημα από την αρχή, αν δεν το ξαναδούμε και από άλλες γωνιές περιμένοντας τα κόμματα αυτοβούλως να μας το λύσουν, τότε ζήτω που καήκαμε.
*Η μελισσανιδίλα. Για όσους κατά κύριο λόγο κατοικούν εργάζονται και διέρχονται από τους δήμους Δραπετσώνας, Κερατσινίου, Περάματος και Πειραιά και πολλές φορές έχουν αναρωτηθεί τι είναι αυτή η δυσοσμία που προκαλεί σε αρκετούς και ιδιαίτερα στα παιδιά πονοκέφαλο, τσούξιμο στα μάτια και στο λαιμό και σε κάποιους και αίσθημα ναυτίας. Τους πληροφορούμε ότι η δυσοσμία αυτή είναι ένας αέριος ρύπος με τον κατά κόσμο όνομά του μελισσανιδίλα που εκπέμπεται από την Oil One στην ατμόσφαιρα ή διοχετεύεται μέσω του αποχευτικού συστήματος μέσα στα σπίτια. Η Oil One είναι μία μονάδα επεξεργασίας των αποβλήτων των πλοίων που πιάνουν ελληνικά λιμάνια και βρίσκεται στη Δραπετσώνα στην περιοχή της Ανάπλασης. Στοιχείο της μελισσανιδίλας είναι το καρκινογόνο βενζόλιο που σύμφωνα με τη διετή έρευνα του Δημόκριτου βρέθηκε σε πολλαπλάσια ποσότητα σε σχέση ας πούμε με το κέντρο του Πειραιά, όπου ήδη είναι αυξημένο. Η μεγαλύτερη ποσότητα του βενζολίου κατά τον Δημόκριτο οφείλεται στην Oil One που συνήθως τις μεταμεσονύχτιες ώρες εκτονώνει στην ατμόσφαιρα τα αέρια από την επεξεργασία των αποβλήτων.
Η δυσοσμία αυτή πρωτοεμφανίστηκε το 2015 τότε που ξεκίνησε να λειτουργεί η Oil One. Από τότε το Δημοτικό Συμβούλιο του δήμου Κερατσινίου Δραπετσώνας και η Δημοτική Αρχή σε συνεργασία με σχολεία, συλλόγους και κινήσεις με κινητοποιήσεις που είχαν ως αίτημα την μετεγκατάσταση της Oil One και με διάφορες παρεμβάσεις σε ΜΜΕ και κοινωνικά δίκτυα προσπάθησαν να κερδίσουν αυτή την μάχη. Ως και τροπολογία έφτιαξε το 2019 που ομόφωνα ψηφίστηκε από το Δ.Σ και που θα ανάγκαζε στην υποχρεωτική μετεγκατάσταση της Oil One. Όμως την τροπολογία αυτή την έθεσαν σε ψηφοφορία στη Βουλή μόνο τα μικρά κόμματα. Ο ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι αυτή η τροπολογία δεν μπορεί να προκαλέσει την μετεγκατάσταση της Oil One εξ αιτίας ενός άλλου νόμου του 2005 (ν/3325;) και από τότε αναμένουμε στο ακουστικό μας για μια δική του επεξεργασμένη πρόταση που θα λύσει το πρόβλημα της μελισσανιδίλας. Η στάση που κρατεί η Ν.Δ στο θέμα αυτό είναι εντελώς πέρα βρέχει, λες και δεν υφίσταται το πρόβλημα που ταλαιπωρεί πάνω από εκατό χιλιάδες κόσμο και μέρα μπαίνει μέρα βγαίνει προκαλεί βλάβες στην υγεία τους.
