Όχι, δε γίνεται να φύγεις τώρα· είναι μεγάλη η αναστάτωση.
Και το Σαββατοκύριακο πώς θα πάω στη δουλειά
που χρειάζομαι χρήματα
και οι φίλοι που έρχονται απ' το εξωτερικό
πώς θα τους φιλοξενήσω;

Είμαι στο τραίνο που πηγαίνει στο αεροδρόμιο
μέσα από τα προάστια. Ντρανσύ, Λε Μπλάν Μενίλ,
Σεβράν Μποντότ. Κι είναι γεμάτο μετανάστες που γυρίζουν
απ' τις δουλειές έτσι όπως γύριζες κάποτε κι εσύ
με τραίνο στο Σικάγο, μ' ένα σακάκι και φθαρμένα
μοκασίνια και λίγα δολάρια μόνο στην τσέπη,
όταν όλη η ζωή ήταν μπροστά σου ακόμα
κι ο ήλιος έδυε και έφλεγε τα όνειρά σου.
Μια νέα αρχή βράζει και κρύβεται στο τέλος της ημέρας
κι ο ουρανός ατέλειωτος
αγόρι μου.

Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη, «Η επιστροφή των νεκρών», Εκδόσεις Πόλις

Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη: «Κάνε τα πάντα με χάρη και ευγνωμοσύνη»  μία συνέντευξη της Κ. Γλυνιαδάκη, που βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο ποίησης 2018 για την "Επιστροφή των νεκρών", στην Μερόπη Κοκκίνη