Νίκος Ξυδάκης. Υπερτουρισμός, μια τερατώδης αναδιάρθρωση κεφαλαίου: μαζικές μεταβιβάσεις γης και επιχειρήσεων, συγκέντρωση από κερδοσκοπικά funds, ξέπλυμα χρήματος από ναρκοκαρτέλ

Στη μακρινή δεκαετία του ’90, στα χρόνια της λατρείας του τουρισμού, μια μικρή ομάδα νέων ανθρώπων στη Μύκονο, τη ναυαρχίδα και πρότυπο τουριστικής ανάπτυξης, είδαν βαθιά στο παρόν και είδαν το μέλλον. Ηταν, ήμαστε, η εφημερίδα Μυκονιάτικη (1988-2001). Βλέπαμε τι γινόταν και αντιλαμβανόμασταν τι θα γίνει. Δυστυχώς, τα πράγματα εξελίχθηκαν πολύ χειρότερα και από τις πιο απαισιόδοξες προβλέψεις, και όχι μόνο για τη Μύκονο, για όλη την Ελλάδα, που έκτοτε έπεσε στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού.

Και πιο συγκεκριμένα έμαθα χθες βράδυ μέσω Παρισίων ότι η Αγία Λουκία είναι ένα νησί στην Καραϊβική με έκταση 617 τ. χ και πληθυσμό 184.696. Και πως το έμαθα;  Όταν άκουσα ότι από την Αγία Λουκία είναι η 23χρονη Τζούλιεν Άλφρεντ που χθες Σάββατο ήρθε πρώτη στον τελικό γυναικών στα 100 μέτρα με χρόνο 10.72, αφήνοτας στη δεύτερη θέση την 25χρονη αμερικανίδα ΣάΚαρι Ρίτσαρντσον με χρόνο 10.87, που θεωρείτο το απόλυτο φαβορί. Τρίτη ήρθε η αμερικανίδα Μ.Τζέφερσον με χρόνο 10.92. 

Μίλτος Τόσκας. Τα τύμπανα του πολέμου ηχούν δυνατά κι ο ήχος τους φτάνει μέχρι την Ευρώπη.

Τα τελευταία χρόνια έχουν κυκλοφορήσει εξαιρετικά δοκίμια για την πολύπαθη Μέση Ανατολή. Από την “Έξοδο Από το Χάος”, στις “Συμμαχίες και Ρήξεις” του Gilles Kepel κι από εκεί στις πρόσφατες κυκλοφορίες “Τι φοβάται το Ισραήλ από την Παλαιστίνη” του Ράτζα Σεχάντε και το “Για την Παλαιστίνη” του Νόαμ Τσόμσκι. Σε συνδυασμό με την ανάγνωση των βιβλίων του Τιμ Μάρσαλ για τη σημασία της Γεωγραφίας σε πολλαπλά επίπεδα αντιλαμβανόμαστε πως βρισκόμαστε ένα βήμα πριν την κορύφωση μίας κρίσης που ουσιαστικά είχε προαναγγελθεί και δυστυχώς ως παγκόσμια κοινότητα δεν μπορέσαμε να βάλουμε φρένο στη ροή των γεγονότων.

Σ.Δ Το άρθρο της Δ. Ζ στο Αθηνόραμα αναφέρεται στα λεωφορεία της Αθήνας. Για μας εννοείται πως σε όλους σχεδόν τους δήμους της Αττικής τα ίδια προβλήματα υπάρχουν, με πιο βασικό την συχνότητα των δρομολογίων λεωφορείων και τρόλεϊ. Στους δήμους Δραπετσώνα Κερατσίνι το συνηθισμένο είναι να περιμένεις συχνότατα το λιγότερο μισή ώρα μέχρι να περάσει το επόμενο λεωφορείο/τρόλεϊ, πράμα που κατά βάση οφείλεται στα αραιά δρομολόγια. Κάτι που επιβαρύνει την κατάσταση χρόνια τώρα είναι τα μποτιλιαρίσματα στον Πειραιά, που εξ αιτίας και των παράνομων παρκαρισμάτων ο χρόνος διαδρομής συχνά φτάνει το διπλάσιο από το κανονικό.