Ν'ανοίξω σημάδια και οιωνούς. Με ερωτευμένες οπλές-ω ανάγκη του ανήκειν - γονυπετής προσπίπτω. Aναρρωνύω ωστόσο. Αναθάλλω. Ανακόλουθη προβαίνω εν συνεχεία. Όχι λέω. Δεν θα δοθώ στον παράξενο άντρα από άγνωστες λέξεις. Παρ' όλο που σφαγιάστηκα προς χάριν Του. Όχι λέει κι η μελέτη στο εσωτερικό της αχιβάδας. Όχι κι η ζωγραφική του καφέ στον πάτο της λευκής πορσελάνης. Ακόμη κι αν η θάλασσα της κοιλιάς μου σηκώσει κύματα επί του αρσενικού βράχου του. Όχι. Η ουσία εικοτολογία στιγμής μέλπουσας στέργει. Σε βροχή απογοητεύσεων λουσμένη σιωπή μοχθηρή. Όχι εκείνον τον ζαχαρένιο με το σαξόφωνο. Όχι. Εγώ η με τα μωβ μαλλιά στους εφιάλτες μου φίδια.
Ισμήνη Γεωρ. Λιόση
Απόσπασμα από "ΣΑΡΚΟΣ ΚΗΔΕΜΟΝΙΑ" (υπό έκδοση )