Είναι ένα βιβλιαράκι όπως των προηγούμενων χρόνων που η ενημέρωση για τα έργα που θα προβληθούν ήταν πλήρης και με το παραπάνω. Με πληροφορίες, φωτογραφίες, αφίσες και λίγα λόγια κατατοπιστικά περί της υποθέσεως. Δηλαδή, ήξερες που πας, ποιοι παίζουν, τον σκηνοθέτη και τι περίπου θα δεις. Να, όπως αυτό που τώρα κρατάμε στα χέρια μας.
Και τι αποκομίσαμε:
Η πρώτη θλιβερή διαπίστωση ήταν πως από το κοινό, που ήταν πολυπρόσωπο είναι η αλήθεια, δεν ξέραμε κανέναν! Κι ας ξέρουμε τη μισή Δραπετσώνα και βάλε! Ήταν σαν να πήγαμε σ' ένα κινηματογράφο στη Λαμία και φοβισμένα κάτσαμε σε μια γωνιά, επιφυλακτικοί, άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, για να μη μας κουτσομπολεύουν κιόλας. Τις πταιει; Ψάξε βρες!
Η αναμονή μας μέχρι ν' αρχίσει το φιλμ, διανθίστηκε με μία υπολανθάνουσα μουσική, που ήταν ακριβώς ίδια και στις δύο ταινίες. Μάλιστα διεκόπη, για ν' αρχίσει η προβολή, την ίδια στιγμή και στα δύο έργα. Στη μέση του "Eye of the tiger". Που πα να πει, πως η αναμονή για την έναρξη και η αναμονή στα διαλείμματα δεν παίζουν κανένα ρόλο για τους υπεύθυνους. Που πα να πει, έχουμε κάνει πέντε- έξι τραγουδάκια έτσι για ξεπέτα και πολλά σας είναι. Που πα να πει, έλα μωρέ τώρα, στην αναμονή ή στο διάλειμμα συνήθως πάνε για κατούρημα. Άλλωστε με κάνα σουβλάκι, καμιά μπυρίτσα, κανένα σνακ, ποιος θα δώσει σημασία. Το 'χουμε!
Τα καθίσματα τώρα: Αχ αυτά τα καθίσματα! Πας να δεις ένα έργο για να το φχαριστηθείς, να ξεφύγεις από την καθημερινότητα και ξαφνικά γλιστράς από την πλαστικούρα της ταπετσαρίας προς τα χαλίκια κι αν θες να φρενάρεις για να επιστρέψεις στην ορθή γωνία, για να ξαναβάλεις πάλι την πλάτη σου στη θέση της, πριν σκεβρώσεις, πρέπει να έχεις πάρει μαζί σου τεμπεσίρι. Αλλιώς κάνεις τσαφ και άντε να σε μαζεύουνε. Μ' αυτά και μ' αυτά στο τέλος βγαίνεις από το σινεμά σαν "σουγιάς" και άντε μετά να ισιώσεις. Μιλάμε για πολυθρόνες σκηνοθέτη, που η αγορά βρίθει από τέτοιες αρίστης ποιότητας και εξαιρετικής άνεσης. Έχουμε δύο στο σπίτι και ξέρουμε. Μετά το θρίαμβο της Ν.Δ στην Β' Περιφέρεια Πειραιά παίζει να έρθει ο Πρωθυπουργός με τη Μαρέβα να δουν την "Συνοικία το όνειρο", παρέα με τους fan τους. Που θα τους βάλετε να κάτσουνε; Σ' αυτά τα καθίσματα; Ξέρουμε, ξέρουμε, ποντάρετε σε μας! Εντάξει θα σας δανείσουμε τις δικές μας. Και μετά θα τις πάμε για απολύμανση. Που το είχαμε κατά νου.
Οι επιλογές των ταινιών έγιναν χωρίς καμία έμπνευση χωρίς κανένα ρίσκο. Κυρίως χωρίς αγάπη. Στα σίγουρα. Σα να πρόκειται για ιδιωτική επιχείρηση, μόνο που στην περίπτωσή των ιδιωτών μοναδικό κριτήριο είναι η κονόμα. Ποια έργα είχαν πέραση, ποια πήραν Όσκαρ, ποια έκοψαν εισιτήρια. Αυτά διαλέξατε! Μα δεν γίνεται δουλειά έτσι. Εμάς πάντως μας έλειψαν ενδιαφέροντα αφιερώματα. Στον Ιταλικό κινηματογράφο, στον Ιρανικό που έχει αριστουργήματα, στον Ισπανικό. Τουτέστιν: Δε θα μας χάλαγε καθόλου να ξαναδούμε τις "Τρεις ταφές του Μελκιάδες Εστράδα", δε θα μας χάλαγε καθόλου να δούμε το "Η θάλασσα μέσα μου", δεν θα μας χάλαγε καθόλου να δούμε το " Ζωή σαν τριαντάφυλλο", το "Amadeus",το "Frida", To" Σινεμά ο παράδεισος". Βλέπετε! Έτσι ξεροί που πέφτουν οι τίτλοι δεν μας λένε τίποτα! Αλήθεια! Κι αν κάποια απ' αυτά τα 'χετε παίξει στην ώρα τους, (ξέρετε εσείς)δεν θα μας χάλαγε να τα ξαναδούμε ή να τα δούμε.
