Αυτές οι αναφορές δεν έγιναν τυχαία, καθώς την αμέσως προηγούμενη μέρα (26/11) είχε μιλήσει στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Ουκρανός σκηνοθέτης Όλεγκ Σέντσοφ, στον οποίο πέρσι είχε απονεμηθεί το βραβείο Σαχάροφ για την Ελευθερία της Σκέψης. Ο Σέντσοφ τότε δεν είχε παρευρεθεί στην απονομή, διότι βρισκόταν από το 2014 και μέχρι το Σεπτέμβριο του 2019 φυλακισμένος στη Ρωσία, λόγω υποψιών πως υποκινούσε τρομοκρατική επίθεση. Ο σκηνοθέτης όμως είχε απλώς ταχθεί ανοιχτά κατά της ρωσικής πολιτικής στην Ουκρανία, χωρίς ποτέ να αποκτήσουν βάση οι κατηγορίες εις βάρος του.

Η ταινία της Μιτέφσκα μπορεί να απέσπασε τελικά το βραβείο, όμως είχε απέναντί της δύο δυνατούς «ανταγωνιστές». Από τη μία βρισκόταν το εξαιρετικό πολιτικό θρίλερ του Ισπανού Ροδρίχο Σορογκογιέν «Ο Έκπτωτος» . Το βραβευμένο με 7 Γκόγια φιλμ στρέφει την προσοχή του στα πρωτοκλασάτα στελέχη ενός κυβερνώντος κόμματος που δεν κατονομάζεται, τα οποία έχουν στήσει μια κομπίνα διασπάθισης δημόσιου χρήματος.

Η παράνομη δραστηριότητά τους θα λάβει απότομα τέλος, όταν ένα μέλος της ομάδας συλληφθεί και οι αποκαλύψεις σφίξουν τον κλοιό γύρω τους, δίνοντας έτσι το έναυσμα σε έναν ανηλεή αγώνα επιβίωσης για να αποφύγουν τον πολιτικό αφανισμό. «Ο Σορογκογέν κρατάει αποστάσεις από τις (πολιτικές) μεγαλοστομίες κι επικεντρώνεται σε αυτό που ξέρει καλύτερα, την προσφορά γερών δόσεων αγνής, εθιστικής αγωνίας. Οι χειρουργικής ακρίβειας αυξομειώσεις του ρυθμού κορυφώνουν το σασπένς μέχρι το εντελώς απροσδόκητο φινάλε, μια εν μέρει εκβιαστική κατακλείδα, που όμως κόβει την ανάσα», όπως γράφαμε στην κριτική της ταινίας.

Από την άλλη φιναλίστ για το Lux ήταν επίσης το βραβευμένο στο Σάντανς ντοκιμαντέρ «Cold Case Hammarskjöld» από τη Δανία. Η ταινία του Μαντς Μπρίγκερ ρίχνει φως στην υπόθεση ενός μυστηριώδη θανάτου. Το 1961, ο τότε Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών Νταγκ Χάμαρσκελντ έχασε τη ζωή του όταν το αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε συνετρίβη υπό αδιευκρίνιστες μέχρι σήμερα συνθήκες. Νέα όμως στοιχεία που βγήκαν στην επικαιρότητα ωθούν τον Μπρίγκερ να διερευνήσει την υπόθεση, η οποία έχει ένα καλά κρυμμένο μυστικό που απειλεί να τινάξει τα πάντα στον αέρα.

Οι ταινίες που διεκδικούν το βραβείο Lux επιλέγονται από μια ειδική επιτροπή έπειτα από μια ανοιχτή διαδικασία υποβολών, η οποία αφού καταλήξει στη βραχεία λίστα των τριών τελικών υποψηφιοτήτων, εκείνες προβάλλονται για πρώτη φορά μαζί στο φεστιβάλ Βενετίας. Έπειτα ακολουθεί μια σειρά κινηματογραφικών διοργανώσεων, όπως της Θεσσαλονίκης, ενώ παράλληλα οι ευωβουλευτές βλέπουν και ψηφίζουν τις ταινίες που προτιμούν μέχρι τα τέλη Νοεμβρίου, όταν και ανακοινώνεται ο τελικός νικητής.

Σ.Δ:  Εδώ  για να σας ανοίξει το λήμμα της Βικιπαίδειας σχετικά με το βραβείο LUX και τις ταινίες στις οποίες έχει απονεμηθεί από το 2007 μέχρι το 2018. Να σημειώσουμε επίσης πως καμία ελληνική ταινία μέχρι σήμερα δεν έχει βραβευτεί με το LUX, ενώ το έχει πάρει μία φορά η Τουρκία. Τρεις φορές, τις περισσότερες από όλες τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες, το έχουν κερδίσει Γερμανοί σκηνοθέτες. 

Πηγή:  athinorama.gr  

Η δήλωση του προέδρου του ευρωκοινοβουλίου Ντάβιντ Μαρία Σασόλι:

«Δεν είναι πάντα εύκολο να διαχειριζόμαστε την πολυπλοκότητα της δουλειάς μας σε συνδυασμό με τις τεχνικές πτυχές των κοινοβουλευτικών μας δραστηριοτήτων. Πρέπει να μπορούμε και να επικοινωνούμε τα συναισθήματά μας και να χρησιμοποιούμε νέους τρόπους επικοινωνίας. Το Βραβείο LUX αποτελεί ένα εξαιρετικό εργαλείο σε αυτήν την προσπάθεια. Πρέπει να αδράξουμε την ευκαιρία να εξετάσουμε ζητήματα όπως το μεταναστευτικό ζήτημα, το δικαίωμα στην ασφάλιση υγείας, ο φεμινισμός και τα πολιτικά ήθη, μέσω των ταινιών τις οποίες προωθεί το Βραβείο LUX. Η αντιμετώπιση της κλιματικής έκτακτης ανάγκης, το αποικιακό μας παρελθόν ή η συζήτηση για το κοινωνικό μας μοντέλο μέσω του κινηματογράφου είναι προκλήσεις που οφείλουμε να ενθαρρύνουμε. Είμαστε το μόνο Κοινοβούλιο στον κόσμο που απονέμει κινηματογραφικό βραβείο. Ας είμαστε υπερήφανοι γι’ αυτό».

Ο Πρόεδρος στη συνέχεια πρόσθεσε: «Θέλω να το πω για άλλη μια φορά: πρέπει να είμαστε ιδιαίτερα υπερήφανοι για το Βραβείο LUX, το Βραβείο του Κοινοβουλίου μας, τους σκηνοθέτες και τους σεναριογράφους που έχουμε την τιμή να γνωρίζουμε. Ζήτω η ελευθερία της έκφρασης, ζήτω ο ευρωπαϊκός κινηματογράφος, ζήτω το Βραβείο LUX»