Κατανοητοί οι λόγοι που ο Αρχιεπίσκοπος βρίσκει «θετική εξέλιξη» την εκλογή Τραμπ, όπως δήλωσε σε πρόσφατη συνέντευξή του. Η τυχοδιωκτική οπισθοδρόμηση εννοείται πως θα έβρισκε οπαδούς στο στρατόπεδο της δογματικής οπισθοδρόμησης. Η εκτίμηση, ωστόσο, του Ιερώνυμου πως ο νέος πρόεδρος των ΗΠΑ «ωφελεί τον κόσμο» πού βασίζεται; Πώς ακριβώς ευνοείται ο κόσμος από τις οικονομικές και πολιτιστικές μεταρρυθμίσεις του Τραμπ, τις οποίες ο Αρχιεπίσκοπος βρίσκει άξιες επαίνου; Παρακολουθεί καθόλου ο σεβάσμιος θρησκευτικός ηγέτης πώς εξελίσσεται το σχέδιο των δασμών και των κυβερνητικών παρεμβάσεων στην ακαδημαϊκή ζωή; Ανακουφισμένος, ο Ιερώνυμος επισημαίνει επιπλέον πως ο Τραμπ οδηγεί τον κόσμο μακριά από τη «ριζοσπαστική τρέλα» (τους woke εννοεί).Δίνει όμως μια συμβουλή στον Αμερικανό πρόεδρο: ας προσέξει μην το παρακάνει και ξεκινήσει κανέναν πόλεμο. Μικρό το κόστος, θα έλεγε κανείς, μπροστά σε τέτοια οικουμενική ευεργεσία.
Κάποιος αντιστάθηκε
Εντωμεταξύ, το Χάρβαρντ αντιστέκεται στον τραμπικό παρεμβατισμό. Δεν ξέρει όσα ξέρει ο Ιερώνυμος, προφανώς. Εχει όμως περισσότερα να χάσει από την απόρριψη των παράλογων κυβερνητικών απαιτήσεων, εξ ου και το θάρρος του εμπνέει σεβασμό. Φαίνεται πάντως πως η αντίσταση απέδωσε· η κυβέρνηση τώρα αναδιπλώνεται, παίρνει τις απειλές της πίσω (όχι ευθέως, φυσικά). Αυτό δεν έχει σημασία για τους οπαδούς του Αμερικανού προέδρου. Για κάποιον λόγο, ενώ οι τραμπικοί δεν χορταίνουν τους λεονταρισμούς του ειδώλου τους, κάθε φορά που οι τελευταίοι αποδεικνύονται κούφιοι, εκείνοι δεν έχουν τίποτα να πουν. Απλώς περιμένουν το επόμενο νταηλίκι σαν να μην υπήρξε προηγούμενο.
Τι φταίει άραγε;
Ασφαλώς, το εριστικό πνεύμα τραβάει την προσοχή. Αν όμως δεν μετατραπεί σε δημιουργικό, κάνει την προσοχή δώρο στον αντίπαλο. Ψάχνει, λένε, ο Νίκος Ανδρουλάκης τρόπους να ανακόψει τη δημοσκοπική κατάρρευση του ΠΑΣΟΚ. Σκέφτεται σενάρια, μελετά στρατηγικές. Δεν θα ήταν πιο σωστό όμως να αναζητήσει τις αιτίες της κατάρρευσης πριν καταπιαστεί με τον άθλο της αναχαίτισής της; Ο παράγοντας Ζωή Κωνσταντοπούλου είναι μια εύκολη δικαιολογία, όχι η εξήγηση της κατάστασης. Γιατί τραβάει ψήφους η Κωνσταντοπούλου από το ΠΑΣΟΚ; Επειδή είναι καλύτερη στον ρόλο του αιμοβόρου μαχητή. Μήπως ήρθε η ώρα τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ να επινοήσουν έναν άλλο ρόλο; Μήπως τελικά οι καυγάδες με την Ομάδα Αλήθειας δεν είναι συνταγή επιτυχίας;
Τεμπέλικο κλισέ
Ούτε η εκμετάλλευση του δημοσκοπικού πλεονεκτήματος είναι συνταγή επιτυχίας, βέβαια. Δεν είναι καν συνταγή, αλλά κραυγαλέα επίδειξη τεμπελιάς. Η απόφαση του Μιχάλη Χρυσοχοΐδη να επαναλάβει το ξύλινο ρεφρέν «Τα Εξάρχεια δεν είναι πια άβατο ανομίας» λίγες μέρες αφότου ένα ακόμη επεισόδιο (με 11 καμένα αυτοκίνητα και 72 προσαγωγές) απέδειξε ότι τα Εξάρχεια εξακολουθούν να είναι ακριβώς αυτό, είναι ενδεικτική της πλάνης που ταλανίζει την κυβέρνηση σχετικά με την αποτελεσματικότητά της, όσο και της μηδαμινής της προθυμίας να βελτιωθεί. Τα Εξάρχεια δεν είναι άβατο ανομίας! Οι εκρήξεις και οι κατεστραμμένες περιουσίες είναι CGI!
Φαντασιώσεις
Από ευσεβείς πόθους, η Αθήνα είναι πλήρης και σε επίπεδο Δημοτικής Αρχής: δεν είναι μόνο οι καθεστωτικές αυθαιρεσίες των γνωστών πανίσχυρων μειοψηφιών που μαστίζουν την πόλη. Αυτές άλλωστε ο Δήμαρχος δεν είχε ποτέ την πρόθεση να τις πατάξει (θυμόμαστε όλοι όταν, προεκλογικά, ο υποψήφιος τότε Χάρης Δούκας είχε βαλθεί να ωραιοποιήσει την αστική ρύπανση, χαρακτηρίζοντας τις «ταγκιές» τέχνη). Είναι όσα ο Δήμαρχος είχε πει πως θα κάνει, δεν τα έκανε ποτέ, κι όμως είναι πεπεισμένος πως τα έχει κάνει. Η θερμοκρασία που ήταν να πέσει, το πράσινο που ήταν να φυτευτεί, η ποιότητα ζωής που ήταν να αναβαθμιστεί. Τίποτα δεν συνέβη κι όλα έχουν συμβεί. Αρκεί που το πιστεύει ο Δήμαρχος.
Πηγή: kathimerini.gr