Αμ τα σκυλάκια! Γιατί είχαμε κι απ' αυτά. Απ' έξω ήταν τα κακόμοιρα, στα μπαλκόνια της περιοχής. Ακούγονταν όμως σαν να ήταν μέσα. Λες και τους τρέλαινε η τροπή του έργου και αλυχτούσαν δαιμονισμένα και σε διάρκεια. 'Άλλοτε, όταν το έργο δεν "τράβαγε", είχαν και συνομιλία μεταξύ τους. Ήτανε μέρος της παράστασης. Αυτό θα έπρεπε να λυθεί από πέρσι και από πρόπερσι κι από πιο πίσω ακόμη. Κάθε χρόνο το ίδιο γίνεται. Κανονικά πρέπει να μεριμνήσουν τ' αφεντικά τους να τα σκυλαγωγίσουν. Τούτο το φαινόμενο αφ' ενός είναι παράνομο και αφ' ετέρου υπάρχουν λύσεις που μπορεί να τις εφαρμόσει η Δημοτική Αρχή. Με σύσταση στους περιοίκους που φιλοξενούν αυτά τα συμπαθέστατα ζώα. Να προσπαθούν να τα ηρεμήσουν, τουλάχιστον τις ώρες των προβολών. Αν εξακολουθεί η αναισθησία, υπάρχει και η Δημοτική Αστυνομία που το όλο θέμα υπάγεται στην αρμοδιότητά της. Να της υπενθυμίσουμε ότι στο νόμο για τις αρμοδιότητες της Δημοτικής Αστυνομίας, στο άρθρο 24, αναφέρεται ότι αυτή ελέγχει την τήρηση των διατάξεων που αφορούν τα ζώα συντροφιάς, και ένα άρθρο του νόμου για τα ζώα συντροφιάς αναφέρει ότι απαγορεύεται η μόνιμη παραμονή των ζώων σε μπαλκόνια, βεράντες, ή άλλους ανοιχτούς χώρους του διαμερίσματος.
Να πούμε κάτι και για τις φυσικές ανάγκες μας; Γιατί όχι; Καλού κακού λοιπόν, πάρτε και καμία "πάπια" μαζί σας γιατί ο συνωστισμός στις αντρικές τουαλέτες είναι αβάσταχτος.
Υπάρχουν και καλά νέα όμως, όπως θετικό, θετικότατο είναι και μπράβο, που στον προγραμματισμό υπάρχουν πολλές παιδικές ταινίες. Εννοείται ότι θετικό, θετικότατο είναι το γεγονός της λειτουργίας των τριών δημοτικών θερινών κινηματογράφων τα τελευταία εφτά χρόνια.
Άλλο θετικότατο: Η μηχανικός προβολής. Η γλυκιά Ειρήνη. Που στα διαλλείματα, ανακατεύονταν με τους θεατές, ενημέρωνε και διαφώτιζε για την εξέλιξη των έργων, χωρίς να μαρτυράει τα μελλούμενα. Ακόμα, φώτιζε με την αμεσότητα και το ενδιαφέρον της, όλον τον κινηματογράφο πέρα ως πέρα!
Κοντολογίς, η ρεκλάμα που ξιπασμένα αναφέρει πως ο Δήμος Κερατσινίου- Δραπετσώνας είναι ο πιο σινεφίλ Δήμος της Ελλάδας δεν ισχύει. Είναι νόθα. Είναι ψευδεπίγραφη. Καμία κατάθεση ψυχής. Καμία αγάπη για τον κινηματογράφο. Αντίθετα: Για τη λειτουργία των κινηματογράφων, αυτό που φαίνεται από χίλια μέτρα μακριά, είναι σαν ένα έργο που πρέπει να διεκπεραιωθεί. Όπως, ας πούμε, το κλάδεμα και το πότισμα των δένδρων, όπως το πλύσιμο των δρόμων και των κάδων όταν τελειώνει η λαϊκή, όπως η αποκομιδή των σκουπιδιών, όπως...
Ο πιο σινεφίλ Δήμος της Ελλάδας, δεν θα άφηνε ποτέ το χειμερινό REX να σαπίζει αναξιοποίητο τόσα χρόνια και να 'χει μπουχτίσει από την τσίκνα που αναδύουν ο "Πολύβιος" και το "Παρολί" από απέναντι κι αυτό να περιμένει ξελιγωμένο, με το στόμα ορθάνοιχτο, κάποιον να τον λειτουργήσει.
Συνεννοηθήκαμε;
Κι επειδή οι καιροί είναι πονηροί καθότι έρχονται όπου να 'ναι οι εκλογές στην Αυτοδιοίκηση, να τελειώσουμε με μια δήλωση:
Τον Άλλο Δρόμο ψηφίσαμε στις δυο προηγούμενες εκλογές, τον Άλλον Δρόμο θα ψηφίσουμε και τώρα. Γιατί; Γιατί ο Χρήστος Βρεττάκος, έχει διοικήσει τον Δήμο με τιμιότητα, με επάρκεια, με ανιδιοτέλεια. Βοηθούντος και του ΣΥΡΙΖΑ βεβαίως, βεβαίως που του άφησε ανεκτίμητη κληρονομιά. Την παραλιακή ζώνη των 86 στρεμμάτων στην περιοχή της Ανάπλασης που ανήκαν στον ΟΛΠ !
Αν αφουγκραστεί λίγο και τι λέει, αλλά και τι θέλει ο κόσμος θα 'ναι όλα καλλίτερα.
Πάντως αυτό που έχει φανεί μέχρι σήμερα είναι πως νομίζουν αυτός κι οι συνεργάτες του, πως είναι μοναδικοί και πως τα κάνουν όλα τέλεια.
Τα 'παμε και ξεθυμάναμε.
Ουφ! Κι ήταν πάρα πολύ δύσκολος τοκετός.
